نوع نگاه به خودکفایی باید در سیاست های دولت سیزدهم اصلاح شود / هشدار نسبت به منفی شدن نسبت سرمایه گذاری به استهلاک
رییس اتاق بازرگانی تهران با بیان اینکه دولت سیزدهم باید نوع نگاه و بینش خود به خودکفایی صنعتی را اصلاح نماید تا در درازمدت نسبت سرمایه‌گذاری به استهلاک منفی نشود، گفت: متاسفانه به بهانه حمایت از تولید داخلی، انگیزه سرمایه‌گذاران را از بین برده و تولید را با مشکل مواجه کردیم؛ ضمن اینکه منافع مصرف‌کنندگان هم به خطر افتاد.
به گزارش اقتصادآنلاین، مسعود خوانساری در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصاد آنلاین با بیان اینکه وزیر صمت در دولت سیزدهم باید نگاه دقیق و واقع‌بینانه‌ای به موضوع خودکفایی و بهره‌مندی از توان تولید داخلی داشته باشد، گفت: خودکفایی به هر بهایی معنا ندارد؛ این در حالی است که ممکن است در نوع نگاه به خودکفایی در برخی اقلام، فرصت‌هایی هم از دست برود؛ در حالیکه می‌توان به صورت همزمان، هم از تولید داخلی حمایت کرد و هم نیازهای آنی و فوری کشور را پاسخ داد.
رییس اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی تهران افزود: با توجه به برنامه‌ریزی‌های صورت گرفته در سال‌های اخیر، برخی از بخش‌های صنعتی ایران در مسیر خودکفایی حرکت کرده‌اند که بخشی از آن نیز، متاثر از تنگناهای ناشی از محدودیت‌های تحریم است؛ این در حالی است که باید نگاه کلان داشت و محدودیت‌ها و ممنوعیت را به نحوی برنامه‌ریزی کرد که در درازمدت منافع این رویکرد متوجه اقتصاد ایران شود.
وی تصریح کرد: متاسفانه نوع نگاهی که ظرف سال‌های گذشته به موضوع خودکفایی صنعتی رخ داده، منتج به این شده که نسبت سرمایه‌گذاری به استهلاک منفی شود؛ ضمن اینکه برخی از کالاهای ایرانی نیز نه تنها بازار رقابتی خود را از دست دادند، بلکه به لحاظ قیمت و کیفیت نیز اوضاع بسیار نامناسبی را تجربه کردند که نتیجه آن، عدم سرمایه‌گذاری‌های جدید در صنعت خودرو و ضرر و زیان مصرف‌کنندگان بوده است.
به گفته خوانساری، اصرار بر خودکفایی در تولید واکسن کرونا نمونه ناموفق نوع نگاه به داخلی‌سازی است؛ به این معنا که هشت دستگاه و نهاد وارد تولید واکسن شدند، اما نتیجه آن شد که اکنون از زبان مسئولان و دست‌اندرکاران شنیده می‌شود؛ به نحوی که به عنوان نمونه واکسن آسترازانکا در دنیا ۴.۵ دلار است در حالی که تولید واکسن ایرانی برای ایران ۹ دلار تمام شده است.
وی اظهارکرد: حتی خودکفایی در برخی از محصولات به قیمت از بین رفتن منابع طبیعی و صدمات جبران ناپذیر به آنها تمام شده است، پس باید برای سال‌ها و ماههای پیش رو، تکلیف خود را در اقتصاد داخلی با این نوع رویکرد مشخص نماییم تا ثمرات آن را هم ببینیم؛ به این معنا که برنامه‌ریزی برای خودکفایی در محصولات باید با نگاه بلندمدت صورت گیرد و منافع عمومی کشور دیده شود نه اینکه تنها با الفاظ بازی شود.
