اقتصاد آنلاین – پرهام کریمی؛ در سال ۲۰۲۱، ریاست جمهوری جو بایدن با موفقیت اولیه آغاز شد، اندکی پس از آن، شورش خشونت آمیز در ساختمان کنگره توسط حامیان سرسخت دونالد ترامپ اتفاق افتاد که با شکست این طرح، ناامیدانه از دفتر کار خود خارج شد. اما در سال ۲۰۲۲، احتمال معکوس شدن همه موازنه ها وجود دارد. هر چه دولت بایدن دارد، ممکن است پس از انتخابات میان دوره ای در نوامبر از بین برود - تاریخی که شروع غیررسمی رقابت بعدی ریاست جمهوری است، که در این مرحله به نظر می رسد مقدمه ای برای تاجگذاری مجدد آقای ترامپ باشد.
در ابتدا به اولین نشانه پرچمدار، پسر اسکرانتون توجه کنید. پس از موفقیت زودهنگام در تصویب یک بسته محرک عظیم، ریاست جمهوری آقای بایدن به بن بست رسید. ضربه ها یکی پس از دیگری وارد شد: تورم بالا که تا حدی توسط محرک های مالی ایجاد شد. یک بیماری همه گیر بی امان؛ خروج بی نظم از افغانستان و ناتوانی کاخ سفید در تشویق اکثریت دموکرات ها به رای دادن به قانون آن. محبوبیت او از ابتدای دوره ریاست جمهوری ۲۵ درصد کاهش یافته است و او را تقریباً به اندازه آقای ترامپ در این مقطع از ریاست جمهوری خود منفور کرده است. پیش از کریسمس، یک سناتور مهم ضربه مهلکی به قانون بازگشت بهتر (BBB) زد، بسته ای از کاهش تغییرات آب و هوایی و مزایای اجتماعی که قرار بود امضای قانون ریاست جمهوری او باشد.
تشدید این وضعیت ناخوشایند، انتخاباتی است که در ماه نوامبر در پیش روست، که در آن آقای بایدن احتمالاً توانایی خود را برای قانونگذاری به طور کامل از دست خواهد داد. روسای جمهور تقریباً همیشه در اولین انتخابات میان دوره ای خود متحمل شکست می شوند و با اکثریت ضعیفی که دموکرات ها در هر دو مجلس کنگره حفظ دارند، این امر بعید به نظر نمی رسد. جمهوری خواهان برای به دست آوردن اکثریت و وتوی صریح بر تمامی قانونگذاری مورد نظر آقای بایدن، باید تنها پنج کرسی دیگر را در مجلس نمایندگان به دست آورند. در سال ۲۰۱۰، باراک اوباما ۶۳ کرسی از خود را از دست داد. در سال ۲۰۱۸ نیز آقای ترامپ ۳۵ امتیاز خود را از دست داد. اگر محبوبیت آقای بایدن بالاتر بود، ممکن بود امیدی برای فرار از این اتفاق باشد.
متاسفانه برای او اینطور نیست. شرط بندی‌ها بر روی این است که جمهوری خواهان شانس ۸۲ درصدی برای پیروزی در مجلس نمایندگان و ۷۰ درصد شانس بازپس گیری سنا را دارند.
اعلامیه های بازنشستگی اعضای با سابقه طولانی مدت در کنگره، که ترجیح می دهند از طریق انتخابات از سمت خود خارج نشوند، نشانه ایست از آنچه احتمالاً رخ می دهد. تاکنون ۲۳ دموکرات مجلس نمایندگان، از جمله برخی از روسای قدرتمند کمیته ها، در مقابل فقط ۱۳ جمهوری خواه، گفته اند که به دنبال انتخاب مجدد نیستند. نکته مهم این است که ۱۵ نفر از آن دموکرات‌ها در مقابل چهار نفر از جمهوری‌خواهان، برای یافتن پست یا مقام برجسته دیگری کنگره را ترک نمی‌کنند. در انتخابات سال های گذشته، بازنشستگی از شاخص‌های اصلی زیان برای حزبی است که در قدرت بوده است.
رویدادهای بیرونی، مانند محدود کردن حقوق قانونی سقط جنین توسط دادگاه عالی که باعث واکنش شدید در حومه شهر شد، ممکن است به دموکرات های در حاشیه کمک کند. اما نتیجه نهایی بعید است کمک چندانی به کنترل کامل دموکرات ها بر واشنگتن کند.
تنها این چند ماه برای دموکرات ها باقی مانده است تا از کنترل یکپارچه خود بر کنگره و کاخ سفید استفاده کنند. بسیاری از قوانین ظاهراً با اولویت بالا که به طرفداران تعهد داده شده بود - برای تقویت حقوق رای، تقویت اتحادیه‌ها، کاهش خشونت پلیس و اصلاح سیستم مهاجرت - در بدو ورود از بین رفته است، زیرا قانون اساسی در سنا به اقلیت جمهوری‌خواه اجازه می‌دهد تصویب آن را رد کند. خود فیلی‌باستر، که پیشروها زمانی امیدوار بودند از آن صرفنظر شود، قرار است باقی بماند. دموکرات‌ها به جای اتلاف وقت برای تصویب لوایح بدون شانس زیادی برای تصویب، ماه‌ها را به احیای یک نسخه کمرنگ از قانون بازگشت بهتر اختصاص می‌دهند (که خود از نظر تئوری فقط به این دلیل قابل قبول است که یک رویه بودجه‌ای خاص می‌تواند فیلی‌باستر را دور بزند). اگر رئیس جمهور بخواهد در ماه نوامبر چیزی اساسی برای ارائه به رای دهندگان داشته باشد، مذاکرات سخت با جو مانچین، اصلی ترین پایگاه دموکرات، تنها راه پیش روی رئیس جمهور است که به احتمال زیاد برای ماه ها به طول خواهد انجامید. خواسته های فصل مبارزات انتخاباتی و دشواری عبور واقعی از آن ممکن است زمان یا تمایل کمی برای چیز دیگری باقی بگذارد.
بنابراین، تا پایان سال، احتمالاً کفه ترازوی قدرت از سمت دموکرات‌ها به جمهوری‌خواهان تغییر خواهد کرد. این یک چشم انداز اسفناک است. پیروزی در انتخابات، شکست حزب را در محاسبه تلاش‌های جدی رهبرش برای براندازی انتخابات تأیید می‌کند. در واقع، ممکن است حتی بیشتر از این موضوعات به او وابسته باشد. تعداد کمی از جمهوری خواهانی که به استیضاح ترامپ به دلیل اقداماتش پس از شکست وی در انتخابات رای دادند، در سمت خود باقی خواهند ماند. نهادهای پیشین که با ترامپیسم صلح کردند، پاداش هایی دریافت خواهند کرد. کوین مک کارتی احتمالاً به ریاست مجلس که آرزویش را دارد خواهد رسید. همه اینها بدون نیاز حزب جمهوری خواه به ارائه یک برنامه سیاسی در پاسخ به شکست های سال ۲۰۲۰ محقق خواهد شد.
در هر دو حزب، تلاش ها در حال حاضر در جریان است، اگرچه این رقابت ممکن است تکرار سال ۲۰۲۰ باشد. هم آقای بایدن و هم آقای ترامپ به اندازه کافی مغرور هستند که قدرت را به سیاستمداران جوان واگذار نکنند. با این حال، هر دو به اندازه کافی مسن هستند تا سلامتی، آنها را از دویدن باز دارد. کامالا هریس، معاون رئیس‌جمهوری، علیرغم مبارزات انتخاباتی سخت در سال ۲۰۲۰ و سال اول دشوار او به عنوان نفر دوم، همچنان وارث آشکار دموکرات‌ها خواهد بود. اگر قرار باشد آقای ترامپ نامزد نشود، یک پوپولیستی که توسط او ساخته شده است، مانند فرماندار فلوریدا، ران دیسانتیس، جانشین احتمالی او خواهد بود. یک قرن پیش، منکن روزنامه‌نگار و طنزپرداز آمریکایی، نوشت که «هدف کل سیاست این است که مردم را همیشه از طریق تهدید کردن آنها با مجموعه‌ای بی‌پایان از هوبگوبلین‌ها (موجودات ترسناک افسانه‌ای در کمیک‌های آمریکایی) نگران نگه دارد، همه آنها خیالی است». در میان اضطراب ناشی از بیماری همه گیر و پارانویای همه گونه ها، هوبگوبلین ها اکنون به اندازه کافی واقعی به نظر نمی رسند.
