هر نسل دارای بزرگان الهام بخش و آدمهایی است که به تعبیر آن نویسنده بزرگ تمام نمی شوند بلکه با همه ی آنچه در پس ذهن تو برایت باقی گذاشته اند، به تو هجوم می آورند. قاسم سلیمانی هم یکی از همین مردان الهام بخش است .
مردان بزرگی "که از دروازه تاریخ می گذرند و به افسانه ها می پیوندند " ، روح های بزرگی که " مهره پشت جهان برای آنان رنج است و مبارزه" وجان های بزرگ همه ملت ها که به تعبیر بائیف شاعر قرن شانزدهم الماس سختی هستند که شکسته نمی شوند و از مرگ خود زندگی باز می یابند. "
قاسم سلیمانی مظهر تدبیر ، پاکی ، شجاعت ، غیرت و سرمایه بزرگ ایران بود ، استراتژیست و قهرمانی که امنیت و ارامش کشور ، در منطقه نا آرام و پرتنش خاورمیانه مرهون رشادت های او و همرزمانش بوده است . او سربازمحبوب مردم بود ، فارغ از همه چیز مردم او را دوست داشتند ، باور داشتند . او به تعبیری نماینده روح جمعی همه ایرانیان بود .
عجیب است که با شهادت قاسم سلیمانی همه حس های عالم را تجربه می کنیم. حس احترام و غرور به ژنرالی که حتی منتقدان و دشمنانش او را ستایش می کنند ، حس اندوه ، تاثر و مصیبت از رفتن سردار شجاعی که حافظ امنیت کشور بود ،حس خشم از تروریسمی که ناجوانمردانه هدفش قرار داد و حس امید به آنکه خون پاکش همدلی و یکپارچگی ملی و منطقه ای پدید آورد.
*رئیس موسسه عالی پژوهش تامین اجتماعی
