بازده میانگین سرمایه​​ سهامداران (ROAE) چیست؟

به طور معمول، این بازده به عملکرد یک شرکت در طول یک سال مالی اشاره دارد، بنابراین صورت این نسبت بازده میانگین سرمایه سهامداران سود خالص شرکت و مخرج آن به صورت مجموع ارزش سرمایه سهامداران در ابتدا و پایان سال، تقسیم بر 2 محاسبه می‌شود.

درک بازده میانگین سرمایه سهامداران (ROAE)

بازده سرمایه سهامداران (ROE) که یکی از عوامل تعیین کننده عملکرد شرکت است، با تقسیم سود خالص بر ارزش سرمایه سهامداران در پایان سال در ترازنامه محاسبه می شود. این ارزش سرمایه سهامداران می تواند شامل فروش سهام در لحظه آخر، بازخرید سهام و پرداخت سود سهام باشد. این مسئله بدان معنی است که بازده سرمایه سهامداران ممکن است بازده واقعی یک کسب و کار را در یک دوره زمانی به طور دقیق نشان ندهد. بازده میانگین سرمایه سهامداران (ROAE) می تواند تصویر دقیق تری از سودآوری شرکت ارائه دهد، به خصوص اگر ارزش سرمایه سهامداران در طول یک سال مالی به طور قابل توجهی تغییر کرده باشد. این نسبت نسخه تعدیل شده از معیار بازده سرمایه سهامداران (ROE) سودآوری شرکت است که مخرج آن از سرمایه سهامداران، به میانگین سرمایه سهامداران تغییر می کند. اساساً، تحلیلگران در هنگام محاسبه این معیار به جای تقسیم سود خالص بر سرمایه سهامداران، سود خالص را بر مجموع ارزش سرمایه سهامداران در ابتدا و انتهای سال تقسیم بر 2 تقسیم می کند.

سود خالص در صورت سود و زیان گزارش سالانه یافت می شود. سرمایه سهامداران نیز در انتهای ترازنامه که همراه با گزارش سالانه منتشر می‌شود قابل مشاهده است. صورت سود و زیان معاملات کل سال را در بر می گیرد، در حالی که ترازنامه تصویری لحظه ای در یک زمان مشخص است. در نتیجه، تحلیلگران درآمد خالص را بر میانگین سرفصل‌های اقلام اصلی ترازنامه در ابتدا و انتهای دوره زمانی تقسیم می کنند. اگر کسب و کاری به ندرت تغییرات قابل توجهی را در سرمایه سهامداران خود تجربه کند، احتمالاً لازم نیست از میانگین ​​سرمایه سهامداران در مخرج کسر استفاده شود.

در شرایطی که ارزش سرمایه سهامداران در طول یک سال مالی تغییر نکند یا تغییر بسیار اندکی داشته باشد، اعداد بازده سرمایه سهامداران و بازده میانگین سرمایه سهامداران باید یکسان یا حداقل مشابه باشند.

تفسیر بازده میانگین سهامداران

ارقام بالای بازده میانگین سرمایه سهامداران به این معنی است که یک شرکت به ازای هر دلار از سرمایه سهامداران درآمد بیشتری ایجاد می کند. این معیار همچنین به تحلیلگر نشان می‌دهد که شرکت از چه اهرم هایی مانند سودآوری، گردش دارایی یا اهرم مالی برای دستیابی به بازده بالاتر استفاده کرده است. حاصل ضرب این سه اندازه گیری برابر با بازده میانگین سرمایه سهامداران است. حاشیه سودآوری که با تقسیم درآمد خالص بر میزان فروش محاسبه می شود اطلاعاتی را در مورد بازده عملیاتی ارائه می دهد. میانگین گردش دارایی ها معیاری برای ارزیابی کارایی دارایی‌ها است و با تقسیم میزان فروش بر میانگین کل دارایی ها محاسبه می شود. اهرم مالی که به عنوان میانگین دارایی‌ها تقسیم بر میانگین سرمایه سهامداران اندازه گیری می شود، معیاری برای تعیین سطح بدهی شرکت است.

سه عامل سودآوری، کارایی عملیاتی و بدهی نسبت بازده میانگین سرمایه سهامداران را هدایت می‌کنند. اهرم مالی بازده میانگین سرمایه سهامداران را بدون افزایش درآمد خالص افزایش می دهد. در نتیجه، برای تحلیلگران مهم است که مقادیر بالای معیار بازده میانگین سرمایه سهامداران را با سایر نسبت‌های بازده تأیید کنند تا اطمینان حاصل شود که رشد بازده میانگین سرمایه سهامداران به جای بدهی به دلیل رشد فروش و بهبود بهره‌وری حاصل شده است.