به گزارش اقتصادآنلاین، این در حالی است که با اقدامات ایمنی جاده‌ای، جان بسیاری از افراد به خطر نمی‌افتاد! با توجه به این واقعیت هشداردهنده، نباید پرسید که چرا به نوسازی جاده‌ها و مناطق حادثه‌خیز اولویت داده نمی‌شود؟
زمانی که متوجه می‌شویم راه‌حلی در چهارچوب قانونی وجود دارد، وضعیت نگران‌کننده‌تر نیز می‌شود!
ماده 5 قانون توسعه مدیریت مصرف سوخت و حمل‌ونقل، مسیر روشنی را برای تأمین بودجه نوسازی راه‌ها از طریق شرکت‌های بیمه ترسیم می‌کند. شرکت‌های بیمه موظف‌اند 50% پس‌انداز مطالبات بیمه را به اقدامات ایمنی جاده‌ها، تهیه تجهیزات، کمپین‌های آموزشی و اصلاح مناطق حادثه‌خیز اختصاص دهند.
اکنون این سؤال پیش می‌آید که پول صندوق ذخیره بیمه‌ها کجا خرج می‌شود؟ چرا شرکت‌های بیمه از پرداخت حق بیمه خود طفره می‌روند؟ چرا وقتی 475 نقطه حیاتی از جاده‌های کشور در انتظار نوسازی فوری است، پول به سمت سرمایه‌گذاری در املاک و مستغلات و چشم‌پوشی از جان مردم هدایت می‌شود؟!
مهرداد بذرپاش، وزیر راه و شهرسازی در این‌باره گفته است: «مقرر بود از صندوق خسارت‌های بدنی برای افزایش ایمنی راه‌ها هزینه شود، اما تاکنون یک ریال هم تأمین نشده است و همه آن‌چه انجام شده، از منابع داخلی سازمان راهداری بوده است.»
زمان تغییر است. باید از شرکت‌های بیمه بخواهیم تا اولویت‌های خود را بازبینی کنند و هم‌راستا با منافع جامعه قدم بردارند. با مهار تأثیر انگیزه‌های سودمحور و هدایت منابع به سمت بهبود زیرساخت‌ها، می‌توانیم روایت ایمنی جاده‌ای را بازنویسی کنیم و خانواده‌های بی‌شماری را از درد طاقت‌فرسای از دست دادن عزیزانشان نجات دهیم.
این مطلب رپورتاژ است و توسط تحریریه اقتصادآنلاین تهیه نشده است
نظر شما