کودکان در چه سنی به مننژیت مبتلا می شوند؟
مننژیت، التهاب پرده‌های مغز و مایع مغزی نخاعی است که اطراف مغز را احاطه می‌کنند. ویروس‌ها، باکتری‌ها و قارچ‌ها همگی می‌توانند باعث ایجاد مننژیت شوند.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از سلامت، علائم مننژیت‌های ویروسی خفیف‌تر از نوع میکروبی است و کمتر باعث عوارض و مشکلات ثانویه در مغز و سیستم عصبی می‌شوند.
مننژیت در کودکان زیر 5 سال شیوع بیشتری دارد و اغلب به علت ویروس‌ها ایجاد می‌شود و در کودکان زیر دو سال علائم شدیدتر است.
مننژیت‌های باکتریایی در فصل زمستان و ویروسی در اواخر تابستان و اوایل پائیز شایع‌تر است.
میکروب‌هایی که باعث مننژیت می‌شوند اغلب در حلق و بینی بیماران سالم وجود دارند. ولی در صورتی این میکروب‌ها ایجاد بیماری می‌کنند که از طریق خون از سدّ مغزی رد شوند.
هنوز مشخص نشده است که چرا تعدادی از کودکان مستعد ابتلا به مننژیت هستند و تعدادی مننژیت نمی‌گیرند ولی عواملی در بروز مننژیت موثر است که شامل:
- شیرخوارانی که کمتر از 2 ماه سن دارند و سیستم ایمنی آنها به‌خوبی تکامل نیافته است و میکروب‌ها به راحتی می‌توانند از سدّ خونی مغزی آنان عبور کنند.
- شیرخواران و کودکان با عفونت‌های مکرر سینوس‌ها یا مواردی که آسیب به جمجمه و شکستگی جمجمه دارند یا آن دسته که اخیراً عمل جراحی مغز شده‌اند.
معمولا از هر 10 کودکی که مننژیت آنان زود تشخیص داده شده و درمان مناسب می‌شوند 7 کودک بهبودی کامل یافته و هیچ عارضه‌ای نمی‌گیرند.
در حالی که مننژیت بیماری بسیار کشنده‌ای است و از هر 10 کودک در حدود 2 کودک می‌توانند به مشکلات و عوارض جدی عصبی مبتلا گردند که شامل کری، تشنج، فلج دست و پا و اندام‌ها و مشکلات آموزشی در مدرسه است، بنابراین در صورتی که کودک زیر 2 ماه سن دارد و دچار بی‌اشتهایی، تحریک‌پذیری و گریه‌های فراوان است هر چه سریعتر باید برای تشخیص و درمان وی اقدام کرد. زیرا در این سنین علائم خفیف و تشخیص بیماران مشکل‌تر است.
در کودکان بین سنین 2 ماهگی تا 2 سالگی که مننژیت شایع‌تر است، علائم واضح‌تر بوده و شامل استفراغ، بی‌اشتهایی، خواب‌آلودگی، تشنج و وجود دانه‌های جلدی روی بدن است.
در کودکان بین 2 سال تا 5 سال علاوه بر علائم فوق سردرد و درد پشت و سفتی گردن و ترس از نور هم دیده می‌شود.
درمان
برای درمان مناسب ابتدا کشت خون و مایع نخاع از کودک به عمل می‌آید تا نوع عامل بیماری‌زا مشخص شود و بعد از تایید تشخیص بیماری از طریق وریدی از آنتی‌بیوتیک‌های مناسب استفاده می‌شود. مدت درمان با توجه به نوع باکتری از یک تا سه هفته خواهد بود.
پیشگیری
خوشبختانه در سال‌های اخیر بعضی انواع مننژیت با واکسن قابل پیشگیری شده است. مثل واکسن HIB یا هموفیلوس آنفولانزای نوع B که شایع‌ترین عامل مننژیت در کودکان است. این واکسن اولین بار در 2 ماهگی و سپس چهار و 6 ماهگی تزریق می‌شود. نوبت بعدی در 12 تا 15 ماهگی تزریق می‌گردد.
واکسن پنوموکوک
این واکسن از پنومونی و مننژیت جلوگیری می‌کند. شروع اولین تزریق این واکسن در 2 ماهگی و نوبت بعدی 4 و 6 ماهگی است و مجدداً در سنین 12 تا 15 ماهگی تزریق می‌شود.
در کودکانی که به نقص سیستم ایمنی یا بیماری سیکل سل، بیماری‌های مزمن کلیوی و غیره مبتلا هستند باید یادآور دیگری در سنین 2 تا 5 سالگی دریافت کنند.
واکسن مننگوکوک
واکسن کونژوگه مننگوکوک می‌تواند علیه چهار تیپ مننگوکوک موثر باشد. این واکسن برای کودکان توصیه نمی‌شود و برای سنین بلوغ و بالاتر از 11 سال و دوران دبیرستان مناسب است.
