چه تلویزیونی بخریم؟

در این کاتالوگ‌ها با اعداد و عبارت‌هایی مواجه می‌شوید که شاید براساس آنها در نهایت تلویزیون گرانقیمتی را به دلیل این که کنتراست بالاتر یا روشنایی بهتری دارد انتخاب کنید و بخرید. بهتر است از کاتالوگ‌ها به عنوان راهنمایی برای اطلاع از امکانات مختلف مانند داشتن عینک سه‌بعدی یا مجهز بودن تلویزیون به سیستم عامل یا نرم‌افزارهای هوشمند استفاده کرد. از آنجا که به روزهای پایانی سال و نوروز نزدیک می‌شویم و این روزها بازار خرید تلویزیون با استقبال چشمگیری مواجه شده در این مقاله به نکاتی اشاره شده است که می‌توانید از آن به عنوان راهنمایی برای انتخاب یک تلویزیون مناسب استفاده کنید.

تلویزیون‌های پلاسما در سایه بی‌مهری

یکی از دلایلی که موجب شده تلویزیون‌های پلاسما در بازار مورد بی‌مهری قرار گیرد این است که ‌بعد از مدتی‌ یک تصویر خاص برای همیشه روی سطح نمایشگر آنها باقی می ماند ولی تلویزیون‌های پلاسما به اندازه تلویزیون‌های LCD معمولی عمر می‌کنند . اگرچه تلویزیون‌های پلاسما در مقایسه قدمت بیشتری دارند و نسبت به تلویزیون‌های LED ضخیم‌تر و سنگین‌تر هستند، اما فناوری پلاسما نیز از کیفیت بسیار خوبی برخوردار است و امروزه تلویزیون‌های پلاسمای جدید هم باریک شده‌اند. یکی از ویژگی‌های تلویزیون‌های پلاسما این است که در اندازه‌های کوچک‌تر از 42 اینچ تولید نمی‌شود و اگر بخواهید تلویزیون کوچک‌تر بخرید باید به سراغ LED یا LCD بروید. اگر می‌خواهید در اتاقی روشن که روی هر دیوار چند‌ پنجره دارد، بهتر است تا حد امکان تلویزیون پلاسما را انتخاب نکنید. علاوه براین باید در نظر داشت مصرف انرژی در تلویزیون‌های پلاسما بیشتر است که به افزایش هزینه برق مصرفی شما منجر می‌شود. اساس فناوری نمایشگرهای پلاسما لامپ‌های فلورسنت است. نمایشگرهای پلاسما از تعدادی سلول تشکیل شده که هر یک از آنها متشکل از دو صفحه شیشه‌ای مجزاست در فاصله بین این دو صفحه گاز نئون و زنون تزریق می‌شود که در فرآیند تولید به صورت مایع درمی‌آید. با ورود جریان برق به این نمایشگر، در این سلول‌ها فسفر سبز، آبی و قرمز تولید می‌شود. یکی از مهم ترین مزیت‌های نمایشگرهای پلاسما زاویه دید 180 درجه آن است که دیدن تصویر را از هر زاویه‌ای امکان‌پذیر می‌سازد. در این نمایشگرها کنتراست تصویر و کیفیت رنگ سیاه در مقایسه با تلویزیون‌های LCD بیشتر است. اصلی‌ترین مشکل پلاسماها این‌ که ممکن است تصویر ثابت برای مدتی طولانی روی سطح نمایشگر باقی بماند. البته معمولا تصاویر تلویزیونی متحرک هستند، اما چنانچه تصویری برای مدتی طولاتی روی صفحه ثابت بماند این مشکل دیده می‌شود. البته با پیشرفت فناوری ساخت نمایشگرهای پلاسما این مشکل تا حد زیادی در تلویزیون‌های جدید پلاسما برطرف شده است.

در نمایشگرهای پلاسما سلول‌ها وظیفه تولید نور را بر عهده دارند. بنابراین عمر مفید این نمایشگرها تا زمانی است که درخشندگی فسفر داخل این سلول‌ها به نصف کاهش پیدا کند. طول عمر پلاسماهای قدیمی حدود 20 هزار ساعت بود، اما عمر پلاسماهای امروزی مانند LCDها حدود 60 هزار ساعت برآورد شده است.

LCD یا LED؟

تلویزیون‌های LCD از رایج‌ترین تلویزیون‌های موجود در بازار است که با توجه به قمیت و ابعاد مناسبی که دارد از محبوبیت خاصی برخوردار است. نمایشگر‌های LCD از دو لایه مواد شفاف تشکیل می‌شود. یکی از این لایه‌ها با مواد پلیمری پوشانده می‌شود و کریستال‌های مایع را نگه می‌دارد. نور این کریستال از طریق یک منبع خارجی مانند لامپ فلورسنت تامین می‌شود. در این تلویزیون مصرف انرژی کاهش پیدا می‌کند و با توجه به ساختارشان از دقت و کیفیت بالایی در نمایش تصاویر متحرک برخوردارند. عمر نمایشگرهای LCD حدود 60 هزار ساعت (هفت سال استفاده مداوم و شبانه‌روزی) برآورد شده است. یکی از مشکلات این نمایشگرها نمایش رنگ سیاه است. برای نمایش رنگ سیاه باید جلوی عبور نور گرفته شود، اما به دلیل وجود نور پس زمینه این کار به خوبی انجام نمی‌شود و رنگ سیاه در این نمایشگرها کیفیت خوبی ندارد. از آنجا که در این تلویزیون‌ها از یک منبع جداگانه با قابلیت تنظیم شدت نور برای تامین نور استفاده می‌شود در مقایسه با نمایشگرهای پلاسما دیدن تصاویر در محیط‌های پر نور و فضای آزاد در این نمایشگرها هیچ محدودیتی ندارد. یکی از مشکلاتی که در گذشته در این نمایشگرها وجود داشت این بود که جایگزینی فریم قبلی با فریم جدید با تاخیر زمانی انجام می‌شد که اکنون با ساخت مدل‌های جدید این مشکل کمتر دیده می‌شود.

در تلویزیون‌های LED تابش نور تابع فناوری متفاوتی است و این ویژگی موجب می‌شود کیفیت تصویر در این نمایشگرها در مقایسه با LCD‌‌ متفاوت باشد. در این نمایشگرها برای روشن شدن نمایشگر از دیودهای ساطع کننده نور یا همان LED‌ها استفاده می‌شود. بهره‌گیری از این فناوری نه‌تنها موجب افزایش کنتراست تصاویر‌ است، بلکه موجب می‌شود رنگ سیاه نیز در تصاویر به نمایش درآمده طبیعی‌تر باشد. بنابراین طبیعی است این نمایشگرها کنتراست تصویر بهتری دارند. در LCD‌ها برای تصاویر تیره باید راه نوری که از پشت صفحه می‌تابد مسدود شود و بر این اساس کنتراست تصویر هم تا حدی کاهش پیدا می‌کند، اما در تلویزیون‌های LED این کار از طریق کاهش نور صفحه انجام می‌شود و تصاویر تیره کیفیت بهتری دارد. یکی از ویژگی‌های منحصربه‌فرد نمایشگرهای LED بهره‌گیری از فناوری موسوم به GRB یا نورهای رنگی است که می‌تواند رنگ‌های حقیقی تصویر را روی نمایشگر نشان دهد. دیودهای نوری عمر بالایی دارند و سازندگان نمایشگرهای LED عمر این نمایشگرها را بیش از 100 هزار ساعت برآورد کرده‌اند. هرچند هنوز آمار ثبت شده‌ای از میزان ماندگاری این نمایشگرها وجود ندارد. این نمایشگرها کمترین مصرف انرژی را دارند.

OLED رقیبی جدید و جدی

نمایشگرهای OLED از جدیدترین نمایشگرهای تلویزیونی هستند که به نظر می‌رسد عرضه گسترده آنها به بازار موجب می‌شود نمایشگرهای LCD و LED کمتر مورد توجه قرار گیرد. این نمایشگرهای تلویزیونی بسیار باریک و سبک هستند. در ساخت این نمایشگرها از مجموعه‌ای از صفحات نازک از جنس مواد آلی استفاده شده است که بین دو رسانا قرار می‌گیرند. فناوری این نمایشگرها همان طور که از نام آن پیداست دیودهای آلی ساطع کننده نور است. این دیودها خودشان نور می‌دهد و به نور پشت صفحه نیازی ندارند. به طور کلی از مهم ترین مزیت‌های این نمایشگرها در مقایسه با دیگر نمایشگرهای تلویزیونی می‌توان به درخشندگی بیشتر، سرعت بالای بازسازی تصویر در سطح نمایشگر و واکنش سریع نسبت به تغییر سیگنال‌ها اشاره کرد. نمایشگرهای LED در برابر ضربه مقاوم هستند و حتی در دماهای بالا و شرایط نامناسب از نظر دمای هوا نیز عملکرد خوبی دارند. در این نمایشگرها مصرف انرژی بسیار پایین است.

همه چیز درباره تلویزیون‌های هوشمند و سه‌بعدی

تلویزیون‌ها را می‌توان براساس امکانات و فناوری‌های مختلفی که به آن مجهز شده‌اند در گروه‌های مختلفی طبقه‌بندی کرد. یکی از این فناوری‌ها که در سال‌های اخیر ردپای آن در نمایشگرهای تلویزیونی دیده می‌شود فناوری نمایش سه‌بعدی تصاویر است. ایده اصلی ضبط و پخش سه‌بعدی تصاویر براساس عملکرد مغز و چشم مطرح شده است. در این نمایشگرها تصاویر ارائه شده برای هر چشم در مکان متفاوتی قرار می‌گیرد و بر این اساس مغز آنها را غیرمسطح و به عبارتی سه بعدی می‌بیند. درباره خرید تلویزیون‌های سه بعدی به این نکته توجه داشته باشید که هنوز تولید محتوای سه‌بعدی خیلی متداول و مرسوم نیست و بیشتر کاربران این تلویزیون‌ها چندان از این قابلیت در تلویزیون‌هایی که به امکان نمایش سه‌بعدی مجهز شده‌اند استفاده نمی‌کنند.

حتما این روزها درباره تلویزیون‌های هوشمند هم مطالبی را شنیده‌اید. این تلویزیون‌ها از امکانات مختلفی مانند امکان اتصال به اینترنت، استفاده از سرویس‌های آنلاین و نرم‌افزارهای مختلف برخوردارند. در حقیقت این نمایشگرهای هوشمند نوعی پل ارتباطی بین تلویزیون‌ها و اینترنت هستند. بنابراین می‌توان ویژگی اصلی تلویزیون‌های هوشمند را در امکان اتصال به اینترنت و استفاده از سرویس‌های متنوع اینترنتی خلاصه کرد. اگر یک تلویزیون معمولی داشته باشید می‌توانید به کمک وسایل دیگری مانند کنسول بازی یا هر وسیله دیگری با قابلیت اتصال به اینترنت براحتی این تلویزیون را به تلویزیون هوشمند تبدیل کنید. تلویزیون‌های هوشمند به نرم‌افزارها و امکاناتی مجهز هستند که ممکن است هیچ گاه از این نرم‌افزارها استفاده نکنید. بنابراین شاید در این مرحله خرید تلویزیونی با چنین امکاناتی چندان هم ضروری نباشد. یکی از دیگر قابلیت‌های تلویزیون‌های هوشمند امکان استفاده از قابلیت‌هایی مانند دستورات صوتی و حرکتی است. حتما تا به حال درباره تلویزیون‌هایی که می‌شنوند یا می‌بینند چیزهایی شنیده‌اید، اما باید توجه داشته باشید که حتی داشتن چنین امکاناتی هم ضروری محسوب نمی‌شود؛ زیرا حتی در عمل این قابلیت‌ها عملکرد خوبی ندارند.

از تلویزیون‌های HD تا UHD

تلویزیون‌ها از نظر فرمت پخش تصاویر متفاوت هستند. در حالت استاندارد تعداد پیکسل‌های افقی 720 و عمودی 480 است. کیفیت تصاویر HD1280 پیکسل افقی و 720 پیکسل عمودی است. بنابراین بدیهی است که این فرمت در مقایسه با فرمت استاندارد از نظر کیفیت تصاویر پخش شده بهتر باشد. در فرمت FullHD حداکثر پیکسل‌های افقی به 1950 و عمودی به 1080 می‌رسد. در این فرمت کوچک‌ترین جزئیات تصویر براحتی دیده می‌شود. در تلویزیون‌هایی با فرمت HD کیفیت صدا و تصویر نمایشگرهای تلویزیونی به میزان قابل توجهی کاهش پیدا می‌کند. در این تلویزیون‌ها وضوح تصاویر بالاتر است و سرعت نمایش فیلم نیز به دو برابر تلویزیون‌های عادی می‌رسد. وقتی گفته می‌شود قابلیت یک تلویزیون HD60 هرتز است، این عدد نشان‌دهنده سرعت عملکرد سیستم در بازسازی تصاویر است. به عبارت دیگر لامپ‌های نمایش‌دهنده تصویر در هر ثانیه 60 بار خاموش و روشن می‌شود تا در نهایت تصویر دیده شود. در تلویزیون‌های با فرمت UHD که تلویزیون‌هایی با کیفیت بسیار بالا در پخش تصاویر هستند، کیفیت تصاویر 16 برابر انواع HD است. در این نمایشگرها تعداد پیکسل‌های به نمایش درآمده به 32 میلیون می‌رسد. به این ترتیب با افزایش تعداد پیکسل‌ها، کیفیت تصاویر افزایش پیدا می‌کند که به موازات آن لازم است ابعاد نمایشگرها نیز بزرگ‌تر شود. به گفته متخصصان بهتر است اندازه این نمایشگرها بین 100 تا 200 اینچ باشد.

بزرگ‌ترین مزیت تلویزیون‌های پلاسما نسبت به LCD و LED قیمت مناسب آن است که این تفاوت قیمت بخصوص در تلویزیون‌هایی با ابعاد بزرگ‌تر محسوس‌تر است. تولید تلویزیون‌های پلاسما در ابعاد کوچک‌تر از 42 اینچ چندان مقرون به صرفه نیست. تلویزیون‌های LED نیز براساس فناوری جدیدی تولید می‌شود و به همین دلیل هزینه تولید آن بسیار بالاست. نمایشگرهای LCD در مقایسه با پلاسما سبک تر هستند و بر این اساس نه تنها حمل و نقل آنها آسان‌تر است بلکه برای نصب روی دیوار نیز گزینه مناسب‌تری است.

نتیجه‌گیری

اگر می‌خواهید برای مکان بزرگی تلویزیون بخرید شاید نمایشگرهای پلاسما بهترین گزینه باشد، اما اگر به دنبال یک تلویزیون باریک و شفاف هستید در این صورت بهتر است یک LED یا LCD انتخاب کنید. به طور کلی این دو نمایشگر در مقایسه با پلاسما برای بازی‌های کامپیوتری هم مناسب‌تر است و از آنجا که وزن کمتری دارد می‌توانید براحتی آن را روی دیوار نصب کنید. اگر از نظر هزینه محدودیتی ندارید قطعا بهترین گزینه نمایشگرهای LED است، اما اگر به علت محدودیت هزینه مجبور به انتخاب یک تلویزیون LCD شدید باز هم می‌توانید آسوده‌خاطر باشید، چون امکانات آنها چندان متفاوت نیست.

شاید تصور کنید اندازه تلویزیون اهمیت زیادی ندارد، اما اندازه و ابعاد تلویزیون در مقایسه با امکانات و قابلیت‌هایی مانند سه بعدی یا هوشمند بودن بسیار مهم‌تر است. حقیقت این است که توصیه می‌شود حداقل اندازه تلویزیون 32 اینچ باشد. اگر قرار است از این تلویزیون در اتاق نشیمن استفاده کنید بهتر است تلویزیونی را انتخاب کنید که حداقل 46 اینچی باشد. در اینجا منظور از اندازه تلویزیون که بر حسب اینچ بیان می‌شود، قطر صفحه نمایش تلویزیون است. برای مثال قطر صفحه نمایش تلویزیون 46 اینچ، یعنی از گوشه سمت راست ـ بالا تا گوشه سمت چپ ـ پایین صفحه تلویزیون 46 اینچ است. هر اینچ نیز 2.45 سانتی‌متر است. البته اندازه تلویزیون به بودجه اختصاص یافته برای این کار، سلیقه شخصی شما و همچنین فضایی که قرار است تلویزیون را در آن قرار دهید هم بستگی دارد.