به گزارش اقتصادآنلاین، حسین شیرزاد در اجلاس منطقه ای برررسی مسائل تعاونی های روستایی و کشاورزی مناطق مرزی کشور با بیان اینکه توسعه و آمایش مناطق مرزی مستلزم درک پیچیدگی های فضایی، کالبدی، تعادل منطقه ای و ابعاد متنوع دخیل در این مناطق است، اظهار کرد: باید بپذیریم که کارکردهای مرز به دلیل پاره از ویژگیهای خاص مانند دوری از مرکز؛ انزوای جغرافیایی؛ ناپایداری سکونت و جابجایی مداوم جمیعت؛ تبادلهای غیرقانونی مرزی؛، تفاوتهای فرهنگی، قومی و مذهبی با مناطق داخلی کشور؛ ضدیت سیستمی؛ تهدیدات خارجی و اختلاف سطح توسعه بین مناطق مرکز -مرزی و بغرنجیهای عدالت سرزمینی همواره از پیچیدگی های آمایشی خاصی برخوردار بوده است.
وی ادامه داد: مولفه های مذکور، تأثیرات مستقیمی حتی بر روند توسعه تعاونی های تولید کشاورزی این مناطق نیزگذاشته است و چنانچه این ویژگیها مورد توجه قرار نگیرد، تأثیراتی منفی بر روند توسعه تعاونی های کشاورزی و روستایی دراین مناطق میگذارد و به عنوان تهدیدی در برابر توسعه تعاونی های روستایی مناطق مرزی عمل خواهد کرد اما اگر مورد توجه قرار گیرد و در فرایند برنامه ریزی توسعه بازار محور –صادرات گرا و آمایش آن مناطق، به کار گرفته شود، اثرات مثبتی از خود به جای می گذارند و از تهدید به فرصت تبدیل می شود.
معاون وزیر جهاد کشاورزی با تاکید ضرورت تقسیم کار سلسله مراتبی بین تعاونی های روستایی مناطق مرکزی و تعاونی های روستایی مناطق مرزی ؛ گفت: پاسخگویی به بخشی از مشکلات امنیتی از طریق بکارگیری راه حلهای غیرنظامی و بازار محوری تجاری می تواند در اولویت سیاست ها قرار گیرد.
شیرزاد اضافه کرد: نباید بگذاریم نهادهای تولیدی کشاورزی حالا چه تعاونی های تولید یا شرکتهای سهامی زراعی مستقر در مناطق مرزی به عنوان منطقه ای حاشیه ای و توسعه نیافته باقی بماند. گرچه حاشیه ایی بودن می تواند معلول شرایط جغرافیایی این مناطق باشد، اما پدیده مرزی بودن، بسیاری از امکانات و فعالیتهای آن منطقه را تحت تاثیر خود قرار می دهد.
وی علت پس افتادگی تعاونی های کشاورزی مرزی را حاشیه ای شدن آنها دانست و افزود: در برنامه ریزی توسعه تعاونی های روستایی و کشاورزی در مناطق مرزی باید ضرورت درک پیچیدگی، گستردگی و تنوع متغیرها و تأثیرات آنها در مناطق مرزی؛ لزوم تأمین شرایط و زیرساخت های توسعه تعاونی های روستایی مناطق مرزی؛ ضرورت خروج از انزوا ی بازاری و گسترش ارتباطات با استانهای مجاور و خارج؛ لزوم پیوستگی تعاونی های روستایی مناطق مرزی با باراندازها و بازارهای مرکز؛ و لزوم حمایت و پشتیبانی های ویژه سازمان مرکزی تعاون روستایی از این مناطق جهت خروج از محدودیت های باراندازی ، پایانه ای و تسهیل جریانات کالایی محصولی و پولی –اطلاعاتی و ارتباطی باید مورد توجه جدی مدیران تعاونی های روستایی استانهای مناطق مرزی قرار گیرد.
شیرزاد اظهارکرد: تعاونی های روستایی استان های مرزی کشور ویژگیهای مثبتی هم دارند از جمله آن که توسعه فعالیتهای تجاری و تولیدی در مناطق مرزی، به دلیل شعاع نفوذی که در کشورهای مجاور پیدا میکند، بیشتر از مناطق مرکزی است و این پدیده میتواند در فرایند توسعه مناطق مرزی و تراز صادرات کل کشور مفید واقع شود. ثانیا، سرمایه گذاری در تعاونی های روستایی مناطق مرزی نسبت به تعاونی های روستایی مناطق داخلی به دلیل معافیتهای مالیاتی سود آوری بیشتری به دست کشاورزان می دهد. سازمان مرکزی تعاون روستایی جهت جبران توسعه نیافتگی زیربناها و کمبود زیرساختهای مالی- پولی تعاونی های روستایی و ضعف بنیان های اقتصادی آنها ، و ایجاد رابطه ای قوی و مستحکم بین عوامل تولیدی- تجاری کشاورزی،با پارامترهای امنیتی و دفاعی؛ برنامه جامعی در دست تهیه دارد. در این برنامه سازمان مرکزی تعاون روستایی با در نظر داشتن تراکم اندک جمعیت و پراکندگی آن در نواحی نزدیک به مرز؛ افزایش میزان مهاجرت روستاییان ساکن اطراف مرز به داخل شهرها و مراکز استان های همجوار مرزی برای پیدا کردن شغل و حتی مهاجرت به متروپل ها و مسئله تثبیت جمعیت در جدار مرزهای بین المللی به منظور کاهش اثرات امنیتی منفی ناشی از تخلیه جمعیت نواحی مرزی از سکنه دائمی. سعی دارد چارچوب عملی برای شناخت نظامات بهره برداری، تحلیل و ارتقای سطح تولیدی –تجاری این مناطق با ایجاد نظام تصمیمگیری منسجم، هماهنگ و کارامد تعاونی های روستایی و کشاورزی در تعاونی های روستایی مستقر در مناطق مرزی فراهم سازد.
معاون وزیر جهاد کشاورزی از دلایل کندی روند پیشرفت ایجاد و تاسیس تعاونی های تولید و شرکتهای سهامی زراعی در این مناطق را وجود شکاف اجتماعی، مسایل مذهبی قومی و فرهنگی؛ حضور مسلط خرده فرهنگ های دهقانی و در نهایت فقدان اعتماد نسبی ،کاهش مشارکتها و سرمایه اجتماعی در میان مرزنشینان؛ و فرهنگ جغرافیایی مسلط یا ژئو کالچر منطقه عنوان کرد.
شیرزاد در پاسان سخنان خود گفت: سنت تاریخی و هویت های طایفه ای نقش مهمی در تعیین نظام های بهره برداری آتی این مناطق دارند ؛ از سوی دیگر متغیرهای ژئواکونومی با ترکیب سه عنصر جغرافیای منطقه ، قدرت و اقتصاد؛ شیوه تولید کشاورزی را تحت تاثیر خویش قرار داده بنابراین ثبات تعاونی های روستایی و ایجاد تشکل های تولیدی و نهادسازی در این مناطق به توازن ناپایدار میان جماعتهای محلی در بطن نظامات بهره برداری تولیدی که ما در حال طراحی و تاسیس آنها میباشیم، و برنامه‌ریزی توسعه پایدار و یکپارچه جامعه محلی بستگی خواهد داشت.
