چه کسانی به آینه نگاه نمی‌کنند؟

به گزارش اقتصاد آنلاین، به همین دلیل نوجوان‌ها برای اینکه بتوانند متوجه کوچک‌ترین تغییر ظاهری‌ای که در اثر بلوغ در آنها ایجاد می‌شود، بشوند (مثلا جوش زدن صورت، بزرگ شدن بینی، رویش ریش و سبیل و...)،‌ مدام جلوی آینه می‌روند و می‌خواهند ارزیابی‌های نسبتا دقیقی از شکل ظاهری خود داشته باشند. این ارزیابی‌های دقیق، نشانه نوعی حس کنجکاوی است که نسبت به اعضای بدنشان دارند و چندان هم غیرطبیعی به نظر نمی‌رسد مگر اینکه از حد عرف و روال عادی خارج شود و به حالتی وسواس‌گونه درآید. برای نوجوان‌ها توجه به ظاهر و مقبول بودن از دید دیگران بسیار اهمیت دارد، بنابراین سعی می‌کنند با نگاه کردن مداوم در آینه، ایرادهای ظاهری‌‌شان را برطرف کنند و اعتماد‌به‌نفسشان را بالاتر ببرند. زیبا و مقبول بودن ظاهر برای جلب توجه بیشتر هم می‌تواند از دیگر دلایل گرایش بیشتر نوجوان‌ها به آینه باشد.

گاهی برخی افراد در گروه‌های سنی دیگر هم به دلیل عادت، خود را بیش از حد در آینه نگاه می‌کنند. گاهی هم کسانی که از دوران جوانی پا به دوران میانسالی می‌گذارند، بیش از حد به چهره خود در آینه نظر می‌کنند تا بتوانند متوجه علایم گذر جوانی مانند سفید شدن موها یا چروک افتادن صورتشان شوند و اگر برایشان ممکن بود، این علایم را به نحوی بپوشانند. برخی از افراد هم به دلیل اینکه بتوانند خودشان را از منظر دیگران ببینند، مدام به آینه نگاه می‌کنند. در این موارد، آینه حکم نگاه و طرف مقابلی را دارد که می‌تواند زشتی‌ها و زیبایی‌های فرد را به او گوشزد کند تا بتواند درصدد رفع ایرادهای ظاهری برآید.

چه کسانی به آینه نگاه نمی‌کنند؟

معمولا افرادی که اعتماد‌به‌نفس پایینی دارند و خودشان را قبول و باور ندارند، کمتر به آینه نگاه می‌کنند یا اصلا به آن نگاه نمی‌کنند. چنین افرادی در ناخودآگاه خود تصور می‌کنند یک ایراد ظاهری دارند و از ترس اینکه این تصور از ضمیر ناخودآگاه به ضمیر خودآگاهشان بیاید، از نگاه کردن به آینه می‌ترسند. برخی از افراد نیز به دلیل گذر از جوانی و رسیدن به میانسالی و اینکه دوست ندارند با واقعیت تغییرات ظاهری چهره خود مواجه شوند، برای مدتی قید نگاه کردن در آینه را می‌زنند. در مواردی هم دیده می‌شود افرادی که آسیب‌های اجتماعی زیادی در طول زندگی خود دیده‌اند، معمولا از نگاه به آینه گریزانند. چنین افرادی به‌دلیل اینکه حس می‌کنند در طول زندگی زحمت‌های زیادی کشیده‌اند اما کسی قدرشناس نبوده‌ است، کمتر در آینه نگاه می‌کنند تا تماشای شکستگی بیش از اندازه چهره، آنها را اذیت نکند.

برخی از افراد برای خودشان قانونی را پذیرفته‌اند؛ اینکه من چهره زیبایی ندارم و به همین علت دلیلی ندارد خودم را در آینه نگاه کنم! در مواردی هم داشتن اعتماد‌به‌نفس زیاد باعث می‌شود فرد سمت آینه نرود. چنین افرادی تصور می‌کنند چون به اندازه کافی زیبا، خوش‌تیپ و خوش‌هیکل هستند، چه خودشان را جلوی آینه بررسی کنند و چه نکنند، زیبایی‌ها و جذابیت‌های لازم و خاص را خواهند داشت. افراد شلخته یا آنهایی که برای فکر و نظر دیگران در مورد خودشان اهمیتی قائل نیستند هم تمایل چندانی به نگاه کردن در آینه ندارند. معمولا چنین افرادی، دید منفی نسبت به خود و پیرامونشان دارند و به نگاه نکردن در آینه عادت کرده‌اند.

 چه کسانی نباید به آینه نگاه کنند؟

برخی روان‌شناسان توصیه می‌کنند افراد افسرده در آینه نگاه نکنند چون معمولا وضع بیماری کسی که خلق افسرده دارد، با دیدن هر چیزی که غم و اندوه او را یادآوری یا تشدید کند، بدتر می‌شود. از آنجا که افراد افسرده، زیاد به سر و وضع ظاهری خود نمی‌رسند و ممکن ‌است ظاهر مناسبی نداشته باشند، نگاه کردن به این ظاهر آشفته و نامناسب می‌تواند باعث تشدید افکار منفی و افسردگی آنها شود. البته اگر این بیماران سعی کنند به خنده‌های خود در آینه نظر بیندازند یا جلوی آینه دستی به سر و روی خود بکشند و زیبایی‌ها و خوبی‌های ظاهری خود را ببینند، می‌توانند امید به آینده و امید به بهبود را در خود تقویت کنند. به‌طور کلی، تمرکز روی نکته‌های مثبت زندگی فرد افسرده را بهتر و تمرکز روی نکته‌های منفی وضع او را بدتر می‌کند.

ناگفته نماند که معمولا در درمان اسکیزوفرنی در دوران کودکی و درمان اختلال اوتیسم یا لکنت زبان، توصیه می‌شود بیمار در آینه نگاه کند و حرف بزند تا کمکی به درمان سریع‌تر بیماری‌اش شود. اصلاح گفتار در افراد مبتلا به لکنت زبان با نگاه به آینه و تمرین تکلم در مقابل آن، بهتر انجام می‌شود.