آلن کوپرمن: نقص مرگبار توافق ایران!

وی با ادعای اینکه فرار هسته ای در توافق احتمالی سه ماه است و ایران می تواند ظرف سه ماه به بمب برسد از کنگره خواسته جلو این توافق را بگیرید. ادعای کوپرمن در حالی مطرح می شود که به اذعان دستگاه اطلاعاتی غربی و آژانس، ایران هیچگاه در پی ساخت بمب هسته ای نبوده است. این یادداشت را در ادامه می‌خوانید: به گزارش نیویورک تایمز، دلیل اصلی باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا برای تاکید بر دستیابی به توافق هسته ای با ایران این است که این توافق «مدت زمان فرار هسته ای» ایران برای تولید اورانیوم کافی جهت تولید سلاح هسته ای را افزایش می دهد. وی در مصاحبه اخیر خود با ان پی آر گفت که مدت زمان فرار هسته ای فعلی «براساس برآوردهای اطلاعاتی ما حدود دو تا سه ماه است.» اوباما مدعی است این توافق که منتظرش هستیم، برنامه هسته ای ایران را کوچک می کند تا اگر ایران بعدها «تصمیم به نقض توافق بگیرد، تمام بازرسان را بیرون کند، مهر و موم ها را بشکند و به سمت تولید بمب برود، ما برای پاسخگویی بیش از یک سال زمان داشته باشیم.» کوپرمن در ادامه نوشت: متاسفانه همانطور که از طریق علوم پایه و ریاضی می توان نشان داد، این ادعا اشتباه است. بر اساس محاسبات من، مدت زمان واقعی فرار هسته ای ایران تحت این توافق، حداکثر سه ماه خواهد بود، نه بیش از یک سال. بنابراین غیرمحتمل است که این توافق توانمندی جهان برای واکنش به اقدام ناگهانی ایران جهت ساخت یک بمب را افزایش دهد. وی در ادامه ادعا کرد: مدت زمان فرار هسته ای بر اساس سه عامل اولیه مشخص می شود: تعداد و نوع سانتریفیوژها؛ غنی سازی مواد شروع کننده؛ و میزان اورانیوم غنی شده لازم برای یک سلاح هسته ای. به نظر می رسد آقای اوباما برداشت خوشبینانه ای از هر سه عامل دارند. اول و مهمترین نکته این است که در استدلال اوباما فرض شده که در صورت تلاش آشکار ایران برای تولید یک بمب، این کشور تنها پنج هزار و 60 دستگاه سانتریفیوژی که بر اساس توافق می تواند برای غنی سازی اورانیوم استفاده کند را به کار خواهد گرفت، نه حدود 14 هزار سانتریفیوژی که ایران اجازه حفظ آنها را به عنوان قطعات مازاد دارد. این فرضیه خنده دار است. در یک فرارهسته ای واقعی، ایران برای تولید بمب نمی خزد، بلکه با شتاب حرکت می کند. این سانتریفیوژهای اضافی باید وصل شوند و به سرعت و توازن با سانتریفیوژهای فعال فعلی برسند. اما در آن مرحله، توانمندی غنی سازی ایران سه برابر آنچه اوباما فرض کرده، خواهد بود. این نقص می تواند طی اصلاحیه ای برای این توافق مورد رسیدگی قرار گیرد و ایران را ملزم به نابودی یا صادرات سانتریفیوژهای اضافی کند، اما ایران نمی پذیرد. دوم، از آنجایی که این توافق تنها اجازه حفظ مقدار اندکی از اورانیوم غنی شده به شکل گازی که در سانتریفیوژها استفاده می شود را به ایران می دهد، اوباما گمان می کند فرار به سمت بمب اساسا از اوانیوم غنی نشده آغاز می شود و همین امر مدت زمان فرار هسته ای را طولانی می کند. اما ظاهرا این توافق همچنین به ایران اجازه می دهد که مقدار بالایی از اورانیوم غنی شده را به شکل جامد (آنطور که مخالف گاز است) که امکان تبدیل دوباره به گاز طی چند هفته را دارد، حفظ کند و این مسئله یک فرجه قابل توجه برای تولید اورانیوم در سطح لازم برای ساخت سلاح را فراهم می کند. سوم، بر اساس استدلال اوباما فرض بر این است که ایران برای ساخت یک بمب اتمی به 59 پوند اورانیوم در سطح لازم برای تولید سلاح نیاز دارد. در واقعیت، تسلیحات هسته ای را می توان با حجم به مراتب کمتری از اورانیوم تولید کرد. شورای دفاعی منابع طبیعی در مطالعات سال 1995 به این نتیجه رسید که حتی «یک توانمندی فنی پائین» سلاح هسته ای می تواند یک انفجار با قدرتی نزدیک به بمب هیروشیما- که تنها 29 پوند اورانیوم در سطح سلاح داشت- ایجاد کند. با توجه به چنین مفروضات واقع بینانه ای، مدت فرار هسته ای ایران تحت این توافق در واقع حدود سه ماه خواهد بود، در حالیکه این مدت زمان در حال حاضر کمتر از دو ماه است. بنابراین، این توافق مدت زمان فرار هسته ای ایران را تنها بیش از یک ماه افزایش خواهد داد که خیلی کمتر از آن چیزی است که مهم باشد. پس معلوم می شود که استدلال اصلی اوباما برای این توافق- افزایش مدت فرار هسته ای ایران- کاملا بی ارزش است. در مقابل، ایران سود سرشاری خواهد برد. این توافق تحریم های هسته ای را لغو می کند، در نتیجه سالانه میلیاردها دلار به اقتصاد ایران تزریق خواهد شد. ضمن اینکه این توافق دارایی های مسدود شده این کشور را آزاد می کند و بر اساس گزارش ها امتیاز 30 تا 50 میلیارد دلاری را نصیب ایران خواهد کرد. کوپرمن در انتهای یاددداشت خود نیز مدعی شده است: هیچ چیز در این توافق ارزش چنین خطراتی را ندارد. اگر اوباما نتواند امتیازات چشمگیر بیشتری در مذاکرات بگیرد، کنگره باید از لغو تحریم ها اجتناب کند و مانع از اجرای توافقی شود که میلیاردها دلار را برای پیگیری تسلیحات هسته ای و هژمونی منطقه ای در اختیار ایران قرار می دهد.