پسر ایرانی هر ماشینی را به لیموزین تبدیل می‌کند

اقتصادآنلاین-محمدرضا جعفری؛ آلن پطورسیان یک جوان ایرانی است که بعد از اتمام تحصیلاش در خارج از کشور به ایران برگشته و در کارگاه جمع و جورش، انواع و اقسام خودروها را به لیموزین تبدیل می‌کند. آلن به نوعی اولین لیموزین‌ساز ایرانی است که بر اساس علم روز طول ماشین‌ها را افزایش می‌دهد تا هم جای بیشتری برای سرنشینان ایجاد شود و هم فرم تشریفاتی پیدا کند. برای اینکه از شیوه‌ی ساخت لیموزین‌ها سر در بیاوریم با آلن پطروسیان در یکی از فروشگاه‌های بزرگ وسایل نقلیه‌ی میانه­ی شهر قرار ملاقات گذاشتیم.

اولین نکته‌ای که از ظاهر آلن پطروسیان مورد توجه می‌گیرد قد بلندش است. پسر لیموزین‌ساز دو متر قد دارد. آلن در دانشگاه «طراحی وسیله نقلیه» یا Transportation design خوانده است و حالا با توجه به علم روز انواع وسایل نقلیه از جمله لیموزین را طراحی می‌کند. اهل مطالعه است و از تاریخچه لیموزین به خوبی آگاهی دارد. «لیموزین اتومبیلی است کشیده که برای آسایش سرنشینان و همچنین جای­گیری وسایل مورد نیاز طراحی می­شود. سال 1902 در ناحیه­ای از فرانسه گاوی عظیم الجثه به نام لیموزین زندگی می­کرده است وقتی کارخانه «رولز-رویس» طراحی و ساخت اولین خودروی طویل خود را به پایان رساند نام این گاو فرانسوی را بر روی خودروی خود گذاشت و آن را به مقصد ایران راهی کرد چرا که اولین لیموزین تاریخ جهان به سفارش ناصرالدین شاه قاجار ساخته شده است و در حال حاضر در یکی از موزه­های کشورمان نگه داری می­شود پس از آن کشورهای مختلف دنیا و در راس همه آمریکا به تبدیل خودروهای خود به لیموزین روی آوردند.»

آلن در مورد هزینه­های طراحی و ساخت لیموزین نظر جالبی دارد و معتقد است برای داشتن یک لیموزین خوشگل باید نصف قیمت خودرو هزینه کرد. «برای اضافه کردن یک متر به طول هر خودرو باید نصف قیمت همان خودرو هزینه شود. برای مثال یک خودرو سیصد میلیونی با صدوپنجاه میلیون به لیموزین تبدیل می­شود چرا که هرچقدر به قیمت خودرو بیشتر باشد هزینه تامین قطعات و لوازم مورد نیاز آن هم افزایش می­یابد.» اما این به این معنی نیست که لیموزین فقط برای پولدارها است. «اگر کسی خودروی ارزان هم پیش من بیاورد با نصف قیمت خودرو آن را به لیموزین تبدیل می­کنم چرا که اگر بدانم این کار باعث شادی مالک خودرو می­شود وظیفه شرعی و انسانی خود می­دانم که این کار را انجام دهم.»

دردسرهای دوست­ داشتنی

آلن در خارج از کشور تحصیل کرده و پس از آن به ایران آمده است و به خاطر فعالیت­های پدرش در زمینه خودرو از کودکی با پیچ و مهره بزرگ شده است. «همیشه در کارگاه پدر حضور داشتم و با دیدن طراحی­های پدرم شگفت زده می­شدم و خودم برای رفع کنجکاوی­هایم از هر سوراخی سر در می­آوردم و حتی مدل سازی­هایی هم کردم. البته کنجکاوی­های بیش از حد من اغلب باعث ایجاد دردسر می­شد.» پانزده ساله بود که مادرش با مشاهده اوضاع احساس خطر کرد و آلن را به یک شرکت طراحی معماری بزرگ سپرد. «به شرکت معماری رفتم تا طراحی را اصولی بیاموزم و مدل سازی­های ابتدایی­ام در کارگاه پدر را به صورت علمی انجام دهم. همان­جا کارآموزی کردم تا نقشه کشی روی کاغذ را یاد گرفتم و در آتلیه با راپید روی کاغذ کالک نقشه می­کشیدم. تا اینکه نیاز به استفاده از نرم­افزارهای مهندسی در شرکت احساس شد و من نسخه 6 نرم­افزار اتوکد را از خارج آوردم و آتلیه طراحی کاغذی را به طراحی کامپیوتری تبدیل کردم و تحول عظیمی در طراحی شرکت ایجاد کردم بعد به طراحی­ سه بعدی تمایل پیدا کردم و توانستم در نوجوانی برای خودم مشتری جذب کنم.» از آن به بعد همای سعادت بر روی شانه­ی آلن لانه کرد تا از بازی­های کودکانه­ کارگاه پدری در جهت مثبت بهره گیرد. «آن زمان طراحی خودرو در ایران بازار خوبی داشت و من چهار دست مبلمان داخلی پاترول طراحی کردم که مورد استقبال قرار گرفت و باعث شد پروژه شناخته شدن من کلید بخورد. این روند ادامه داشت تا به سربازی اعزام شدم و پس از دو سال خدمت برای ادامه تحصیل به خارج از کشور سفر کردم و در رشته طراحی وسایل نقلیه تحصیل کردم اما با وجود پیشنهادهای کاری خوب بار دیگر به کشورم برگشتم تا با افتخار به هم­میهنانم خدمت کنم.»

از پارس خودرو تا تراکتورسازی

آلن به کمک علاقه ذاتی به طراحی و تحصیلات آکادمیک در این رشته توانسته است انواع وسایل نقلیه را طراحی کند و تعدادی را نیز شخصا بسازد که شامل طراحی کشتی، قایق، موتورسیکلت، دوچرخه، اتومبیل­های مسابقه، امدادی و تشریفاتی می­شود. «به خاطر فضای رقابتی شدیدی که بین شرکت­های اتومبیل سازی خارجی وجود دارد ترجیح می­دهم از این شرکت­ها اسمی نبرم اما در ایران سابقه همکاری با اکثر خودروسازها را داشته­ام. طراحی اتومبیل سیناد پارس خودرو، طراحی و ساخت آپشن خودروهای سفارشی ایران خودرو و بهمن موتور، طراحی مدل جدید کامیونت آذرخش برای تراکتورسازی و همکاری با پارس خودرو برای تبدیل پاترول به نیسان سافاری در یک روز، از جمله مهمترین فعالیت­های من در صنعت خودرو سازی ایران است.» اما علاوه بر این­ها فعالیت­هایی را هم به صورت شخصی انجام داده است که به همه آن­ها افتخار می­کند. «هر پیشنهادی که از سوی مشتری انجام گیرد اگر در توانم باشد انجام می­دهم. من حتی سطل زباله هم طراحی کرده­ام ولی با افتخار این کار را کرده­ام که طرح من برای کسی مثمر ثمر بوده است.» وقتی از طراحی و ساخت پراید-وانت حرف به میان می­آید بدون موضع گیری­های مرسوم از لحاظ فنی پاسخ می­دهد. «پراید-وانت هم به مشکل پیکان-وانت دچار است چرا که در هر دو محصول کابین راننده را از ستون بریده­اند و به قسمت بار جوش داده­اند که باعث شده است هم از آسایش راننده کاسته شود و هم از مقاومت خودرو. اگر این خودرو اصولی طراحی می­شد هم از لحاظ بصری چشم­نواز می­شد و هم اینکه از لحاظ کاربردی قابل استناد بود.»

آلن می‌گوید پدرش ادیک پطروسیان اولین قهرمان اتومبیل­رانی ایران در رشته کورس، تاثیر به­سزایی در زندگی­اش داشته است. «بعد از اینکه پدرم در سال 1340 قهرمان اتومبیل رانی کشور شد مشتری­های بسیاری برای تیونینگ ماشین به پیش پدر می­آمدند تا اتومبیل­هایشان را سفارشی کنند. همین اتفاق باعث شد تا من به این رشته علاقه­مند شوم و سال­ها بعد به کمک پدر موسسه ادیک تیونینگ را راه اندازی کنیم پس از آن مشتری­های خاصی درخواست داشتند خودروی­شان را به لیموزین تبدیل کنیم و من برای اولین بار در ایران طراحی و ساخت لیموزین با استانداردهای روز دنیا اقدام کردم.»

میتوانیم با پول پراید ماشین استاندارد بسازیم

آلن پطروسیان از شرکت­های بزرگ دولتی دل پر دردی دارد و آن طور که انتظار داشته است مورد حمایت قرار نگرفته. «من و همکارانم که رزومه قابل توجهی داریم بارها به شرکت­های بزرگ خودروسازی ایران مراجعه کرده­ایم تا طراحی و ساخت ماشین­های تولید داخل را به یک استاندارد مطلوب برسانیم اما هر بار پس از دو-سه ماه دوندگی پروژه­هایی را که طرح­های توجیهی سودرسان داشتند نپذیرفتند چرا که برای مخاطبشان ارزشی قائل نمی­شوند و وقتی می­توانند پراید را چندین برابر قیمت به فروش برسانند هرگز بر روی پروژه­های دیر بازده سرمایه گذاری نخواهند کرد.» برای کسی که با شرکت­های جهانی همکاری کرده است دست و پنجه نرم کردن با بروکراسی اداری ایران سخت است. «شرکت­های بزرگ برای طراحی و بازده برندهای­شان طرح­های توجیهی پنجاه ساله می­نویسند و هر چهار سال یک بار خط تولید یک مدل جدید طراحی می­کنند و همین امر باعث پیشرفت روز افزونشان می­شود.» آلن آرزوهای بزرگ اما دست یافتنی در سر دارد. «ما اگر بخواهیم می­توانیم با هزینه صرف شده برای تولید پراید، یک خودرو با استاندارد­های بالا و با امکانات و شمایل روز دنیا تولید کنیم. این تنها یک حرف نیست اتفاقی است که همین حالا در کشورهای پیشرفته رخ می­دهد. وقتی خودروهای آلمان را امثال نادر فقیه زاده طراحی می­کنند چرا برای میهن خود این کار را نکنند. پروژه­ای که از آن صحبت می­کنیم نیازمند یک حرکت ملی است و انتظار داریم که در سال حمایت از تولید ملی دست اندرکاران به این صنعت هم نگاه ویژه­ای داشته باشند. ایران به عنوان کشوری غنی از لحاظ نیروی انسانی مستعد، طراحان جهانی و حتی ماشین آلات پتانسیل تبدیل شدن به غول صنعت خودرو در سطح جهان را دارد. با شکل گیری این اتفاق شاهد اشتغال­زایی بیش از پانصد نفر به صورت مستقیم در خط تولید و دو میلیون نفر به صورت غیر مستقیم خواهیم بود. این موضوع نه تنها باعث جذب سرمایه­گذار و گردشگر خارجی می­شود بلکه به اعتلای هرچه بیشتر نام میهن عزیزمان کمک می­کند و دیگر ما را فقط به نام یک کشور نفت­خیز نخواهند شناخت.»