نقشههای بسازبفروشها برای پارک ولایت!
آن گونه که مستندات ثبت شده در سازمان پارکها و فضای سبز شهر تهران نشان میدهد، قرار است بیش از ۱۳۰ هکتار از زمین این پروژه به ساختوساز مسکونی و خدمات جانبی اختصاص داده شده و حدود ۵۳ هزار تن در آن سکونت کنند؛ طرحی بر خلاف سخنان صریح رهبر انقلاب و طراحی اولیه پروژه!
اگر روزگاری ارتش برای تخلیه نکردن پادگان قلعه مرغی اینقدر دلیل و برهان آورد که در نتیجه شهرداری وقت تهران مجبور شد بزرگراه شهید نواب صفوی را بر خلاف نقشه قبلی پیش برده و با یک چرخش، رفع و رجوع کند، اکنون زمین پادگان سابق اینقدر از چشم ناظران دور افتاده که برای سودجویی از آن نقشه میکشند و نگران هیچ چیزی نیستند! با وجود آنکه سه سال و نیم از واگذاری پادگان سابق قلعه مرغی ـ و قدیمیترین فرودگاه کشور که در دل آن قرار گرفته ـ به شهرداری برای ساخت بزرگترین بوستان خاورمیانه میگذرد و فاز نخست این طرح با تبلیغات فراوان افتتاح شده، شواهد از توقف کار در این بوستان و نقشههای عجیب و غریب برای مابقی زمینهای این پروژه بزرگ و حیاتی خبر میدهد.
هرچند مدتی است در نقشههای شهرداری تهران، کل محدوده پادگان سابق قلعه مرغی، بوستان ولایت نام گرفته و فضای سبز در نظر گرفته شده، نقشههای واقعی حکایت متفاوتی نشان میدهند و حتی در طرح توسعه بوستان هم به وضوح میتوان زمینهای بلاتکلیف رها شده را دید؛ قسمتهایی که قرار نیست بوستان شوند!
از یک سو مدتی است جز ساختوساز چند ساختمان در حاشیههای بوستان، رخداد خاصی در این محدوده بزرگ چند صد هکتاری روی نداده تا عملا از بزرگترین بوستان خاورمیانه، جز حلقه پیرامونی (شامل چمنکاری، دیوارکشی، ساخت پیادهرو، نصب صندلی، ساخت پارکینگ، مجموعه تفریحی و...)، چیز دیگری محقق نشده باشد و از سوی دیگر، طرح و نقشههایی برای زمینهای باقی مانده پروژه ارائه شده که ۱۸۰ درجه مخالف اهداف واگذاری پادگان قدیم قلعه مرغی به شهرداری است! به عبارت بهتر، جز مجموعه تفریحی، ورزشی، سفره خانه، شورای محله و امثال آنها ـ که بیشتر با تغییر کاربری ساختمانهای بر جای مانده از پادگان هوانیروز حاصل آمدهاند ـ بخش احداث شده بوستان را میتوان شامل ایجاد حلقهای پیرامون زمین سیصد هکتاری به جای مانده از پادگان توصیف کرد که هنوز درختان قرص شده در آن هم به حدی نرسیدهاند که بتوان برچسب فضای سبز را به آن چسبیدنی دانست. در حالی که قسمت اصلی زمین دست نخورده مانده و اسناد حکایت از آن دارند که قرار نیست بخش اعظم آن به بوستان تبدیل شود. آن گونه که مستندات ثبت شده در سازمان پارک ها و فضای سبز شهر تهران نشان میدهد ( اینجا ببینید)، قرار است بیش از ۱۳۰ هکتار از زمین این پروژه به ساختوساز مسکونی و خدمات جانبی اختصاص داده شده و حدود ۵۳ هزار تن در آن سکونت کنند؛ طرحی بر خلاف سخنان صریح رهبر انقلاب و طراحی اولیه پروژه!
پروژه بوستان ولایت در سایت این سازمان وابسته به شهرداری این گونه معرفی شده است؛
۱ـ مساحت محدوده طرح ۲۹۱ هکتار الف) بخش جنوبی به مساحت ۵/۱۳۰ هکتار جهت توسعه مسکونی و تأمین خدمات وابسته در مقیاس ناحیه و محله ب) بخش شمالی به مساحت ۵/۱۵۰ هکتار جهت تأمین فضای باز و سبز منطقه و مناطق همجوار ۲ـ تراکمهای کاربری مسکونی، ۱۸۰ درصد، ۲۲۰ درصد و ۲۵۰درصد و کل زیربنای مسکونی ۷۲۶/۲۷۱/۱ مترمربع (۷۱۷/۱۲ واحد) و جمعیت پذیری ۱۸۶ نفر در هکتار معادل ۵۳۱۱۶ نفر.این طراحی که بر خلاف تعریف ابتدایی پروژه است، زمانی بیش از یک تعریف برنامه در یک سایت به نظر رسیده و از تخلفی گسترده و آشکار خبر میدهد که سخنان رهبر انقلاب در مراسم کلنگزنی این پروژه در اسفند سال ۱۳۸۹ را بازخوانی کنیم: «طرحهاى فضاى سبزِ اینجا ـ حالا آقاى شهردار محترم گفتند، قبلاً هم من گزارشش را دیدم ـ نزدیک سیصد هکتار زمین است؛ این خیلى مهم است. ایشان میگویند میخواهیم دویست و بیست هکتارش را فضاى سبز درست کنیم. شما باید مواظب آن بقیه باشید. هشتاد هکتار زمین وسط شهر، چیز کمى نیست. اینجا زمینهائى است که متر مترش محاسبه دارد. شما اینجا هشتاد هکتار زمین دارید؛ مراقب باشید که چه اتفاقى بناست براى این زمینها بیفتد. شماها بحمداللَّه خودتان پاکید، اهل هیچ گونه استفاده سوء نیستید؛ اما اینجور نیست که تمام محیط زندگى، خالى از آدمهاى سوءاستفادهجو باشد. مراقب باشید طرحهایى که میخواهید اینجا اجرا کنید، از بیرون محیطِ شماها برایش طراحى نشده باشد؛ با بعضى از توجیههاى گوناگون، توجیههاى اقتصادى، تأسیس مرکز تجارى. همین طور بقیهى جاها. حالا اینجا بزرگترین است، اینجا مهمترین است، اما تهران باز هم مراکز دیگر دارد؛ مراکزى که میتوان در آنها فضاى سبز درست کرد، میتوان فضاى تنفسى براى تهران درست کرد، میتوان ریههاى تهران را تقویت کرد. حقیقتاً ریههاى تهران ضعیف است. تهران شهر بزرگى است و جمعیت زیادى دارد. با همهى زحمتهائى که شما کشیدید، فضاى سبز در این شهر، خیلى کمتر از آن مقدارى است که باید باشد».