صید مشتا، یکی از انواع روشهای صید آبزیان در سواحل جنوب کشور، به ویژه هرمزگان بشمار میرود که از از اول خرداد ماه، صیادان با استفاده از این روش سنتی، اقدام به صید ماهی در کنار ساحل میکنند. در این روش صید، صیادان، چوبهایی به طول حدود سه تا چهار متر، در حالی که توری به دور آن کشیدهاند، بصورت مربع یا مستطیل، در کنار ساحل نصب میکنند که بر اثر مد آب، آبزیان به سمت ساحل حرکت میکنند و وارد این تور میشوند و با جزر آب، ماهیان، امکان بازگشت به دریا پیدا نمیکنند و در این تور، گرفتار صیاد میشوند. این روش، که سالهای سال در ساحل هرمزگان، اعم از بندر عباس، میناب، جاسک، قشم، بندر لنگه و پارسیان مرسوم بوده، یکی از شیوههای راحت در امر صید و صیادی است که صیاد، بدون این که دل به دریا بزند و هزینه و خطر کند، در کنار ساحل، با ایجاد مشتا، به انتظار به تور انداختن ماهیان مینشیند. صید به این روش، بیشتر، ماهیان مهاجر کرانهای، مثل بیا، گواف، شرت و حتی میگو و خرچنگ را گرفتار میکند. از نقاط ضعف این نوع صید، در هم وارد شدن انواع آبزیان به داخل تور میباشد که برخی از این آبزیان را، صیادان، دوباره به دریا میریزند و موجب هدر رفتن منابع دریایی میشود و جبران ناپذیر است. از دیگر نقاط ضعف این گونه صیدها، ورود انواع زبالهها و مواد دور ریز به داخل تور مشتا است و بعضی از آبزیان زینتی و برخی بصورت نوزاد و بسیاری هم غیر خوراکی، مثل آنواع آبزیان مرکب، مار ماهی، حلزون ها و سایر موجودات آبزی،در هنگامی که آب از ساحل به سمت دریا عقب نشینی کرده توان برگشت به دریا را ندارند در تو متشا گرفتار میشوندو توان بازگشت به دریا را ندارند و به همراه سایر آبزیان تلف میشوند که تنها برای پودر ماهی، قابل استفاده هشتند. ولی در سالهای اخیر این نوع صید به دلیل از بین رفتن ساحل دریا به دلیل آلودگی و همچنین صید بی رویه از رونق افتاده و فقط در آمدبسیار کمی برای صیادان مشتا دارد. به گفته مسولین استان هرمزگان قرار است روش صید مُشتا در فهرست میراث فرهنگی کشور ثبت ملی شود.