به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از میزان، در خصوص دعوی خواهان خانم ش. ز. فرزند ف. به طرفیت خواندگان ورثه مرحوم آقای م. ص. به اسامی ح. - ح. علی- م. - خ. - ف؛ و ر. شهرت همگی ص. بعنوان فرزندان به خواسته مطالبه مهریه ۶۰۰/۰۰۰ ریال از ماترک مرحوم مذکور که خواهان چنین توضیح داده است که در تاریخ ۶۸ به مبلغ ۶۰۰/۰۰۰ ریال به عقد نکاح دائم آقای م. ص. درآمده است و در تاریخ ۸۸ شوهرش فوت مینماید و، چون نامبرده در زمان حیاتش مهریه وی را که عندالمطالبه نیز بوده پرداخت نکرده است حال با توجه به فوت وی تقاضای صدور حکم به پرداخت مهریه اش را از ماترک مرحوم نموده و دادگاه با بررسی محتویات پرونده و دادخواست تقدیمی و منضمات آن و ملاحظه سند نکاحیه صادره در دفترخانه شماره ۲۷۸۱۱۰ صادره از دفترخانه شماره ۱۵ که رابطه و علقه زوجیت خواهان با آقای م. ص. فرزند ح. را محرز مینماید و همچنین گواهی حصر وراثت شماره ۱۲۵۲ مورخ ۲/۵/۹۱ صادره از شعبه ۱۳ اسلامشهر که دلالت بر فوت آقای م. ص. را دارد و وراث مرحوم منحصر به خواندگان بعنوان فرزندان و خواهان بعنوان همسر دائم دارد احد از خواندگان در جلسه دادرسی حاضر شده و دعوی خواهان را قبول کرده است.
پرداخت حق ثبت مهریه، مشوق یا سد راه ازدواج؟
دادگاه با توجه به اینکه خواندگان دلیلی که حکایت از آن داشته باشد مرحوم زوج آقای م. ص. در زمان حیاتش نسبت به پرداخت مهریه به خواهان اقدام کرده باشد و یا اینکه خودش به عنوان ورثه از ماترک مهریه را پرداخت کرده باشد و بتواند بری الذمه بودن مرحوم و خویش را به عنوان ورثه وی اثبات نماید ارائه ننموده است و با عنایت به اینکه وفق مقررات قانونی و شرعی ورثه ملزم هستند که نسبت به اداء دیون و حقوقی که به ترکه میت تعلق می‌گیرد اقدام نمایند که مهریه از جمله دیون متوفی محسوب می‌شود؛ بنابراین با توجه به مراتب فوق دعوی خواهان را وارد و محمول بر صحت تشخیص و با استناد به مواد ۱۰۸۲-۸۶۸ قانون مدنی و ماده ۲۲۵ از قانون امور حسبی و ماده ۱۹۷ قانون آیین دادرسی مدنی خوانده را به پرداخت به مبلغ ۱۹/۶۱۵/۱۷۸ ریال بابت مهریه (زمان فوت مرحوم) از ماترک مرحوم م. ص. فرزند ح. در حق خواهان محکوم مینماید که با استناد به ماده ۲۲۶ قانون امور حسبی ورثه مهریه را از ماترک متوفی به خواهان پرداخت خواهد کرد و ملزم نیستند غیر از ترکه چیزی به خواهان پرداخت نمایند رای صادره نسبت به خواندگان غیر از ح. غیابی و نسبت به ح. حضوری ظرف مهلت‌های بیست روز پس از ابلاغ قابل واخواهی و تجدیدنظرخواهی است.
رأی دادگاه تجدیدنظر استان
تجدید نظر خواهی خانم‌ها خ. ف. م. رباب و اقایان ح؛ و ح. همگی ص. فرزندان م. بطرفیت خانم ش. ز. فرزند ف. نسبت به دادنامه شماره ۱۶۵۷ مورخ ۱۳۹۴/۹/۷ شعبه جهارم دادگاه عمومی حقوقی اسلامشهر در پرونده کلاسه ۱۴۱۷ مبنی بر صدور حکم محکومیت به پرداخت مهریه از ما ترک مرحوم م. ص. وارد نمی‌باشد، زیرا با توجه به محتویات پرونده و امعان نظر در اوراق و مندرجات آن مفاد لایحه تجدیدنظرخواهی و لوایح دفاعیه طرفین مدلول دادنامه تجدیدنظرخواسته رای صادر شده دادگاه بدوی بر اساس مستندات موجود در پرونده صادر گردیده است و با عنایت به اینکه تجدیدنظرخواه ایراد و اعتراض موجهی که موجبات نقض دادنامه اعتراض شده را فراهم آورد ابراز ننموده است لذا این دادگاه با عنایت به مراتب مذکور ضمن رد دادخواست تجدیدنظرخواهی رای صادر شده دادگاه بدوی را با استناد به مواد ۳۵۸ و ۳۶۵ قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی تائید مینماید این رای قطعی است.
نظر شما