تویوتا و هیوندا را بیاورید تا ببینید چه می‌شود / نقد می‌کنم، پس هستم!
این روزها بازار و البته صنعت خودرو شرایط خوبی را سپری نمی کند؛ از قیمت های عجیب و غریب در بازار آزاد گرفته تا صف های چند ده میلیونی برای قرعه کشی، کاهش کیفیت و البته زیان انباشته خودروسازان که هر روز بیشتر می‌شود. در این میان از نماینده و وزیر گرفته تا پلیس، انگشت اتهام خود را به سمت خودروسازان نشانه گرفته اند و روزی نیست که یک مصاحبه آتشین در انتقاد از آن ها منتشر نشود.
به گزارش اقتصادآنلاین؛ «کیفیت خودروهای داخلی با استانداردهای روز دنیا فاصله کهکشانی دارد»، «خودروسازان کشور به مرکز بدآموزی برای سایر صنایع تبدیل شده‌اند»، «کار خودروسازان از قصور گذشته و سهم عمده‌ای از تصادفات جاده ای به کیفیت نازل خودروها و ایمنی پایین آنها مربوط می‌شود»، «ایران‌خودرو و سایپا اگر تعطیل شوند، با واردات خودرو و صرفه‌جویی در مصرف سوخت، حقوق تمام کارکنان آن را می دهیم»، «خودروسازان هر چه زودتر از مردم به دلیل تولید خودرو با نازل‌ترین کیفیت عذرخواهی کنند»، « خودروی ملی یعنی افتضاح ملی، یعنی باز نشدن ایربگ ها در ۹۳ درصد موارد» و ...
این ها تنها گوشه‌ای از مصاحبه برخی مسئولان در خصوص خودروسازان طی همین یکی دو ماه گذشته است.
اولین موضوعی که به نظر می‌رسد این است که گویا وقتی می‌خواهی دیده شوی باید سوار بر احساسات مردم از خودروسازان انتقاد کنی آن هم با عبارت های حماسی و به اصلاح ژورنالیستی و خود را در قامت یک منتقد نشان دهی!
اما آیا تمام افرادی که چنین سخنانی می گویند اولاً در حیطه مسئولیت خود بدون نقص عمل کرده‌اند و هر آنچه در بازار خودرو می‌گذرد، تنها به دلیل قصور خودروسازان است؟ از آن مهم‌تر، آیا این افراد در حیطه مسئولیت خود قدمی برای بهبود شرایط برداشته اند و یا اینکه نه تنها کمکی بیشتر از مصاحبه‌های تند و آتشین نکرده اند، بلکه خود بخشی از پازل شرایط کنونی هستند؟
وقتی که یک نماینده یا وزیر و یا حتی پلیس از خودروساز انتقاد می کند، اول این پرسش پیش می‌آید که آیا همین شما نیستید که در تمامی مسائل از قیمت‌گذاری گرفته تا نوع خودرو و تیراژ تولیدخودروسازان دخالت می کنید؟ آیا شما نیستید که با تحمیل انواع سیاست‌های دستوری خودروسازان را به ورطه ورشکستگی کشانده اید؟ اصلاً همانگونه که می گویید، ایران خودرو و سایپا از فردا تعطیل و به جای آنها تویوتا و هیوندا شروع به کار کنند؛ آیا با این شرایطی که پیش روی صنعت خودروسازی گذاشته‌اید، آنها می‌توانند عملکرد بهتری از شرایط این روزهای خودروسازان داخلی داشته باشند؟ در شرایطی که تحریم‌های اقتصادی به اوج خود رسیده و خودروسازان مجبورند محصولات خود را کم‌تر از قیمت تمام شده بفروش برسانند؛ آیا تویاتا می‌تواند لندکروز تولید کند؟ آیا تمام جاده‌های کشور به لحاظ کیفیت در عالی‌ترین شرایط قرار دارند؟ آیا سایر صنایع از فولاد گرفته تا لاستیک بهترین کیفیت مواد اولیه را در اختیار خودروسازان قرار می دهند؟
در این شرایط صنعت خودرو نه تنها بدآموزی برای سایر صنایع نیست بلکه درس عبرتی است برای همین منتقدان که چگونه سیاست‌های اشتباه می‌تواند یک صنعت را در آستانه ورشکستگی قرار دهد. در حقیقت صنعت خودروسازی کشور به دیواری تبدیل شده تا تمام کسانی که سهمی در شرایط کنونی دارند، پشت آن مخفی شوند و نه تنها پاسخگوی مردم و سهامداران این شرکت ها نباشند، بلکه خود را منتقد جلوه دهند.
در شرایطی که از یکسو تحریم‌های اقتصادی و از سوی دیگر، مشکل جهانی زنجیره تامین به واسطه کرونا، تامین کوچک‌ترین قطعات را اگر نگوییم ناممکن، بسیار پر هزینه کرده است و همچنین، خودروسازان مجبور به اجرای سیاست‌های دستوری از قیمت تا میزان گارانتی هستند، این افراد به جز انتقاد و مصاحبه، چه راهکاری منطقی و اقتصادی برای برون رفت از این شرایط دارند؟
آنچه که به نظر می رسد انتقاد از صنعت خودروسازی به یک فرهنگ و البته راهی برای دیده شدن تبدیل شده است؛ نقد می‌کنم، پس هستم!
