توافق موقتی و جدید اتحادیه اروپا برای ارزهای دیجیتال

اقتصاد آنلاین – حسین قطبی؛ برونو لومر (Bruno Le Maire)، وزیر دارایی فرانسه، بازار‌های ارزهای دیجیتال را با دوره غرب وحشی مقایسه کرده است. در پایان هفته گذشته، در آخرین لحظات ریاست فرانسه بر شورای اتحادیه اروپا، مذاکره کنندگان موسسات اتحادیه اروپا توافق موقتی را در مورد مقررات بازار دارایی‌های رمزنگاری شده (Markets in Crypto Assets) با عنوان MiCA اعلام کردند.

این توافق در نظر گرفته شده است، تا استانداردهایی را برای ارائه دهندگان خدمات و کسانی که استیبل کوین صادر می‌کنند، با هدف حمایت از مصرف کنندگان تعیین کند. فدرال رزرو نیویورک نیز چنین دستورالعمل‌هایی را صادر کرده است که حوزه‌های مشابهی را برای ایالات متحده پوشش می‌دهد و هدف آن مقابله با بخش مهم و پرخطر سیستم مالی است.

خود بازارهای کریپتو دو دلیل برای استقبال از مقررات MiCA دارند. اولاً، تنظیم فعالیتی که قبلاً تنظیم نشده بود، آن را عادی و قانونی می‌کند. حداقل در اصل، چنین مقرراتی ثبات را فراهم می‌کند و دیگران را به مشارکت تشویق می‌کند. دوم، MiCA برای کل اتحادیه اروپا اعمال می‌شود و بنابراین ارائه دهندگان رمزارز مجبور نیستند، از طریق سیستم‌های قانونی ملی حرکت کنند.

در واقع در اتحادیه اروپا تنها یک مجموعه قوانین برای این صنعت ایجاد می‌شود که باید طبق آن حرکت کرد، همین امر باعث می‌شود که یک بازار یک دست ایجاد شود و امکان توسعه و گستردگی صنعت کریپتو را فراهم می‌کند.

سه بخش مهم MiCA عبارتند از:

۱. اولاً، ارائه دهندگان خدمات دارایی‌های رمزنگاری شده (CASP) برای فعالیت به مجوز نیاز دارند و تحت نظارت خواهند بود. آنها همچنین مشمول قوانین ضد پولشویی (AML) خواهند بود که از فعالیت‌های غیرقانونی جلوگیری می‌کند، ترسی که معمولاً با ناشناس بودن بازارهای رمزنگاری شده مرتبط است. با MiCA، صنعتی که طبیعتاً بدون مرز است، ملزم به حضور قانونی در اتحادیه اروپا خواهد بود تا بتوان بر آن نظارت کرد.

۲. دوم، این قانون همچنین CASP ها را ملزم می‌کند تا پیامد‌های آب و هوا و محیط زیستی خدمات خود را اعلام کنند. این به اندازه‌ای که می‌توانست جاه‌ طلبانه نیست، اما راه را برای محدودیت‌های بالقوه سخت‌گیرانه‌ تر در آینده باز می‌کند.

۳. موضوع سوم بسیار مهم است و تا حال حاضر حوزه‌ای است که همچنان مقررات در آن به اندازه کافی پیش نمی‌رود، موضوع استیبل کوین‌ها است.

طبق این توافق آن دسته از ارزهای رمزنگاری شده که به دارایی‌های واقعی مرتبط هستند، مشمول الزامات ذخیره یک به یک، تا حدی به صورت سپرده خواهند بود.

به عبارت دیگر، صادرکنندگان استیبل کوین‌ها باید دارایی‌های ذخیره‌ای داشته باشند، به طوری که در هر اقدام ناگهانی مصرف‌کنندگان برای فروش استیبل کوین‌های خود، معادل آن را در دارایی‌های پایه دریافت کنند.الزامات برای حفظ ذخایر و نگهداری سپرده‌ها در این توافق، شبیه رفتار قانون‌گذارها در بانک‌ها است.

این موضوع یک نشانه است که در طولانی مدت بازار کریپتو در حال تبدیل شدن به یک مفهوم موازی و کاربردی در سیستم مالی است.

با این حال، چیزی که MiCA با آن سروکار ندارد، فعالیت‌های استقراض و وام دهی CASP ها است. 

این بازار به سرعت در حال تحول از امکاناتی استفاده می‌کند که فناوری زیر بنایی آن برای ایجاد محصولات نوآورانه از جمله؛ وام‌های فلش بستری نا امن برای استقراض ارزهای دیجیتال فراهم می‌کند.

بنابراین چنین تحولاتی همیشه باید با یک هشدار همراه باشد. نوآوری در امور مالی معمولاً به روش‌های جدیدی تبدیل می‌شود که وام‌ دهندگان و وام‌ گیرندگان ریسک را مدیریت می‌کنند.

در این بار ابزار‌های فرآیند اوراق بهادار قبل از بحران‌های مالی، معجزه تقسیم ریسک بزرگ به اجزای کوچک و توزیع گسترده آنها بود. اما اکنون می‌دانیم، در حالی که احزاب منفرد در این فرآیند سود می‌بردند، خود سیستم بسیار به هم پیوسته تر و در برابر شوک آسیب پذیرتر شد.

یکی از ویژگی‌های تعیین کننده تامین مالی غیرمتمرکز این است که بدون مرز است و بنابراین برای بسیاری قابل دسترسی است. آزمودن صنعت با روش‌های تقسیم و توزیع ریسک خطرناک است. بنابراین هر چه کریپتو محبوب تر شود، خطر اشتباه و ایجاد شوک جهانی بیشتر می‌شود.

اتفاقی که چند هفته پیش در مورد پلتفرم دیفای سلسیوس افتاد، یک مثال هشداردهنده است. با سپرده‌گذاری کوین‌های کریپتو در این پلتفرم تا ۱۸ درصد سود به دست می‌آمد. بنابراین جای تعجب نیست که این امر بیش از یک میلیون سرمایه گذار را جذب کرد.

اما زمانی که ارزش کریپتو کاهش یافت، آن سرمایه‌گذاران شروع به برداشت دارایی‌های خود کردند. واکنشی کلاسیک به بازار در این شرایط بحرانی این بود که خود سلسیوس مجبور به تعلیق برداشت‌ها شد.

از طرفی دیگر بایننس، یکی از بزرگ‌ترین صرافی‌های ارز دیجیتال از نظر حجم معاملات، در این شرایط بحرانی بازار به جذب اعتماد به بازار ارزهای دیجیتال کمکی نکرد و حتی لطمه زد، زیرا این صرافی هم برداشت بیت‌کوین را به حالت تعلیق درآورد و به یک نقص فنی اشاره کرد.

اگر سلسیوس یک بانک بود، دو چیز متفاوت بود. اولاً، پرداخت نرخ‌های بهره‌ای که به طور قابل ملاحظه‌ای با میانگین نرخ بازده بدون ریسک فعلی بسیار متفاوت است، برایش بسیار سخت‌تر بود.

بنابراین، امکان جذب توده‌های سرمایه‌گذار و در نتیجه افزایش هزینه‌های عواقب نیز بسیار کمتر بود. اما حتی اگر اجرا هم می‌شد، مقدار مشخصی از سپرده‌ها توسط دولت تضمین می‌شد.

اینها از نظر حفظ اعتماد در سیستم مالی، ویژگی‌های حیاتی هستند.

همچنین از آنجایی که فرآیند دیجیتالی شدن، ایده‌های مربوط به امور مالی غیرمتمرکز را مرتبط‌تر می‌کند، نیاز روزافزونی به نظارت و قانون‌گذاری وجود خواهد داشت.

لایحه‌ی MiCA و تلاش‌های مشابه آن در ایالات متحده تا حدودی به رفع برخی از نگرانی‌ها می‌پردازند، اما آنها CASPها را تحت همان درجه نظارت، نظارتی نهادهای مالی اصلی قرار نمی‌دهند و قبل از اینکه این اتفاق بیفتد، شاهد ریزش‌های بیشتر از نوع غرب وحشی خواهیم بود.

سلب مسئولیت: سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال و سایر عرضه‌ اولیه‌های آن‌ها (ICO)  بسیار پرخطر و گمانه زنی است و این مقاله توصیه‌ای از طرف اقتصاد آنلاین یا نویسنده به عنوان سیگنالی برای خرید یا فروش رمزارزها تلقی نمی‌شود. از آنجایی که موقعیت هر فردی منحصر به فرد است، همیشه باید قبل از تصمیم گیری مالی با یک متخصص واجد شرایط مشورت شود.