اصطلاح تمام تلاش به چه معناست و محدودیت های آن کدام اند؟

این اصطلاح معادل اصطلاح نهایت تلاش است که به طور گسترده در بازارهای اوراق بهادار استفاده می شود و در اکثر قراردادهای تجاری امضا شده در ایالات متحده ترجیح داده می شود.

نکات کلیدی

تمام تلاش یک اصطلاح حقوقی است که تعهد طرف قرارداد را برای انجام تمام کارهای در توان خود برای برآورده کردن شرایط قرارداد نشان می‌دهد.

به طور کلی در ایالات متحده اصطلاح نهایت تلاش به تمام تلاش ترجیح داده می شود، اما این دو اصطلاح معادل هم هستند.

تمام تلاش به حق طرف قرارداد برای اجتناب از انجام اقداماتی که به خود او آسیب می زند محدود می شود.

درک تمام تلاش

تفسیر قانونی تعهد انجام تمام تلاش این است که مسئولیت انجام هر تلاش منطقی برای دستیابی به هدف مورد نظر را بر عهده طرف مربوطه می گذارد. در مقابل، تعهد انجام تلاش معقول ممکن است طرف مربوطه را ملزم سازد که قبل از تصمیم‌گیری در مورد غیرقابل انجام بودن کار بیش از یک راهکار واحد انجام ندهد.

در برخی از مواقع ممکن است مرز میان تعهدات تمام تلاش و تلاش معقول مبهم باشد و این وضعیت ممکن است  طرفین درگیر در قرارداد را وادار سازد تا موضوع را به دادگاه بکشانند. در چنین مواردی، دادگاه پیش از تصمیم‌گیری نهایی معمولاً تعدادی از عوامل مختلف را ارزیابی می کند. این عوامل شامل میزان تلاش های انجام شده، میزان موفقیت تجاری و وجود تعهدات متضاد می‌شوند.

تمام تلاش در مقابل تمام تلاش های معقول

در مورد اینکه هریک از دو مفهوم تمام تلاش و انجام “همه تلاش های منطقی” بر چه چیزهایی دلالت دارند هم‌چنان بحث و جدلی وجود دارد. انجام «همه تلاش‌های معقول» را می‌توان به شکل تکرار چندباره یک راهکار مشخص تعبیر کرد.

به عنوان مثال، ممکن است در قراردادی تعیین شده باشد که برای تایید معامله تا تاریخ مشخصی با شخص ثالثی تماس گرفته شود. اگر از طریق تلفن با آنها تماس گرفته نشود اما پیامکی به آن‌ها ارسال شده باشد، ارسال این پیام ممکن است “تلاش معقولی” برای تماس با آنها در نظر گرفته شود. تماس‌های تلفنی و ارسال پیام‌های متعدد ممکن است به عنوان «تمام تلاش» شناخته شود.

اگر آن تماس‌های تلفنی با ارسال نامه‌ها، پست‌های الکترونیکی، پیامک‌ها و پیک‌هایی دنبال شود تا پیام را شخصا و به طور مستقیم به طرف تحویل دهند، ممکن است انجام این کارها مصداق انجام «تمام تلاش‌های معقول» برای انجام وظیفه در نظر گرفته شود. از آنجا که این امور ممکن است یکی از حوزه‌های بحث برانگیز حقوق قراردادها باشد، موفقیت اجرا دعوی حقوقی به شدت به تفسیر و زمینه پیرامون پرونده بستگی دارد.

محدودیت‌های تمام تلاش

طرف قراردادی که مسئول انجام “تمام تلاش” خود شناخته می‌شود، در مورد اقداماتی که بایستی انجام دهد از حقوق خاصی برخوردار است. به‌عنوان مثال، انجام رضایت بخش تعهد تمام تلاش طرف مسئول انجام این تعهدات را ملزم نمی‌سازد تا خود را در موضع پرخطر و آسیب‌زا قرار دهد. این مسئله بدان معناست که آنها مجبور نیستند برای انجام این تعهد منابع را به ضرر شخصی خود استفاده کنند.

به عنوان مثال، ممکن است یک شرکت مهندسی برای کار بر روی توسعه یک ساختمان اداری جدید انتخاب شود و ممکن است در قرارداد این شرکت از زبانی استفاده شده باشد که این شرکت را به انجام «تمام تلاش» خود در یک مهلت مقرر تعیین شده ملزم سازد. بااین‌حال، زمانی که شرکت مهندسی مربوطه تمام گزینه های خود را برای تکمیل کار در طی این مهلت معین بررسی می کند، ممکن است متوجه شود که یکی از راه های انجام این کار به ضرر شرکت تمام می شود.

این ضرر ممکن است از ساعات کاری، کارمزدها و مجوزهایی که شرکت باید برای انجام کار تهیه کند ناشی شود در حالی که مشتری کارمزدی در ازای صرف این هزینه‌های اضافی به شرکت پرداخت نخواهد کرد. اگر شرکت برای انجام این قرارداد به تمام گزینه‌های دیگر خود که هزینه‌های اضافی به همراه ندارند متوسل شود می‌توان گفت که این شرکت «تمام تلاش» خود را برای انجام این تعهدات انجام داده است.

بنگاه حقوقی Morrison Foerster اذعان دارد که اصطالح تمام تلاش معادل نهایت تلاش است به طوری که «الزام یک طرف قرارداد به انجام «تمام تلاش» خود برای انجام تعهدات قرارداد عموما به عنوان بالاترین استاندارد در نظر گرفته می‌شود و طرف مسئول را برای تحقق اهداف تعیین شده به انجام هر کاری به جز کارهایی که به ورشکستگی وی منجر می‌شوند ملزم می‌سازد.»