من ایرانی هستم بچه‌ام هم ایرانی است!

" دو پسر بزرگم را در خانه پنهان کرده ام، آنها کارت هویت ایرانی ندارند، اگر به خیابان بروند نیروی انتظامی آنها را بازداشت می کند و به افغانستان می فرستد. یکی از پسرهایم استاد سفالگری و دیگری وارد به تعمیر لوازم برقی است، هر دو بالای 18 سال سن دارند و مابقی بچه هایم هم 17 و 16 و 15 ساله هستند. می ترسم از اینکه پسرها به سرزمین پدری بازگردند، آنجا تباه می شوند. شناسنامه می خواهم تا بتوانم آنها را زن بدهم و راهی بازار کار کنم. شاید خودم با این همه مریضی که دارم بتواند کمی استراحت کنم. تا به حال چند خانه عوض کرده ایم، ماموران به خانه می آمدند تا پسرها را ببرند. "

بالاخره نوبت به او می رسد، از پسرهایش می گوید، نه وام می خواهد و نه خانه فقط دغدغه شناسنامه دارد. غم نان، غم شناسنامه، غم بیکاری و غم تمام مشکلات زنان سرپرست خانواده گریبان این زنان را گرفته است. می توان از زندگی هر کدام از آنها یک فیلم ساخت، زنانی که بی اطلاع از قانون تابعیت ازدواج کرده اند و حالا نمی دانند با بچه های قد و نیم قد چه کنند، آنها فکر می کنند چون از تهران آمده ای می توانی تمام مشکلاتشان را حل کنی. بزرگتریم دغدغه این زنان بیشتر از هرچیزی، مدرسه رفتن و با سواد شدن بچه هایشان است.