قیمت های پیشنهادی و درخواستی چیستند؟​

قیمت پیشنهادی نشان دهنده حداکثر قیمتی است که خریدار حاضر است برای خرید بخشی از سهام یا سایر اوراق بهادار بپردازد. قیمت درخواستی نشان دهنده حداقل قیمتی است که فروشنده حاضر است برای فروش همان اوراق بهادار دریافت کند.  هر معامله یا مبادله زمانی رخ می دهد که خریداری در بازار مایل به پرداخت بهترین قیمت پیشنهادی موجود یا فروشنده‌ای مایل به فروش در بالاترین قیمت درخواستی باشد.

تفاوت بین قیمت پیشنهادی و درخواستی یا مابه‌تفاوت، شاخص کلیدی قدرت نقدشوندگی دارایی است. به طور کلی، هرچه مابه‌تفاوت کمتر باشد، قدرت نقدشوندگی بهتر خواهد بود.

نکات کلیدی

قیمت پیشنهادی به بالاترین قیمتی که خریدار حاضر است برای یک اوراق بهادار پرداخت کند اشاره دارد.

قیمت درخواستی به کمترین قیمتی اشاره دارد که فروشنده حاضر است در ازای فروش یک اوراق بهادار بپذیرد.

تفاوت بین این دو قیمت به عنوان مابه‌تفاوت شناخته می شود. هر چه مابه‌تفاوت کمتر باشد، قدرت نقدشوندگی اوراق بهادار مربوطه بیشتر خواهد بود.

شناخت قیمت پیشنهادی

سرمایه گذاران عادی معمولا با مابه‌تفاوت قیمت پیشنهادی و درخواستی به عنوان هزینه ضمنی معامله درگیر هستند. به عنوان مثال، اگر مظنه قیمت فعلی سهام ABC Corp.  معادل 10.50 دلار / 10.55 دلار باشد، سرمایه گذار X که به دنبال خرید A در قیمت فعلی بازار است 10.55 دلار بایستی بپردازد، در حالی که سرمایه گذار Y  که مایل به فروش سهام ABC در قیمت فعلی است 10.50 دلار دریافت می کند.

مابه تفاوت قیمت پیشنهادی و درخواستی به سود چه کسی است؟

مابه تفاوت قیمت پیشنهادی و درخواستی به نفع بازارساز است. در ادامه مثال بالا، بازارسازی که مظنه قیمت 10.50 دلار / 10.55 دلار را برای سهام ABC  اعلام می کند، تمایل خود را به خرید سهام A در قیمت 10.50 دلار (قیمت پیشنهادی) و فروش آن به قیمت 10.55 دلار (قیمت درخواستی) نشان می دهد.  مابه‌تفاوت قیمت نشان دهنده سود بازارساز است.

مابه‌تفاوت قیمت پیشنهادی و درخواستی ممکن است بسته به اوراق بهادار و بازار به شدت متغیر باشد. مابه تفاوت قیمت پیشنهادی و درخواستی سهام شرکت‌های معتبر و پرارزشی که میانگین صنعتی داوجونز را تشکیل می‌دهند ممکن است تنها در حد چند سنت باشد در حالی که مابه تفاوت قیمت سهام شرکت‌های کوچکی که حجم معاملاتی سهام آن‌ها کمتر از 10000 سهم در روز است، ممکن است 50 سنت یا بیشتر از آن باشد.

اختلاف قیمت پیشنهادی ممکن است در دوره های کاهش نقدینگی یا آشفتگی بازار به طور چشمگیری افزایش یابد، زیرا معامله گران مایل به پرداخت قیمتی فراتر از یک آستانه مشخص نیستند و ممکن است فروشندگان نیز تمایلی به پذیرش قیمت های زیر یک سطح معین نداشته باشند.

چه تفاوتی میان قیمت پیشنهادی و درخواستی وجود دارد؟

قیمت های پیشنهادی به بالاترین قیمتی که معامله گران حاضرند برای اوراق بهادار خاصی پرداخت کنند اشاره دارد. از سوی دیگر، قیمت درخواستی به کمترین قیمتی اشاره دارد که صاحبان آن اوراق بهادار حاضرند در ازای فروش اوراق بهادار خود دریافت کنند. به عنوان مثال، اگر سهامی با قیمت درخواستی 20 دلار معامله می شود، شخصی که مایل به خرید آن سهام است باید برای خرید این سهام به قیمت امروز حداقل 20 دلار پیشنهاد کند. شکاف بین قیمت های پیشنهادی و درخواستی اغلب به عنوان مابه‌تفاوت قیمت پیشنهادی و درخواستی نامیده می شود.

نزدیکی قیمت پیشنهادی و درخواستی به چه معناست؟

وقتی قیمت‌ های پیشنهادی و درخواستی بسیار به هم نزدیک باشند معمولاً به این معنی است که نقدینگی فراوانی در اوراق بهادار مربوطه وجود دارد. در این حالت، گفته می‌شود که اوراق بهادار مربوطه مابه تفاوت قمیت «کوچکی». دارد این وضعیت ممکن است برای سرمایه گذاران مفید باشد زیرا ورود آن‌ها به موقعیت های معاملاتی یا خروج از این موقعیت‌ها را به ویژه برای معاملات بزرگ برای آن‌ها آسان‌تر می‌سازد.

از سوی دیگر، اوراق بهادار با مابه‌تفاوت قمیت پیشنهادی و درخواستی “بزرگ” – یعنی زمانی که قیمت های پیشنهادی و درخواستی بسیار از هم فاصله دارند – ممکن است معامله این اوراق بهادار را زمان بر و پرهزینه سازد.

قیمت های پیشنهادی و درخواستی چگونه تعیین می شوند؟

قیمت های پیشنهادی و درخواستی توسط بازار تعیین می شوند. به ویژه، این قیمت‌ها توسط تصمیمات خرید و فروش واقعی افراد و مؤسساتی که در اوراق بهادار مربوطه سرمایه گذاری می کنند، تعیین می شوند. اگر میزان تقاضا از عرضه پیشی بگیرد، قیمت پیشنهادی و درخواستی به تدریج به سمت بالا حرکت خواهند کرد.

در مقابل، اگر عرضه از تقاضا پیشی بگیرد قیمت‌های پیشنهادی و درخواستی به سمت پایین حرکت می‌کنند.  مابه‌تفاوت قیمت‌های پیشنهادی و درخواستی توسط سطح کلی فعالیت معاملاتی اوراق بهادار تعیین می‌شود، هرچه فعالیت معاملاتی بالاتر باشد مابه‌تفاوت کمتر می‌شود و بالعکس.