مانده مازاد برگشتی غده سرطانی اقتصاد ایران

به گزارش اقتصاد آنلاین،  محمدرضا رضائی نژاد، کارآفرین نمونه کشور در مطلبی نوشت:  بنده به عنوان کارشناس تعاون و تامین مالی خرد از طریق تعاونی با بیش از ۲۵ سال سابقه فعالیت و تحقیق گسترده در انواع تحلیل های مالی و اقتصادی شرکت های تجاری و تعاونی در دنیا به موضوعی به نام مازاد برگشتی(residual return) در تحلیل اقتصادی تعاونی ها برخورد نمودم. به دلیل آنکه در تعاونی ها، تامین سرمایه پایه از طریق سهامدار انجام می گیرد، دارایی های خریداری شده بدون هزینه تامین سرمایه می باشد. در کشورهای توسعه یافته چون تورم متوسط بلند مدت حدود ۲.۵درصد است در فاصله زمانی ۳۵ سال در صورتی که دارایی مانده، فروخته یا تجدید ارزیابی گردد، حداقل ۲.۵ برابر سرمایه پایه اولیه ارزش روز دارد و این ارزش دارایی متعلق به سهامداران نهایی می باشد.

در ایران به علت تورم بلند مدت با میانگین ۲۵ درصد این ارزش با فرمول (۱.۲۵) به توان ۳۵ ، حداقل ۲۴۶۵ برابر است که مازاد برگشتی قابل توجه و انفجاری است.

مشکل اصلی اینجا ایجاد میشود که اختلاف بین تورم دارایی و تورم هزینه تامین سرمایه از طریق بانک( حداکثر ۱۸ درصد ) باعث می شود یک نوآوری جدیدی اتفاق بیافتد به نام مانده مازاد برگشتی .

یعنی اگر در سال ۱۳۶۵ یک فرد، وامی از بانک دریافت نماید و در بدترین شرایط ۱۸درصد میانگین مرکب نیز محاسبه نماییم، اثر مرکب بدهی بانکی فرد در صورت چرخش بدهی برای بعد از ۳۵ سال ۳۲۸ برابر مبلغ وام است، ولی اگر این مبلغ، سرمایه گذاری و تبدیل به دارایی شده باشد، ارزش روز دارایی ۲۴۶۵ برابر است که حدود ۲۱۳۷ برابر اختلاف وجود دارد. اگر ۱۳۷ برابر را برای هزینه احتمالی در نظر بگیریم این ضریب حداقل ۲۰۰۰ برابر می شود. یعنی کسی که با بدهی بانک، بدهی را تا به حال چرخانده باشد، اضافه ارزش دارایی او ۲۰۰۰ برابر مبلغ اولیه وام است و این غده سرطانی اقتصاد ایران است.

این غده در طی سالها متاستاز زده و به سایر مباحث غیر اقتصادی هم نفوذ نموده و این تورم دارایی باعث شکاف و انزجار طبقاتی، اختلاف فرهنگی و ناامیدی در اقشار متوسط و پایین گردیده و امید به آینده را در جوانان کم رنگ نموده است.

و اما راهکار چیست ؟

راهکار اولیه برای برون رفت و جلوگیری از رشد این غده سرطانی در سریع ترین زمان، اجرای مالیات بر دارایی است. اما راهکار ریشه ای برای جراحی این غده، پیشنهاد می گردد سرمایه دارانی که به خاطر این مازاد دچار انباشتگی دارایی و کمبود نقدینگی شده اند درصدی از دارایی خود را در قالب سهامدار عضو تعاونی های سهامی- سرمایه گذار آورده و از نقدینگی قشر متوسط که قادر به خرید دارایی به علت بالا رفتن ارزش آن ندارند استفاده نموده و علاوه بر ایجاد سرمایه در گردش و استفاده از منابع خرد جامعه جهت انتفاع از دارایی، برای خود و همچنین سهامدار غیر عضو نیز ارزش افزوده بالاتر از سود بانکی ایجاد نماید.