بهره قابل کسر از مالیات چیست و انواع آن کدام اند؟

بهره کارت اعتباری شخصی، بهره وام خودرو، و سایر انواع بهره‌های تامین مالی مصرف شخصی قابل کسر از مالیات نیستند.

آشنایی با بهره قابل کسر از مالیات

اداره مالیات (IRS) کسورات مالیاتی خاصی را ارائه کرده است که ممکن است درآمد مشمول مالیات برخی از مالیات‌دهندگان را کاهش دهد. به عنوان مثال، فردی که واجد شرایط کسورات مالیاتی 3500 دلاری است می تواند این مبلغ را برای کاهش درآمد مشمول مالیات 20500 دلاری خود مطالبه کند.

در این صورت، نرخ مؤثر مالیاتی وی به جای 20500 دلار بر $20,500 – $3,500 = $17,000 اعمال می شود. مبالغی را که به عنوان بهره بازپرداخت وام های خاصی پرداخت می‌شوند، می توان به عنوان کسورات مالیاتی در اظهارنامه مالیات بر درآمد فدرال وام گیرنده مطالبه کرد. به این بهره پرداختی بهره قابل کسر از مالیات گفته می شود.

بهره مشمول مالیات چقدر ممکن است در هزینه‌های مالیاتی اظهارنامه مالیاتی شما صرفه جویی ایجاد کند؟ این مسئله به نرخ مالیات نهایی شما بستگی دارد که به آن گروه مالیاتی نیز گفته می شود. به عنوان مثال، اگر در گروه مالیاتی 24 درصد قرار داشته و 1000 دلار بهره قابل کسر از مالیات داشته باشید، 240 دلار در صورت هزینه مالیاتی خود پس انداز خواهید کرد. در واقع، این وام به جای 1000 دلار، فقط 760 دلار برای شما هزینه داشته است.

انواع اصلی بهره قابل کسر از مالیات

کسر از مالیات بهره وام دانشجویی

کسورات خاصی وجود دارند که دانشجویان واجد شرایط می توانند آن‌ها را مطالبه کنند که یکی از آنها کسر بهره وام دانشجویی است. اگرچه دانشجویان نمی توانند برای خود وام های دانشجویی که برای پرداخت شهریه دریافت کرده‌اند کسورات مالیاتی مطالبه کنند، بهره‌ای که در طول سال مالیاتی برای این وام پرداخت کرده‌اند مطابق برنامه کسر بهره وام دانشجویی از درآمد مشمول کسر می‌شود. برای مطالبه این کسورات، وام دانشجویی مربوطه باید واجد شرایط خاصی باشد که طبق بیانیه‌های اداره مالیات به این معنی است که این وام باید برای مالیات دهنده، همسر یا افراد تحت تکفل وی دریافت شده باشد.

همچنین، وام باید برای مقاصد آموزشی و در طول دوره تحصیلی خاصی که در آن دانشجو حداقل به صورت پاره‌وقت در یک مقطع تحصیلی ثبت نام کرده است، دریافت شده باشد. وام واجد شرایط به وامی گفته می شود که مالیات دهنده یا همسرش به لحاظ قانونی موظف به بازپرداخت آن باشند و وام باید در «مدت معقولی» قبل یا بعد از اخذ آن، استفاده شود. معمولا، وام هایی که از بستگان یا طرح‌های کارفرمای واجد شرایط دریافت می‌شوند، وام های واجد شرایط کسورات مالیاتی شناخته نمی‌شوند.

این وام باید برای هزینه های آموزشی واجد شرایط که شامل شهریه، کارمزدها، هزینه‌های کتاب های درسی، لوازم و تجهیزات مورد نیاز برای دوره آموزشی و غیره می شوند، استفاده شود. بخشی از وام که برای هزینه های آموزشی استفاده می‌شود باید ظرف 90 روز قبل از شروع دوره تحصیلی پرداخت شود و 90 روز پس از پایان آن خرج شده باشد.

هزینه مکان و غذا، هزینه های درمانی دانشجویی، بیمه و حمل و نقل نمونه هایی از هزینه هایی هستند که تحت برنامه کسر بهره وام دانشجویی به عنوان هزینه های آموزشی واجد شرایط به حساب نمی آیند.

برای واجد شرایط شناخته شدن بهره وام دانشجویی، موسسه آموزشی خاصی که دانشجو در آن ثبت نام کرده است باید یک موسسه واجد شرایط باشد. موسسات واجد شرایط بر اساس قوانین اداره مالیات شامل تمام مؤسسات دولتی، غیرانتفاعی و موسسات خصوصی و انتفاعی بالاتر از مقطع متوسطه هستند که واجد شرایط شرکت در برنامه های کمک هزینه تحصیلی تحت مدیریت وزارت آموزش ایالات متحده شناخته می‌شوند.

کسر مالیات بر بهره وام مسکن

بهره پرداخت شده برای وام مسکن را می توان به عنوان کسورات مالیاتی در اظهارنامه مالیات بر درآمد فدرال وام گیرنده مطالبه کرد و در فرمی به نام اظهارنامه بهره وام مسکن یا فرم 1098 به اداره مالیات گزارش می شود.

در فرم استاندارد 1098 گزارش می‌شود که هر فرد یا یک مالک انفرادی در طول سال مالیاتی چه مقدار بهره وام مسکن پرداخت کرده است. در صورتی که ملکی که به عنوان وثیقه وام مسکن استفاده شده است اموال غیرمنقول محسوب شود، موسسه ارائه دهنده وام مسکن توسط قوانین اداره مالیات ملزم به ارائه این فرم به وام گیرندگان خواهد بود.

اموال غیرمنقول به صورت زمین و هر چیزی که بر روی زمین ساخته شده، رشد کرده یا به آن متصل شده است، تعریف می شود. خانه ای که برای آن بهره وام مسکن پرداخت می شود باید مطابق با استانداردهای اداره مالیات باشد.

خانه به فضایی گفته می شود که دارای امکانات اولیه زندگی از جمله وسایل آشپزی، حمام و محل خواب باشد. نمونه هایی از خانه عبارتند از خانه مسکونی، مجتمع آپارتمانی، خانه سیار، قایق بادبانی، تعاونی، دامپروری و قایق. همچنین، براساس قوانین اداره مالیات وام های رهنی واجد شرایط شامل وام مسکن اول و دوم، وام در ازای سهم مالک از خانه، و وام مسکن تجدید شده هستند.

مالیات دهنده ای که از پرداخت بهره وام مسکن کسورات مالیاتی مطالبه می‌کند، باید کسورات خود را به صورت تفکیک شده مطالبه کند. کل مبلغی که در طی یک سال به عنوان بهره وام مسکن پرداخت شده است را می توان در جدول A از مالیات بر درآمد کسر کرد. مطالبه کسورات جزئی تنها زمانی سودمند است که ارزش کل هزینه های جزیی بیشتر از مبلغ کسر استاندارد باشد. برای صاحب خانه ای که مجموع مبلغ کسورات جزیی آن از جمله بهره پرداختی برای وام مسکن برابر با 5500 دلار است، ممکن است بهتر باشد که کسر استاندارد خود – که مبلغ آن 12550 دلار برای سال 2021 تعیین شده- را مطالبه کند، زیرا اداره مالیات فقط به مالیات دهندگان اجازه می دهد تنها یک روش را انتخاب کنند.

صاحب وام مسکن همچنین می تواند امتیاز پرداخت شده در حین خرید ملک را نیز از مالیات بر درآمد خود کسر کند. امتیازها، بهره‌ای هستند که پیش از سررسید پرداخت می‌شوند یا بهره پیش‌پرداختی وام مسکنی هستند که برای برای بهبود نرخ بهره وام مسکن ارائه‌شده توسط مؤسسه وام‌دهنده پرداخت می‌شوند. با این حال، گزارش این امتیارها در فرم 1098 لزوماً به این معنی نیست که وام گیرنده واجد شرایط مطالبه کسورات مالیاتی شناخته می‌شود.

ملاحظات ویژه

معمولا، به اشتباه چنین تصور می‌شود که گرفتن وامی با بهره قابل کسر از مالیات ایده خوبی است زیرا باعث صرفه جویی در هزینه صورتحساب مالیاتی شما می شود. به عنوان مثال، معمولا به صاحبان خانه‌ها توصیه می‌شود که نبایستی وام مسکن خود را زودتر از موعد پرداخت کنند زیرا انجام این کار باعث می‌شود کسورات مالیات بهره وام مسکن را از دست بدهند، یا اینکه به اشتباه چنین تصور می‌شود که دریافت وام مسکن ایده خوبی است زیرا صورت حساب مالیاتی را کاهش می دهد.

این توصیه‌ها اشتباه هستند زیرا مقدار پولی که به عنوان بهره پرداخت می کنید حتی اگر در بالاترین گروه مالیاتی قرار داشته باشید بسیار بیشتر از پس انداز مالیاتی شما خواهد بود. به عنوان مثال، اگر در گروه مالیاتی 37 درصد قرار داشته باشید، به ازای هر 1 دلار مالیاتی که به عنوان بهره پرداخت می کنید، 0.37 دلار در اظهارنامه مالیاتی خود صرفه جویی خواهید کرد. واضح است که بهتر است در وهله اول هیچ بهره‌ای پرداخت نکنید، که باعث صرفه جویی 1 دلاری شما می شود.

در دوران ریاست جمهوری رونالد ریگان، قانون اصلاح مالیات در سال 1986 به تصویب رسید و مجموعه ای از تغییرات عمده را در نظام‌نامه مالیاتی فدرال ایجاد کرد و بهره کارت اعتباری شخصی قابل کسر از مالیات را همراه با سایر انواع کسورات مربوط به بهره وام شخصی از میان اقلام قابل کسر حذف کرد. کسوراتی که اکنون در ازای بهره وام می‌توان مطالبه کرد نیز مشمول محدودیت ها و موارد استثنای خاصی هستند.

برای مثال، درآمد ناخالص تعدیل‌شده (MAGI) شما نبایستی از مقدار معینی تجاوز کند در غیر این صورت واجد شرایط درخواست کسر بهره وام دانشجویی نخواهید بود. بنابراین، فقط به این دلیل که هزینه خاص در دسته بهره قابل کسر از مالیات قرار گرفته می‌گیرد، به این معنی نیست که همیشه می‌توان در ازای آن در اظهارنامه مالیاتی خود کسورات مالیاتی مطالبه کرد.