اتوبوس خوابی از کجا آمد؟

به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از تسنیم، محمدرضا جوادی یگانه ، درباره علت امتناع برخی افراد بی‌خانمان از مراجعه به گرمخانه‌ها و و همچنین علت ترجیح آنها برای به صبح رساندن شب در اتوبوس به جای گرمخانه، اظهار کرد: یکی از دلایل بروز این پدیده فقر است؛ در واقع می‌توان گفت اتوبوس‌خوابی محصول فقری چند ساله است اما اگر پدیده اتوبوس‌خوابی را کنار بگذارید باید به این نکته توجه کنید که گرمخانه‌ها عموما برای افراد بی‌خانمان است نه افراد فقیر.

وی افزود: این افراد با یکدیگر متفاوت هستند؛ بی‌خانمان فرد تنهایی است که با کسی ارتباط ندارد، تقریباً ارتباطات خانوادگی او به صفر رسیده است و موارد بسیاری از آنها معتاد هستند بنابراین طبیعی است که افرادی که معضل‌شان فقر است، در جامعه، کار، فعالیت و روابط اجتماعی دارند، به گرمخانه‌ها مراجعه نکنند.

معاون سابق امور فرهنگی و اجتماعی شهرداری تهران، تصریح کرد: برای آن دسته از افرادی که به تعبیر ادبیات دینی به عنوان مسکین تلقی می‌شوند، روابط اجتماعی و خانوادگی ندارند و معمولا فاقد شغل هستند شهرداری اقدام خوبی در اوایل دهه 80 انجام داد و گرمخانه‌ها را ایجاد کرد. علت شکل‌گیری آن هم فوت چند کارتن‌خواب در آن سال‌ها به دلیل سرمای شدید بود.

وی خاطرنشان کرد: اکنون پدیده اتوبوس‌خوابی مطرح شده در حالی که با آنها همدلی نداریم، به آنها برچسب زده می‌شود، عکسشان منتشر و این موارد باعث می‌شود عزت نفس‌شان خدشه‌دار شود که از نظر من برخورد غلطی است چراکه باید عزت نفس فقرا در نظر گرفته شود.

این جامعه‌شناس با بیان اینکه بنده بین فقیر و گرمخانه‌نشین تفاوت قائل هستم، اظهار کرد: از آنجایی که منشاء بروز این پدیده فقر است، نمی‌توان آن را با اقدامات موضعی و مقطعی حل کرد. در آخرین روزی که در شورای شهر تهران به ارائه گزارش پرداختم به این نکته اشاره کردم که وظیفه شهرداری مقابله با فقر نیست، این وظیفه برعهده دستگاه‌های مربوطه است.

وی درباره اینکه آیا باید با این مسئله کنار بیاییم؟ گفت: باید برای آن راهی پیدا کرد اما شما فکر می‌کنید همه فقرا مشکلشان حل می‌شود؟ یک واقعیت‌هایی را باید پذیرفت؛ اگر فرض کنید امکانی برایشان فراهم کردید یا خانه‌ای دادید، جاهای دیگر نمی‌آیند؟ بسیاری از افرادی که حاشیه تهران یا کوره‌پزخانه‌ها زندگی می‌کنند کسانی هستند که مشکلات روستایی داشتند و اکنون به زندگی درحاشیه شهرهای بزرگ روی آورده‌اند.

جوادی‌ یگانه افزود: قطعا وظیفه شهرداری نیست که به این موضوع ورود کند ضمن اینکه امکاناتش را هم ندارد و نمی‌توان وظیفه دستگاه‌های دیگر را به جای دیگری ارجاع داد.  سازمان رفاه، خدمات و مشارکت‌های اجتماعی شهرداری وظایفی دارد و بدیهی است که برای بی‌خانمان‌ها اقداماتی انجام داده است در این راستا طبق اطلاعاتی که دارم طی سال‌های اخیر هیچ بی‌خانمانی در شهر فوت نکرده است که معنی آن این است که آنها سقفی برای خوابیدن و نانی برای خوردن دارند. این اقدام حداقلی است که شهرداری می‌تواند فراهم کند اما سایر اقدامات باید توسط دیگر دستگاه‌های مربوطه انجام شود.

وی خاطرنشان کرد: افرادی که به اتوبوس‌خوابی روی آورده‌اند، دنبال یک لقمه نان نیستند و کسی که می‌تواند شبی 25 هزار تومان بپردازد و در اتوبوس بخوابد طرد شده از جامعه نیست. این وضعیت نمودی از فقر است و نمودهای زیادی از فقر در جامعه داریم؛ باید بپذیریم بخشی از جامعه فقیر شده‌اند و زیرخط فقر هستند که حداقل امکانات را دارند.