وضعیت برابری نرخ بهره پوشش داده شده به این معنی است که هیچ فرصتی برای آربیتراژگیری با استفاده از قراردادهای آتی بین دو کشور وجود ندارد، در حالی که اغلب بین کشورهایی که نرخ های بهره متفاوت دارند چنین فرصت‌هایی ایجاد می‌شود.
برابری نرخ بهره پوشش داده شده (CIP) را می توان با برابری نرخ بهره پوشش داده نشده (UIP) مقایسه کرد.
نکات کلیدی
در این وضعیت فرض می‌شود هیچ فرصتی برای آربیتراژگیری با استفاده از قراردادهای آتی وجود ندارد.
زمانی که نرخ های آتی و نرخ‌های لحظه‌ای مورد انتظار یکسان باشند، نقطه برابری نرخ بهره پوشش داده شده و پوشش داده نشده یکسان خواهند بود.
آرایش فرمول بالا را می توان برای تعیین نرخ مبادله ارز آتی به شرح زیر مرتب کرد:
در شرایط عادی، ارزی که نرخ بهره پایین‌تری دارد معمولا در مقابل ارز دیگری که نرخ‌های بهره بالاتری ارائه می‌دهد با ارزش افزوده نسبت به نرخ مبادله آتی معامله می‌شود.
برابری نرخ بهره پوشش داده شده چه چیزی را نشان می‌دهد؟
برابری نرخ بهره پوشش داده شده یک شرط عدم وجود فرصت آربیتراژگیری است که ممکن است در بازارهای ارز برای تعیین نرخ مبادله ارز آتی استفاده شود. این شرط همچنین بیان می کند که سرمایه گذاران می توانند ریسک مبادله ارز خارجی یا نوسانات پیش بینی نشده نرخ مبادله ارز (با قراردادهای آتی) را پوشش دهند.
در نتیجه، گفته می شود که ریسک مبادله ارز پوشش داده شده است. برابری نرخ بهره ممکن است برای مدت زمان موقتی رخ دهد، اما این برابری بدان معنا نیست که به این شکل باقی خواهد ماند. نرخ بهره و نرخ مبادله ارز در طول زمان تغییر می کنند.
مثالی از نحوه استفاده از برابری نرخ بهره پوشش داده شده
به عنوان مثال، فرض کنید نرخ مبادله ارز کشور X با ارز کشور Z در نقطه برابری قرار داشته باشد، اما نرخ بهره سالانه در کشور X ٪6 و نرخ بهره در کشور Z معادل ٪3 باشد. در صورت ثابت بودن سایر شرایط، منطقی است که به ارز کشور Z وام بگیرید، آن را در بازار نقدی به ارز X تبدیل و عواید حاصل از آن را در کشور X سرمایه گذاری کنید.
با این حال، برای بازپرداخت وام به ارز کشور Z باید یک قرارداد آتی برای مبادله ارز کشور X به Z منعقد کرد. برابری نرخ بهره پوشش داده شده زمانی صادق است که نرخ تبدیل آتی ارز کشور X به ارز کشور Z تمام سود حاصل از این معامله را از بین ببرد.
تفاوت بین برابری نرخ بهره پوشش داده شده و برابری نرخ بهره پوشش داده نشده
برابری بهره پوشش داده شده شامل استفاده از قراردادهای آتی برای پوشش ریسک نرخ مبادله ارز می‌شود. در همین حال، برابری نرخ بهره پوشش داده نشده شامل پیش‌بینی نرخ‌های مبادله و عدم پوشش ریسک ناشی از نرخ مبادله ارز می‌شود- یعنی هیچ قراردادی برای نرخ مبادله آتی منعقد نمی‌شود و فقط از نرخ نقدی مورد انتظار استفاده می‌شود. هنگامی که نرخ های آتی و مورد انتظار یکسان باشند، تفاوتی بین برابری نرخ بهره پوشش داده شده و پوشش داده نشده وجود نخواهد داشت.
محدودیت های استفاده از برابری نرخ بهره پوشش داده شده
در برابری نرخ بهره چنین فرض می‌شود که فرصتی برای آربیتراژگیری از نرخ بهره برای سرمایه گذاران دو کشور مختلف وجود ندارد. اما برقراری چنین شرطی به قابلیت جایگزینی کامل و جریان آزاد سرمایه نیاز دارد. گاهی اوقات فرصت های آربیتراژگیری ایجاد می‌شوند. این مسئله زمانی اتفاق می‌افتد که نرخ‌های بهره استقراض و وام‌دهی متفاوت باشند و به سرمایه‌گذاران اجازه دهند بازده بدون ریسکی را بدست آورند.
به عنوان مثال، برابری نرخ بهره پوشش داده شده در طول بحران مالی از بین رفت. با این حال، تلاش‌های لازم برای به دست آوردن این بازده معمولاً باعث می شوند که دنبال کردن آن سودمند نباشد.
