اما مهمترین اثر افزایش قیمت ارز در زندگی مردم عادی افزایش تورم است به طوریکه بالارفتن نرخ ارز، قیمت کالاهای وارداتی را بالا می‌برد؛ از گندم و برنج گرفته تا گوشی موبایل و خودرو.
تجربه نشان داده با وجود آن که کالاهای اساسی از یارانه دولتی منتفع می‌شوند، در میان‌مدت و با افزایش نرخ تورم، دولت هم قیمت کالاهای اساسی را بالا می‌برد، هرچند این اتفاق کمی دیرتر از موج اولیه اثرات تورمی ارز می‌افتد.
افزایش قیمت ارز به غیر از اثر مستقیم در هزینه واردات، قیمت کالاهای واسطه‌ای را هم زیاد می‌کند زیرا کالاهای واسطه‌ای مواد و کالاهایی هستند که کارخانجات برای تولید از آن استفاده می‌کنند، بنابراین هزینه تولید بالا می‌رود و بعضی تولیدات داخلی قدرت رقابتشان را از دست می‌دهند، به این ترتیب افزایش تورم حاصل از بالارفتن قیمت ارز، می تواند به رکود منجر شود.
اما یک اثر منفی دیگر نوسان‌های بزرگ قیمت ارز این است که به دلیل عدم قابلیت پیش‌بینی اقتصاد سرمایه‌گذاران خارجی دلسرد می‌شوند، عمده سرمایه خارجی وقتی در ایران به کار گرفته می‌شود باید به ریال تبدیل شود و موقع خروج هم این ریال‌ها باید دوباره به ارز تبدیل شوند؛ بنابراین کاهش شدید نرخ ارز، سود سرمایه خارجی را می‌خورد و سرمایه‌گذاران ممکن است در طول یک سال ضرر هم بکند.
البته افزایش نرخ ارز، صادرات را تشویق می‌کند چون قیمت تمام‌شده کالا و خدمات تولیدی در ایران به نسبت بازار هدف کمتر شده و قدرت رقابت کالای صادراتی افزایش می‌یابد. بعضی کشورهای صادرکننده مثل چین در بعضی مقاطع حتی ارزش پول خود را در برابر ارزهای خارجی به طور مصنوعی پایین می‌آورند تا صادرات را تشویق کنند.
بنابراین ضرورت دارد تا دولت بیش از آن که به کاهش نرخ ارز توجه کند، تمام تلاش خود را بر ثبات آن متمرکز کرده و همچنین همگام با کاهش نرخ، بر قیمت کالاهای مصرفی نیز نظارت کافی انجام دهد تا دشمنان نتوانند بیش از این به واسطه قیمت ارز اقتصاد ایران را تحت تاثیر قرار دهند.
*عضو هیات نمایندگان دوره نهم اتاق بازرگانی تهران
