تدبیر نو برای مشکل آب
رودخانه زایندهرود بهعنوان بزرگترین رودخانه فلات مرکزی ایران نقش مهمی در تامین آب شرب، صنعت و کشاورزی مناطق مرکزی و استانهای میانی ایران دارد.
آبدهی این رودخانه دارای تغییرات زیادی بوده بهطوری که در سالهای پر باران آبدهی این رودخانه به بیش از ۲۰۰۰میلیون مترمکعب (۲میلیارد مترمکعب) در سال میرسد و در خشکسالیها این رقم به حدود ۷۰۰ میلیون مترمکعب کاهش مییابد. با توجه به این نکته که سرچشمههای زایندهرود از استانهای دیگر سرچشمه میگیرد؛ ارادهیی فرامنطقهیی نیاز است تا مشکلات این رودخانه را حل و فصل کند. شخصا معتقدم که مهمترین مشکلی که کم آبی را در قسمتهای مرکزی کشورمان گسترش دهد در وهله اول بحث خشکسالی و وارونگی هواست و در مراحل بعدی سوءمدیریتهایی که طی سالهای اخیر درباره حفر چاه انجام شده، بیشترین تاثیر را در این خصوص گذاشته است. توقع مجلس از دولت این است که در مرحله نخست پردازش اطلاعاتی مناسبی درباره دامنههای این خشکسالی انجام دهد و در مراحل بعدی با هماهنگی با مجلس نهم، تصمیمات اجرایی موثری را برای توزیع مناسب این سرمایه ملی تدارک ببیند. اخبار و آمارهایی که اخیرا اعلام شده، نشان میدهد که ایران طی سالهای پیش رو با خشکسالی و کمبود آب مواجه خواهد شد؛ شاید وقت آن رسیده باشد که بخشی از سرمایهگذاریهای عمرانی در هر استانی صرف بسترسازی برای گسترش دامنههای آبی آن منطقه شود. قدم اول برای این راهبرد را میتوان در مناطقی مانند زایندهرود و دریاچه ارومیه و... متمرکز کرد. البته برنامههای دولت در این زمینه تا به امروز نتایج مناسبی هم بهدنبال داشته که این روند در آینده باید با مدیریت یکپارچهتری پیش برود.