دلیلی برای عدم توافق وجود ندارد
از نظر من امضای توافق در پایان موعد تعیین‌شده «قطعی» است. معتقدم که اگر سه‌شنبه این اتفاق نیفتد، تا پایان هفته این سند حقوقی به امضای طرفین می‌رسد و احتمال تمدید بلندمدت مذاکرات وجود ندارد.
اینکه من با این صراحت اعلام می‌کنم که توافق قطعا به عینیت می‌رسد به این دلیل است که اساسا راه‌حل‌های مشترکی برای موارد اختلافی عمده که ترکیبی از نحوه برداشته شدن «تحریم‌ها» و آزادشدن «پول‌های بلوکه‌شده» از یک طرف و مکانیسم راستی‌آزمایی فعالیت‌های هسته‌یی ایران از سوی دیگر را شامل می‌شود، تدارک دیده شده است. گمان می‌کنم بعد از 18ماه مذاکره جدی می‌توان شمایل نهایی توافق جامع هسته‌یی را مشاهده کرد. به نظر می‌رسد، آخرین مورد اختلافی باقی‌مانده میان طرفین درباره بازرسی از اماکن نظامی (پی‌ام‌دی) که واکنش‌های صریحی را در کشورمان و در میان مقامات ارشد کشور ایجاد کرد، با عقب‌نشینی طرف امریکایی به طرف حل و فصل نهایی پیش می‌رود. دلیل کوتاه آمدن مقامات امریکایی هم به این دلیل است که اطمینان پیدا کرده‌اند تمام فعالیت‌های هسته‌یی در مراکزی مانند امیرآباد، آب‌سنگین اراک، نطنز و فردو متمرکز شده و ایران فعالیتی خارج از محدوده این مراکز ندارد؛ بنابراین و براساس این مفروضات دلیلی برای پیگیری بیشتر از سوی مقامات امریکایی احساس نمی‌شود. البته باید توجه داشت در روزهای پس از توافق چنانچه مسوولان آژانس متوجه تحرک تازه و از پیش اعلام‌نشده‌یی در برنامه‌های مرتبط با دانش هسته‌یی شوند می‌توانند ادعاهای تازه‌یی را مطرح کنند. به عبارت روشن‌تر مسوولان کشور باید کاملا هوشیار باشند که در روزهای پس از توافق نیز کاملا براساس مفاد توافق‌شده اقدام کنند و بهانه‌یی به دست مقلامات غربی ندهند. با این توضیحات معتقدم که راه‌حل تمام مسائل اصلی پیدا شده و باید منتظر خبرهای خوش از وین ماند. اینکه در داخل اظهاراتی درباره لغو تمام تحریم‌ها در روز توافق مطرح می‌شود به نظرم ناشدنی می‌رسد؛ تحریم‌های اقتصادی غرب علیه ایران حوزه‌های متفاوتی را ازجمله تحریم‌های اتحادیه اروپا، رییس‌جمهور امریکا و شورای امنیت را شامل می‌شود. تحریم‌های کنگره هم مطرح است که اساسا رییس‌جمهور امریکا اختیاری برای «لغو» آنها را ندارد و تنها می‌تواند دامنه وسیع تحریم‌های اقتصادی را تعلیق کند.
