نظریه صنعت نوپا چیست؟

• نظریه صنعت نوپا بیان می کند که صنایع جدید در کشورهای در حال توسعه تا زمان بلوغ نیاز به حفاظت در برابر فشارهای رقابتی دارند.

• این نظریه که اولین بار در اوایل قرن نوزدهم توسط الکساندر همیلتون و فردریش لیست ارائه شد، اغلب به عنوان توجیهی برای اتخاذ سیاست های تجاری حمایت‌گرا استفاده می‌شود.

• دولت‌های کشورهای در حال توسعه ممکن است برای اعطای فرصت توسعه و ثبات به صنایع نوپای خود اقداماتی مانند عوارض، تعرفه‌ها و سهمیه‌بندی واردات و کنترل نرخ ارز را اجرا کنند.

آشنایی با نظریه صنعت نوپا

نظریه صنعت نوپا بر این فرض متکی است که صنایع داخلی نوظهور تا زمانی که بالغ و پایدار شوند به حمایت در برابر رقابت بین المللی نیاز دارند. در اقتصاد، صنعت نوپا به صنعتی گفته می‌شود که جدید باشد، در مراحل اولیه توسعه خود قرار داشته باشد و به همین دلیل هم‌چنان توانایی رقابت با رقبای حاضر در صنعت خود را نداشته باشد.

نظریه صنایع نوپا که برای اولین بار در اوایل قرن نوزدهم توسط الکساندر همیلتون و فردریش لیست توسعه یافت، اغلب به عنوان توجیهی برای اتخاذ سیاست های تجاری حمایت‌گرا استفاده می‌شود. ایده اصلی این است که صنایع جوان و نوظهور کشورهای توسعه نیافته در برابر صنایع تثبیت‌شده‌تری که معمولاً در کشورهای خارجی هستند به حمایت دولت نیاز دارند.

دولت‌ها در پاسخ به این استدلال‌ها ممکن است اقداماتی مانند وضع عوارض، تعرفه‌ها و سهمیه‌های واردات و اجرای معیارهای کنترل‌های نرخ مبادله ارز را انجام دهند تا به رقبای بین‌المللی اجازه ندهند محصولات خود را با قیمتی برابر یا کمتر از قیمت‌های صنعت نوپای خود عرضه کنند و در نتیجه به صنعت نوپا فرصت توسعه و ثبات بدهند.

ملاحظات ویژه

بر اساس مقاله ای در مجله اقتصاد بین الملل با عنوان اینکه «در چه زمانی و به چه نحوی باید از صنایع نوزاد محافظت کرد؟» اقتصاددان و فیلسوف برجسته جان استوارت میل نظریه صنعت نوپا را بعداً بهبود داد و مدعی شد که صنایع نوپا تنها در صورتی باید حمایت شوند که بتوانند در آینده بالغ شوند و سپس بدون حمایت به فعالیت خود ادامه دهند. چارلز فرانسیس باستبل سپس یک شرط ساده را به این استدلال اضافه کرد که منافع خالص انباشته ناشی از صنایع محافظت شده باید از هزینه های تجمعی حفاظت از این صنایع نیز بیشتر باشد.

نظریه پردازان صنایع نوپا استدلال می کنند که صنایع حاضر در بخش های در حال توسعه اقتصاد باید محافظت شوند تا آسیب دیدن یا تخریب صنایع نوپای داخلی داخلی به دست رقبای بین المللی جلوگیری شود. آن‌ها استدلال می‌کنند که صنایع نوپا به صرفه‌جویی‌های ناشی از مقیاسی که ممکن است رقبای قدیمی‌تر حاضر در کشورهای دیگر به آن‌ها دست پیدا کرده باشند، دسترسی ندارند و فقط تا زمانی که به صرفه‌جویی‌های ناشی از مقیاس مشابه دست پیدا کنند باید از آنها حمایت کرد.

نظریه صنعت نوپا معتقد است که وقتی صنعت نوظهور به ثبات کافی برای رقابت در سطح بین‌المللی دست پیدا کند، هرگونه اقدامات حفاظتی وضع شده مانند تعرفه‌ها حذف می‌شوند. در عمل، همیشه این وضعیت صادق نیست، زیرا ممکن است حذف معیارهای محافظتی مختلفی که اعمال شده‌اند بسیار دشوار باشد.