به گزارش اقتصاد آنلاین، مراسمی که نشانگر آغاز غیررسمی مبارزات انتخاباتی وی برای سومین دوره نخست وزیری در انتخاباتی است که تا ماه مه برگزار می‌شود، با به صدا در آوردن زنگ خطر برای ۲۰۰ میلیون مسلمان هند و بسیاری از هندی‌های سکولار، نقطه اوج یک پروژه چند دهه‌ای هندو-ملی‌گرا برای تسلط بر هند خواهد بود. حتی زمانی که آقای مودی در معبد آیودیا در شمال هند ظاهر می‌شود، وجه دیگر مأموریت او به سرعت خود را نشان می‌دهد: مدرن‌سازی خارق‌العاده هند. این کشور سریع‌ترین رشد اقتصادی بزرگ دنیا را دارد و اکنون پنجمین اقتصاد بزرگ جهان است. سرمایه‌گذاران جهانی از رونق زیرساخت‌ها و پیشرفت‌های فن‌آوری رو به رشد آن سخن می‌گویند. آقای مودی می خواهد مهم‌ترین رهبر هند از زمان جواهر لعل نهرو باشد. دیدگاه او در مورد عظمت ملی ثروت و همچنین دین را توأمان در بر می‌گیرد. خطر این است که یک شوونیسم غرورآمیز هندو، جاه‌طلبی‌های اقتصادی او را تضعیف کند.
برای درک نمادهای عجیب و غریب آیودهیا باید در زمان سفر کنید. حزب سابق مودی، حزب بهاراتیا جاناتا (bjp)، نام خود را از سال ۱۹۹۰ با تبلیغات بر سر وضعیت یک مسجد در آنجا بنا نهاد. این حزب در سال ۱۹۹۲ تجمعی از فعالان هندو ترتیب داد که منجر به تخریب آن شد و شورش های هندو-مسلمان را در سراسر جنوب آسیا برانگیخت.
معبد مجلل هندو که آقای مودی در شرف افتتاح آن است در محل آن مسجد ویران شده ساخته شده است. برای بسیاری از هندوها این نشان دهنده اصلاح یک اشتباه باستانی است: این مکان همچنین زادگاه اسطوره ای خدای هندو رام است. رهبران قبلی Bjp، مانند آتال بیهاری واجپایی، ایدئولوژی هندو اول حزب را که به نام هندوتوا شناخته می شود، کم اهمیت جلوه دادند تا از حمایت جریان اصلی برخوردار شوند. پس از ده سال قدرت، آقای مودی، که در شورش‌های مرگبار ضد مسلمانان در سال ۲۰۰۲، زمانی که ایالت گجرات را اداره می‌کرد (او بعداً توسط دادگاه تبرئه شد)، دست داشت، دیگر چندان محدود به نظر نمی‌رسد.
رادیکال های bjp قدرت گرفته‌اند. حملات اوباش به مسلمانان صورت گرفته است. چندین ایالت تحت مدیریت bjp قوانین ضد تبدیل تصویب کرده‌اند. آقای مودی اسلام هراسی را از جمله با ترویج قانون شهروندی که علیه مسلمانان تبعیض آمیز است، تشدید کرده است. سبک فرمانروایی مرد قدرتمند او همچنین شامل آزار و اذیت و حمله به ستون‌های نظم لیبرال قدیمی هند، از جمله مطبوعات، مؤسسات خیریه، اتاق‌های فکر، برخی دادگاه‌ها و بسیاری از سیاستمداران مخالف بوده است.
اگر آقای مودی و حزب بی‌جی‌پی برای سومین دوره ریاست‌جمهوری پیروز شوند- همانطور که تقریباً مسلم به نظر می‌رسد- بسیاری نگران هستند که پروژه هندوتوا فراتر از این پیش برود. فعالان bjp در صدد جایگزینی مساجد با معابد در صدها سایت دیگر هستند. آقای مودی می خواهد مقررات قانون اساسی برای قانون خانواده مسلمانان را لغو کند. طرح مجدد احتمالی مناطق پارلمانی می‌تواند منجر به افزایش قدرت به شمال پرجمعیت هندی‌زبان و حامی bjp شود و این به ضرر جنوب صنعتی ثروتمندتر است. آقای مودی، ۷۳ ساله، می تواند به عنوان یک مرد قدرتمند برای یک دهه یا بیشتر حکومت کند.
واقعیت تحریک‌کننده این است که این مبارزه مذهبی و سیاسی در کنار خوش‌بینی اقتصادی عظیم رخ می‌دهد. رشد در سه ماهه اخیر از ۷ درصد فراتر رفته است. این کشور اکنون زیرساخت‌های حمل‌ونقل، بازارهای بزرگ و عمیق سهام، بانک‌های قوی‌تر، ذخایر ارزی عظیم، سیستم مالیاتی پیچیده‌تر و فساد کمتری دارد. هند بالاخره در حال تبدیل شدن به یک بازار واحد است که سرمایه گذاری تجاری سریعتر را نوید می‌دهد. در حالی که تولید هنوز شروع به کار نکرده است، صنعت شروع به جفت شدن با زنجیره های تامین جهانی، از روترهای اینترنتی گرفته تا سیستم حمل و نقل برقی کرده است. بخش خدمات فناوری غول‌پیکر هند امیدوار است که با کمک شرکت‌های سراسر جهان برای پذیرش هوش مصنوعی، ثروت زیادی به دست آورد.
رکورد اقتصادی هنوز تا کامل بودن فاصله دارد. نرخ اشتغال‌زایی رسمی بسیار پایین است - یکی از دلایلی که آقای مودی برای فقرا برنامه‌های رفاهی دیجیتالی ایجاد کرده است و وجهه خود را در میان هندوهای معمولی به عنوان یک رهبر که به ستمدیدگان اهمیت می‌دهد، تقویت می‌کند. هند برای توسعه سرمایه انسانی خیلی کم کار می کند و سیستم آموزشی آن وحشتناک است. برخی از شرکت‌های قدرتمند نفوذ بیش از حد دارند. با این حال، این بنیادی است که ارزش ساختن روی آن را دارد.
سوال این است که آیا دستور کار دینی و توسعه سریع اقتصادی با هم سازگاری دارند؟ پاسخ مثبت است، اما فقط تا یک نقطه خاص. در ده سال گذشته بسیاری از دستاوردهای اقتصادی آقای مودی در کنار برنامه دینی او وجود داشته است. قدرت پارلمانی Bjp و محبوبیت آقای مودی، انجام اصلاحات دشوار از جمله مالیات بر فروش ملی را ممکن ساخته است. اتحاد و نفوذ دولت به سرمایه‌گذاران اطمینان داده است که سیاست پایدار است، حتی اگر آزادی‌های مدنی از بین رفته باشد.
با این حال، اگر آقای مودی در دوره سوم ریاست جمهوری خود بیشتر به سمت هندوتوا و حکومت استبدادی حرکت کند، محاسبات اقتصادی تغییر خواهد کرد. تقسیم شمال به جنوب را در نظر بگیرید. اگر هند به رشد سریع خود ادامه دهد، جنوب صنعتی، ثروتمند و پیشرفته از نظر فناوری احتمالاً جلوتر خواهد رفت و نیروی کار را از شمال جذب می کند. اما هندوتوا در جنوب جذابیت چندانی ندارد و با پیشبرد بیشتر آن در حالی که قدرت بیشتری را در دستان خود متمرکز می کند، آقای مودی می تواند تنش های فزاینده بر سر مهاجران داخلی، درآمدهای مالیاتی و نمایندگی را تشدید کند.
یا ثبات اقتصادی را در نظر بگیرید که به مدیریت اقتصاد توسط تکنوکرات های معتبر بین المللی بستگی دارد نه ایدئولوگ های bjp. می‌توانید در خصوص میزان اعمال قانونبر شرکت‌های فروشگاهی زیاده‌روی کنید—آن‌ها برای چندین دهه در چین سرمایه‌گذاری کردند. اما اگر با پیر شدن و منزوی شدن آقای مودی، تصمیم‌گیری مستبدانه و نامنظم شود، و اگر نهادها ضعیف شوند، شرکت‌ها از به کارگیری مبالغ هنگفت سرمایه محتاط خواهند شد.
آیا آقای مودی در حالی که در مراسم آیودیا در برابر ستایشگران و پیروان - رهبران نخبگان جدید، متعصب و ملی‌گرای هند ایستاده است، این خطر را می‌بیند؟ او در گذشته چنین کرده است: قبل از اینکه نخست وزیر شود، سعی کرد نام خود را از یک متعصب هندو به یک مدیر عملگرا ایالت موفق خود یعنی گجرات تبدیل کند. با نزدیک شدن به دور سوم، او باید متوجه شود که برای تحقق رویای خود مبنی بر تبدیل کردن هند به یک قدرت بزرگ، موازنه باید ادامه یابد. نیاز به خویشتن‌داری دارد نه رها کردن. اگر آقای مودی شکست بخورد، امید ۱.۴ میلیارد نفر و چشم انداز درخشان ترین نقطه در اقتصاد جهان از بین خواهد رفت.
نظر شما