این ریشه‌ی عبارت محاوره‌ای انگلیسی «پول نقد سرد و سخت» است.تمایز بین سکه‌های فلزی «سخت» و پول کاغذی «نرم» بدین دلیل صورت گرفته است که سکه‌های فلزی، نمادهایی فیزیکی و جامد با ارزش اقتصادی ذاتی مستقل از وضعیت پولی خود هستند. در عین حال، ارز فیات کاغذی تنها نشان دهنده‌ی یک وعده برای پرداخت پول فیزیکی به حامل آن پس از بازخرید است.
در غیاب پول‌های فلزی، پول سخت امروزه اغلب به انواع دیگری از ابزارهای پولی اشاره دارد که در داخل بازارهای داخلی و بین‌المللی، تا حدودی، بیشتر شبیه به پول فلزی عمل می‌کنند. به‌عنوان مثال می‌توان به شمش طلا یا ارزهای دیجیتال، مانند بیت کوین، اشاره کرد.
نکات کلیدی
پول سخت به ارزی گفته می‌شود که از یک کالای ارزشمند مانند طلا یا نقره تشکیل شده است یا به‌طور مستقیم تحت حمایت آن کالا قرار دارد.
تصور می‌شود که این نوع پول یک ارزش ثابت را نسبت به کالاها و خدمات و یک نرخ مبادلاتی قوی را نسبت به پول‌های نرم‌تر حفظ می‌کند
در طول تاریخ پول سخت به دلیل سودمندی نسبتاً بیشتر خود به‌عنوان پول واسطه برای مبادله‌ی کالاها، ذخیره‌ی ارزش و انجام حسابداری سود-ضرر، بسیار ارزشمند بوده است.
امروزه، اکثر کشورها ارز فیات یا «نرم» صادر می‌کنند که از طریق هیچ کالای ملموسی پشتیبانی نمی‌شوند.
اصطلاح پول سخت چندین کاربرد دیگر نیز دارد که برخی از آن‌ها به قابل اعتماد بودن یا اعتمادی که افراد نسبت به چیزی که به آن اشاره می‌کنند قائل هستند، مربوط می‌شود.
آشنایی با پول سخت
پول سخت یک ارزش بازاری ثابت را نسبت به کالاها و خدمات واقعی و یک نرخ مبادلاتی قوی را نسبت به ارزهای خارجی حفظ می‌کند. پول سخت به دلیل ارزش و ثباتی که در بازارهای کالا و بازارهای مالی دارد، وظیفه‌ی اقتصادی پول (به‌عنوان وسیله‌ی مبادلات، ذخیره‌ی ارزش و واحدی در حسابداری) را بهتر از پول‌های نرم‌تری که ارزش پرنوسان‌تری دارند، انجام می‌دهد.
اساساً، استفاده از پول سخت در مقایسه با استفاده از پول نرم، هزینه‌ها و ریسک‌های تراکنشی کم‌تری را به همراه دارد. این تمایز هنگام مقایسه‌ی محتوای فلزی و اعتماد به استاندارد فلزی پول کالا صورت گرفت و در نهایت به مقایسه‌ی انواع مختلفی از پول‌های کاغذی یا فیات مدرن تعمیم داده شد.
ازآنجایی‌که ارزش پول‌های کاغذی معمولاً در بازار فارکس، با توجه به میزان اطمینان به وعده‌های پرداختی که ارائه می‌کنند، نوسان پیدا می‌کند و ارزش آن‌ها در طول زمان با افزایش عرضه‌ی صادرکنندگان، کاهش می‌یابد، پول «سخت» در مقابل پول «نرم» همچنین با ثبات نسبی نرخ مبادلاتی برخی از ارزهای ملی مرتبط شده است. بنابراین پول سخت در طول زمان نسبت به کالاها و خدمات واقعی ارزش پایدارتر و نسبت به پول نرم‌تر نرخ مبادلاتی قوی‌تری دارد.
نکته مهم: صرف نظر از اینکه یک ارز تحت پشتیبانی کالاها قرار دارد یا خیر، پول در داخل مبادلات و به‌عنوان ذخیره‌ی ارزش، تنها زمانی مفید است که یک واحد حسابداری پذیرفته شده‌ی اجتماعی برای اندازه‌گیری ارزش باشد.
ترجیح برای پول سخت
استفاده کنندگان از پول در طول تاریخ تمایل داشته‌اند که پول سخت‌تری را نگهداری کنند، زیرا ارزش پایدارتر آن باعث می‌شود تا در عملکرد خود به‌عنوان وسیله‌ی مبادلات، ذخیره‌ی ارزش و واحد حسابداری برای حسابداری سود-ضرر در کسب‌وکار مفیدتر باشد. این گرایش بخشی از منشاء قانون گرشام است (بخش دیگر آن قوانین مربوط به پول قانونی است). نوسانات بی‌ثبات در ارزش یک ارز یا فرسایش مداوم ارزش در طول زمان باعث می‌شود که پول نرم‌تر فایده‌ی کم‌تری برای این عملکردها داشته باشد.
ازآنجایی‌که دولت‌ها در سراسر جهان به تدریج استفاده و وضعیت فلزات گران‌بها و پشتوانه‌ی فلزات گران‌بها مانند استاندارد طلا به عنوان پول قانونی را برای ارز کاغذی کنار گذاشتند، همین رابطه بود که به‌عنوان ملاکی برای مقایسه‌ی ارزهای سخت و ارزهای کاغذی نرم تبدیل شد. امروزه پول سخت معمولاً به پول فیاتی گفته می‌شود که صادرکننده‌ی آن در زمینه‌ی حجم عرضه‌ی آن خویشتن‌داری نشان می‌دهد و دولت آن از نظر سیاسی باثبات است و از نظر مالی مسئولیت‌پذیر است.
چنین ارزهایی در طول زمان و در اثر تورم، ارزش خود را به کندی از دست می‌دهند و در مقایسه با ارزهای سخت و مشابه، نرخ مبادلاتی پایدارتری را حفظ می‌کنند. حفظ یک سیاست ارزی سخت در برخی از کشورهای بسیار توسعه یافته مانند سوئیس، یکی از اهداف اصلی مقامات پولی و مالی است و پول سخت اغلب در بازار بین‌المللی بسیار مورد علاقه است، زیرا ثبات و قابل اعتماد بودن آن باعث می‌شود که در حل و فصل تجارت بین‌المللی و به‌عنوان یک ذخیره‌ی بانکی، مفیدتر باشد.
حقیقت مختصر: افرادی مانند لیبرتارین‌ها که به نظریه‌ی اقتصاد اتریشی پایبند هستند، تثبیت مجدد پول سخت را به‌عنوان یک قطعه‌ی مهم برای به دست آوردن ثبات اقتصادی می‌دانند.
کاربردهای دیگر عبارت «پول سخت»
پول سخت همچنین اصطلاحی است که در تعدادی از زمینه‌های دیگر در امور مالی استفاده می‌شود. تمام آن‌ها به تمایز اصلی اقتصادی بین پول سخت و نرم مرتبط می‌شوند، به‌طوری که آن‌ها میزان اطمینان یا اعتمادی که طرفین درگیر می‌توانند برای برخی از وجوه یا امور مالی قائل شوند را نشان می‌دهند.
مشارکت‌های سیاسی
در زمینه‌ی سیاست، اصطلاح پول سخت به معنای پولی است که مستقیماً به یک سیاست‌مدار یا یک کمیته‌ی اقدامات سیاسی اهدا می‌شود. کمک‌هایی که در قالب پول سخت انجام می‌شوند دارای محدودیت‌ها و مقرراتی هستند، از جمله میزان کمک شما و استفاده از وجوه. به‌طور قیاسی، کمک‌های مالی به احزاب سیاسی که با این محدودیت‌ها و کنترل‌ها مواجه نیستند، اغلب به‌عنوان کمک‌های مالی نرم شناخته می‌شوند.
بنابراین، در سال ۲۰۲۱، یک فرد تنها می‌توانست در هر انتخابات تا سقف ۲،۹۰۰ دلار به یک نامزد خاص کمک کند، اما او می‌توانند مبلغ نامحدودی را به یک حزب سیاسی اهدا کنند. در این حالت، پول نرم یک روش غیراطمینانی‌تر برای حمایت از یک کاندیدای خاص است، زیرا ممکن است آن حزب بودجه را به نامزدهای انتخابی خود هدایت کند.
کمیسیون یا کارمزد کارگزار
پول سخت و نرم همچنین می‌تواند به نحوه‌ی پرداخت مشتریان به کارگزاران یا ارائه‌دهندگان خدمات مالی اشاره کند. در این مورد، پول سخت به پرداخت‌های مستقیم برای خدمات ارائه شده - کارمزدهای کارگزاری - اشاره دارد، در حالی که پول نرم به پرداخت برای اقلام غیرمستقیم، مانند تسویه یک خطای پرهزینه با ارائه‌ی تحقیقات رایگان، اشاره دارد.
ترتیبات پول نرم در صنعت مالی رایج است، اما معمولاً برای سهام‌داران و تنظیم‌کننده‌گان افشا نمی‌شوند.
قرض دادن
یک وام پول سخت وامی است که از طریق ارزش یک دارایی فیزیکی، مانند خودرو یا خانه، پشتیبانی می‌شود. وثیقه برای این وام بدین معنی است که پول این وام دارای ارزش قابل اعتمادتری نسبت به وام بدون پشتوانه است. وام‌های این‌چنینی معمولاً نسبت به وامی که فرد ممکن است از وام‌دهندگان وام مسکن سنتی یا سایر کانال‌های تأمین مالی تثبیت شده دریافت کند، نرخ بهره‌ی بالاتری دارند.
به دلیل زمان‌بندی یا شاید وضعیت مالی آشفته‌ی وام‌گیرنده، افراد یا سرمایه‌گذاران خصوصی اغلب به‌عنوان وام‌دهندگان روز مبادا پول سخت ارائه می‌کنند.
بودجه‌ی دولتی
پول سخت اصطلاحی است که گاهی اوقات برای توصیف یک جریان مالی در حال انجام که از یک نمایندگی دولتی یا سازمانی دیگر سرچشمه می‌گیرد، استفاده می‌شود. جریان این وجوه یک سری از پرداخت‌های قابل اعتماد، نه یک کمک هزینه‌ی یکباره، را نشان می‌دهند. پول سخت می‌تواند شکل یارانه‌ی دولتی برای خدمات مراقبتی یا کمک هزینه‌ی تحصیلی سالانه برای دانش‌آموزان مقطع پس از متوسطه را به خود بگیرد.
در واحدهای زیرمجموعه‌ی دولتی و سازمان‌های دولتی، پول سخت یک شکل ترجیحی از تأمین مالی است، زیرا یک جریان قابل پیش‌بینی از وجوه را فراهم می‌کند. در رابطه با بورسیه‌ی تحصیلی دانشجویی، این پول یک اطمینان بودجه‌ای برای برنامه‌ریزی زمانی دانشجو در دانشگاه فراهم می‌کند. به‌طور قیاسی، کمک هزینه‌های یکباره می‌توانند برنامه‌ریزی و بودجه‌ریزی بلندمدت را چالش برانگیزتر کنند.
نظر شما