اقتصادآنلاین؛ طه سراج‌الحق - طلاق توافقی، نوعی متارکه اصطلاحا بدون جنگ و خونریزی است و بر مبنای احترام و رفتار متمدنانه است. این نوع طلاق برای جلوگیری از کشمکش‌ها و درگیری‌هایی است که معمولا دو طرف و خانواده‌هایشان را آزرده می‌کند و آثار تلخ و زیانبار آن تا مدت‌ها باقی می‌ماند.
برخلاف باور عمومی، در طلاق توافقی الزامی برای بخشیدن مهریه توسط زن نیست و در واقع بر سر همه چیز از مسائل مالی گرفته تا موضوع حضانت فرزند و ... باید توافق وجود داشته باشد. البته توافق می‌تواند قبل از شروع روند دادرسی و در دفترخانه اسناد رسمی شکل بگیرد یا حتی در حین رسیدگی به پرونده اتفاق بیفتد.
بر اساس قانون حمایت خانواده مصوب ۹۱، برای طلاق توافقی اولین کاری که باید صورت کیرد، ثبت نام زن و شوهر در سامانه‌ای به نام «تصمیم» است که در این سامانه تاریخ دقیق و مرکز مشاوره انتخاب خواهد شد.
پس از مراجعه به مشاور و اعلام نظر وی مبنی بر عدم انصراف زوجین، باید با در دست داشتن گواهی مربوطه به دفاتر خدمات قضایی مراجعه و تا تعیین زمان رسیدگی و شعبه دادگاه صبر کرد. دادگاه نیز یک جلسه مشاوره اجباری تجویز می‌کند و پس از عدم نتیجه‌بخش بودن مشورت‌ها، گواهی عدم امکان سازش را صادر می‌کند.
سپس زن و مرد تا سه ماه پس از صدور این گواهی فرصت دارند آن را به دفاتر ثبت ازدواج و طلاق ببرند و برای اجرای صیغه طلاق تقاضا بدهند.
نکته قابل ذکر این است که در تمام مراحل طلاق توافقی می‌توان از وکیل استفاده کرد و معمولا روند دریافت حکم طلاق توافقی، ۴۵ روز زمان می‌برد.
برای مراجعه به دادگاه و ثبت دادخواست طلاق توافقی، مدارک هویتی نظیر کارت ملی و شناسنامه دو طرف و همچنین سند ازدواج لازم است اما برای ثبت طلاق در دفاتر ازدواج و طلاق، باید این مدارک را به همراه داشت:
- شناسنامه، کارت ملی و سند ازدواج
- وکالت‌نامه در صورت استفاده از وکیل در مراحل جدایی
- گواهی باردار نبودن از آزمایشگاه
- در صورت باکرگی زوجه، گواهی بکارت از پزشکی قانونی
- نظر کتبی واحد مشاوره در دادگاه خانواده یا بهزیستی
- توافق‌نامه کتبی زن و مرد در خصوص مسائل مربوط مانند مهریه، حضانت، نفقه و …
- گواهی عدم امکان سازش از دادگاه که نباید بیش از سه ماه از صدور آن گذشته باشد.
