اقتصاد آنلاین – حسین قطبی؛ این روز‌ها زندگی معمولی از هر نوعش که باشد، بدون داشتن دانش مالی و سرمایه گذاری، تحلیل و مدیریت ریسک دارایی‌های خود مقدور نیست. البته در اینجا منظور از قدرت تحلیل، داشتن قوه تعقل و دانایی برای برنامه ریزی در رسیدن به یک زندگی مجلل و رویایی نیست. بلکه برای داشتن یک زندگی معمولی به بالا از نظر رفاه اجتماعی است.
با توجه به تورم بالا و کمرشکن بودن قیمت‌ها در کشورهای در حال توسعه به ویژه در دوران همه گیری کرونا، علاقه مندی به کسب درآمد از صنعت ارزهای دیجیتال با رشد روز افزونی رو به رو بوده است. نکته حائز اهمیت این است، بر خلاف تصورات عموم که بیت‌کوین فقط برای پول دارها است، اما به واضح می‌بینیم که افراد با درآمد پایین و قشر متوسط جامعه، به شدت جذب این حوزه شدت‌اند که شاید منبع دومی برای کسب درآمد آن‌ها و پوشش بخشی از خرج‌های زندگی‌شان شود. هرچند که در اکثر مواقع با شکست و کلاهبرداری مواجه می‌شوند.
به طور کلی، با توجه به اهمیت فناوری بلاکچین و قدرت این تکنولوژی در متحول کردن آینده پولی و اقتصادی جامعه، نیاز است میزان دسترسی عموم مردم به این دارایی‌های نوظهور به ویژه در کشور ایران بررسی شود. از این رو قصد داریم در این متن بررسی کنیم که در ایران یک کارگر ساده با حقوق پایه، چه میزان پول باید داشته باشد تا بتواند مالک یک بیت‌کوین یا یک اتریوم شود.
نیاز چندانی به گفتن نیست، با این متر و معیار در این اوضاع و احوال اقتصادی، به طوری که شمار قابل توجهی از جمعیت حدودا ۸۲ میلیون نفری کشور در زمره افراد حتی بدون ماشین و خانه شخصی هستند، در حقیقت این روز‌ها علاوه بر قیمت دو کالای اساسی، خانه و ماشین، ارزش بازار رمز ارزها هم بر سر هرچه بیشتر شدن رقابتی سخت و نفسگیر جریان دارد و در واقع، در عمل بازنده این ماجرا کسی نیست غیر فرد به فردِ کسانی که از وسع مالی کافی برای در اختیار داشتن مشروع و متعارف این دسته از دارایی‌ها ناتوانند.
با یک حساب سرانگشتی از مجموع تمام اعداد و ارقام مربوط به هزینه داشتن یک بیت‌کوین در سال 2013 که تقریباً 100 دلار بود و قیمت امروز آن، متوجه خواهیم شد که فشار تورمی چگونه بر قدرت خرید افراد عادی جامعه موثر بوده است. طبق آمار رسمی بانک مرکزی، حقوق پایه در سال 2013 (1392) در ایران تقریباً 490.000 تومان بوده است. در همان زمان قیمت یک دلار تقریباً 3000 تومان بود است، بنابراین با یک حساب کتاب ساده متوجه خواهیم شد، حقوق ماهیانه یک کارگر تقریباً 163.33 دلار بوده است، در نتیجه می‌توان گفت در سال 2013 یک کارگر با حقوق ماهیانه خود می‌توانست تقریباً 1.5 تا بیت‌کوین بخرد. اما در حاضر که قیمت این رمز ارز تقریباً در محدوده 40 هزار دلار است، از طرفی هم حقوق ماهیانه یک کارگر را اگر 4.200.000 تومان در نظر بگیرم، با نرخ دلار 28 هزار تومان، می‌توان گفت حقوق یک کارگر ساده در ایران 150 دلار است، با تقسیم 40 هزار دلار به 150 دلار نتیجه می‌گیریم، یک کارگر ساده این روزهای کشور عزیزمان ایران باید 267 ماه کار کند، هیچی خرج نکند و همه درآمد خود را پس انداز کند، تا بتواند یک بیت‌کوین خریداری کند، آن هم با فرض اینکه بعد از 267 ماه یعنی تقریباً 22 سال و 3 ماه بعد قیمت بیت‌کوین تغییر نکرده باشد که قاعداً یک فرض غیر معقول است.
نکته قابل توجه اینجاست که این حساب کتاب اگر با اوج قیمتی بیت‌کوین، یعنی 68.790 هزار دلار انجام شود، یک کارگر ساده باید تقریباً 458 ماه (38 سال و 3 ماه) کار کند تا بتواند یک بیت‌کوین بخرد.
بعد از بیت‌کوین، دومین رمز ارز که اتریوم می‌باشد را اگر با قیمت فعلی 3.061 هزار دلار و حقوق ماهیانه 150 دلاری در نظر بگیریم، یک کارگر ساده در ایران تقریباً بعد از 20 ماه و چند روز می‌تواند یک اتریوم بخرد. این در حالی است که در سال 2015 (1394) که این رمز ارز تازه به بازار عرضه شده بود، حقوق یک کارگر ساده هفصد و سیزده هزار تومان بود و قیمت دلار در آن زمان 3200 تومان بود، یعنی یک کارگر ماهیانه تقریباً 223 دلار درآمد داشت. از طرفی هم اتریوم در آن زمان تقریباً 1 دلار قیمت داشت. در نتیجه یک کارگر با حقوق ماهیانه خود می‌توانست 223 تا اتریوم بخرد.
سلب مسئولیت: سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال و سایر عرضه اولیه‌های آن‌ها (ICO) بسیار پرخطر و گمانه زنی است و این مقاله توصیه‌ای از طرف اقتصاد آنلاین یا نویسنده برای سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال یا سایرICOها نیست. از آنجایی که موقعیت هر فردی منحصر به فرد است، همیشه باید قبل از تصمیم گیری مالی با یک متخصص واجد شرایط مشورت شود.
