به گزارش اقتصاد آنلاین، مقابله با ترس از دست دادن و اضطراب دلبستگی چیزی است که شاید خیلی از انسان ها با آن دست و پنجه نرم کنند اما از نظرشان نیاز به دمان ندارد.
اضطراب دلبستگی به اضطرابی اشاره دارد که در مورد روابط شما با عزیزانتان از جمله والدین، دوستان و شریک زندگی تجربه می کنید. به طور کلی از تجربیات دوران کودکی ناشی می شود. در حالی که دلایل دقیق دلبستگی اضطرابی به طور کامل شناخته نشده ، ممکن است ناشی از تجربیات منفی یا تربیت ناسازگار باشد.
دلبستگی ایمن با مراقبان برای رشد سالم ضروری است. دلبستگی ضعیف در سال های اولیه زندگی می تواند اثرات ماندگاری داشته باشد. این وابستگی ها تا بزرگسالی نیز ادامه دارند و بر روابط بزرگسالان تأثیر منفی می گذارند.
دلبستگی اضطرابی که به آن دلبستگی دوسوگرا یا دلبستگی مضطرب-مشغول نیز گفته می شود، یکی از چهار سبک دلبستگی اصلی است که توسط روانشناسان شناسایی شده است.
این مقاله علائم، علل و درمان اضطراب دلبستگی را مورد بحث قرار می دهد. همچنین در مورد اینکه شما یا شریک زندگیتان سبک دلبستگی مضطرب دارید، چگونه می توانید با آن کنار بیایید.
زمینه
نظریه دلبستگی، که مقدمه اساسی درک ما از اضطراب دلبستگی است، اولین بار توسط جان بولبی روانشناس در دهه 1950 ارائه شد.
بولبی استدلال کرد که احساس امنیت در دوران کودکی برای سبک دلبستگی در بزرگسالی بسیار مهم است. علاوه بر این، نحوه رفتار با شما در طول زندگی، انتظارات را تا آنجا که دیگران چگونه از شما حمایت می کنند، شکل می دهد.
به عبارت دیگر، چگونه به این سوال پاسخ می دهید که "اگر ناراحت هستم، آیا می توانم روی شریک زندگی خود حساب کنم؟" انعکاسی از چیزهایی است که آموخته اید و در طول زندگی چگونه با شما رفتار شده است. این الگوی رفتاری است که انتظار دارید دیگران با شما رفتار کنند و همچنین اینکه چگونه خود را درک می کنید.
سبک های پیوست
به طور کلی، پذیرفته شده که چهار سبک دلبستگی بزرگسالان وجود دارد:
اضطرابی:
افراد دارای این سبک دلبستگی در اعتماد به دیگران مشکل دارند. آنها نگران هستند که مردم آنها را رها کنند، بنابراین اغلب به نظر می رسد چسبنده یا نیازمند هستند.
اجتنابی:
این سبک دلبستگی با مشکلات صمیمیت و سرمایه گذاری عاطفی کم در روابط مشخص می شود.
بی نظم:
این سبک با ترکیبی از رفتارها مشخص می شود که می توان از اجتناب تا وابستگی بیش از حد متغیر باشد. افراد با این سبک اغلب آرزوی روابط نزدیک دارند، اما از اعتماد به دیگران و آسیب دیدن نیز می ترسند.
ایمن:
دلبستگی ایمن با احساس اعتماد و امنیت در روابط مشخص می شود. در دوران کودکی، کودکان احساس امنیت می کنند و توسط مراقبین خود حمایت می شوند. در بزرگسالی، افراد دارای این سبک دلبستگی قادر به ایجاد روابط پایدار هستند.
سه سبک اول همگی ناامن هستند و منعکس کننده عملکرد ضعیف در روابط .
تئوری دلبستگی چیست؟
علائم
افراد مبتلا به اضطراب دلبستگی چگونه رفتار می کنند؟ نحوه بروز این علائم برای کودکان و بزرگسالان مشابه است، اما تفاوت های مهمی نیز وجود دارد. در زیر مروری بر برخی از رایج ترین علائم ارائه شده است.
نشانه های دلبستگی مضطرب در کودکان
کودکانی که دارای سبک دلبستگی مضطرب هستند علائم زیر را دارند:
- ترس از غریبه ها
- ناراحتی شدید هنگام جدا شدن از والدین
- چسبیدن به والدین و مراقبین
- به اندازه بچه های دیگر کنجکاوی نمی کند
- روابط ضعیف با کودکان دیگر
علائم دلبستگی مضطرب در بزرگسالان
بزرگسالانی که سبک دلبستگی مضطرب دارند این موارد را دارند:
- رفتارهایی که شریک زندگی آنها را دور می کند
- نیاز دائمی به تماس و حمایت دیگران
- ترس از اینکه مورد توجه قرار نگیرد
- احساس عدم اطمینان از اینکه آیا می توان روی یک شریک حساب کرد
- حساسیت به طرد و رها شدن
- نیاز به افزایش احساس امنیت
- دیدگاه مثبت نسبت به شریک زندگی
- هوشیاری نسبت به علائمی که شریک زندگی در حال دور شدن است
- نگرانی برای از دست دادن شریک زندگی
- اشتیاق به احساس نزدیکی و امنیت بیشتر با دیگران
علل
می دانیم که اضطراب یک جزء ژنتیکی دارد. کودکان تا 4 ماهگی می توانند نشانه هایی از عدم بازداری رفتاری را نشان دهند (مانند تپش قلب و ترس از غریبه ها) که با اضطراب جدایی بعدی مرتبط است.
با این حال، اضطراب دلبستگی ناشی از تجربیات دوران کودکی یا بعد از آن است. اینها می تواند شامل حمایت بیش از حد والدین، سوء استفاده یا بی توجهی باشد. دلبستگی به محافظت از کودک از نظر بقا کمک می کند.
کودک اضطراب را تجربه می کند و از والدین آرامش می خواهد. اگر آن کودک در دریافت آرامش از چهره های دلبستگی موفق نباشد، احساس امنیت ایجاد نمی شود، به این معنی که ترس، اضطراب و پریشانی همچنان بالا می ماند.
این در طول زندگی از نظر دوستی و روابطی که دیگران در آن راحتی مورد انتظار را فراهم نمی کنند، تکرار می شود.
تشخیص
اضطراب دلبستگی یک تشخیص رسمی در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) نیست. در عوض، به طور کلی به عنوان یک علامت در نظر گرفته می شود که باید به تنهایی مورد توجه قرار گیرد. به طور کلی، تصور می شود که حدود 50 درصد از مردم سبک دلبستگی ایمن دارند، در حالی که بقیه در سبک های مختلف ناایمن قرار می گیرند.
با این حال، اختلال اضطراب جدایی یک اختلال اضطرابی مرتبط با دلبستگی است که به طور کلی در حدود سن 6 یا 7 سالگی تشخیص داده می شود.
کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی ممکن است از رفتن به مدرسه امتناع کنند، از جدا شدن از والدین بترسند، کابوس ببینند و شکایات فیزیکی مانند سردرد یا معده درد را تجربه کنند.
در حالی که بیشتر کودکان این مشکل را بیشتر می کنند، می تواند تا نوجوانی و بزرگسالی ادامه یابد.
یکی دیگر از تشخیص های مرتبط، اختلال دلبستگی واکنشی است.کودکان مبتلا به این اختلال زمانی که مضطرب هستند به دنبال آرامش نیستند یا به آن پاسخ نمی دهند. آنها همچنین پاسخگوی دیگران نیستند، عاطفه مثبت محدودی دارند و تحریک پذیری غیرقابل توضیحی داشته باشند. این اختلال ناشی از بی توجهی در دوران کودکی است.
رفتار
نشان داده شده که اضطراب دلبستگی به انواع مختلف درمان پاسخ می دهد، از جمله:
درمان بین فردی (IPT):
این نوع درمان به افراد کمک می کند یاد بگیرند که چگونه روابط بین فردی و تعاملات اجتماعی خود را بهبود بخشند. با کار با یک درمانگر، افراد حوزه های مشکل را در روابط خود شناسایی می کنند و سپس برای رفع کمبودها و توسعه مهارت های جدید تلاش می کنند.
درمان شناختی رفتاری (CBT):
این نوع درمان بر کمک به افراد در تغییر الگوهای افکار خودکار منفی که به احساس اضطراب در روابط کمک می کند تمرکز دارد. با یادگیری روش‌های جدید تفکر، افراد می‌توانند از منظری امن‌تر و کم‌تر به روابط نزدیک شوند.
داروها:
اگر فردی هم اضطراب دلبستگی و هم اختلال اضطراب تشخیص داده شده داشته باشد، ممکن است داروهایی مانند مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) نیز تجویز شود.
یک مطالعه نشان داد که IPT به طور موثر اضطراب دلبستگی را کاهش می دهد و کاهش اضطراب نیز با کاهش قابل توجه علائم افسردگی مرتبط است.
مقابله
اکثر افراد مبتلا به اضطراب دلبستگی از راهبردهای مقابله ای ناکارآمدی استفاده می کنند که اضطراب آنها را تشدید می کند، مانند بررسی مکرر شریک زندگی. این رویکرد سطح اضطراب دلبستگی را بالا نگه می‌دارد و معمولاً منجر به روابط تیره می‌شوند.
مهم است که راهبردهای مقابله ای مفید و سالم را شناسایی کنید، زیرا داشتن یک سبک دلبستگی ایمن به طور کلی شما را به فردی دلسوز تبدیل می کند.
استراتژی هایی که اضطراب دلبستگی دارند
اگر علائم دلبستگی مضطرب را در رفتار خود تشخیص دهید، کارهایی وجود دارد که می توانید برای مدیریت این تمایلات انجام دهید. برخی از استراتژی هایی که ممکن است رفاه و روابط شما را بهبود بخشد عبارتند از:
- انتخاب شریکی که سبک دلبستگی ایمن دارد و تشخیص اینکه آیا سبک دلبستگی شریک زندگی شما به اضطراب دلبستگی کمک می کند یا خیر
- تصمیم گیری برای حرکت رو به جلو و انتخاب های جدید که از زندگی در حال حاضر حمایت می کند، به جای تمرکز بر نحوه رفتار با شما در گذشته
- یافتن و کار با یک درمانگر که تجربه کمک به افراد را دارد تا از دلبستگی ناامن به دلبستگی ایمن حرکت کنند
- داشتن یک دفتر خاطرات در مورد افکار، احساسات و واکنش های خودیادگیری در مورد اضطراب دلبستگی تا درک بهتری از موضوع داشته باشید
- شناخت افرادی که احتمالاً باعث ایجاد اضطراب دلبستگی شما می شوند
- اگر مشکلات خانوادگی وجود دارد که شما را از حرکت رو به جلو و غلبه بر اضطراب دلبستگی باز می دارد، خانواده درمانی را امتحان کنید
استراتژی هایی که اگر شریک زندگی شما به شدت دلبسته است
اگر با فردی دارای اضطراب دلبستگی رابطه دارید، کارهایی وجود دارد که می توانید برای کمک به او انجام دهید. برخی از استراتژی هایی که می تواند به شریک زندگی شما کمک کند احساس امنیت بیشتری کند عبارتند از:
- احساسات آنها را به حداقل نمی رساند و به آنها اطمینان می دهد
- به شریک زندگی خود کمک کنید تا از چگونگی تأثیر اضطراب دلبستگی او بر روابط آگاه تر شود
- ثابت قدم باشید و به قول ها و تعهدات خود پایبند
- نشان دادن مراقبت و ارائه اطمینان به طور منظم
- شریک زندگی خود را تشویق به کمک گرفتن کنید
- شرکت در زوج درمانی با هم
ترجمه و تدوین: اقتصادآنلاینخبرنگار: مهتاب لطفیان
