سه بلاتکلیفی فوتبال ایران
در فوتبال ایران آنچه فراوان یافت می‌شود، پروژه‌های روی زمین مانده است. غالبا غفلت مدیران و ابتلای آنها به هزار گرفتاری کوتاه‌مدت مانع از رسیدن آنها به امور اساسی‌تر می‌شود.
* خصوصی‌سازی سرخابی‌ها: خب اجازه دهید دیگر حرفش را هم نزنیم. در این مورد همه گفتنی‌ها گفته شده و تاریخ سررسید واگذاری پرسپولیس و استقلال صد بار به صفر رسیده است. در فاصله ۴۰ روز تا انتخابات سیزدهمین دوره ریاست‌جمهوری، خبری از خصوصی‌سازی این دو باشگاه نیست و اگر در این مدت کوتاه معجزه‌ای رخ ندهد، هیچ بعید نیست دولت جدید کنتور را به‌طور کامل صفر کند. یعنی این احتمال وجود دارد که وزارت ورزش بعدی اصلا تمایلی به سلب مالکیت دولتی از این دو تیم نداشته باشد یا سازوکار واگذاری از طریق بورس را به رسمیت نشناسد. در این صورت دوباره به نقطه اول باز خواهیم گشت.
* تیم‌ملی امید: مهجورترین و بی‌نواترین بخش فوتبال ملی ایران همین تیم زیر 23 سال است؛ تیمی که همیشه در موردش غفلت شده است. بیش از چهل سال دوری از مسابقات المپیک تنها خسران این سهل‌انگاری نیست. مساله اینجاست که اگر یک تیم امید خوب و قدرتمند با ساختار قوی داشتیم، تیم‌ملی بزرگسالان کشورمان هم سود می‌کرد. دی‌ماه 98 تیم‌ملی امید ایران از مسابقات انتخابی المپیک توکیو حذف شد و الان یک سال‌ونیم است که حتی کسی نمی‌داند سرمربی این تیم کیست.
این اتفاق درحالی رخ می‌دهد که نسل فعلی امیدها واقعا درخشان است؛ از مهدی قائدی و امید نورافکن تا مجتبی نجاریان، علی شجاعی، رضا شکاری، اللهیار صیادمنش و سایرین. بله، می‌پذیریم که کرونا شرایط کار را سخت کرده، اما فن بدل مدیران فوتبال ایران به این ویروس، می‌توانست تشکیل یک تیم زیر 21 یا حتی زیر 20 سال برای آینده تیم امید باشد. چنین تیمی فارغ از دغدغه‌های باشگاهی می‌توانست اردو و مسابقه داشته باشد و دو سال بعد چند ستاره میدان‌دیده تحویل بدهد، اما افسوس که در فوتبال ما غالبا جایی برای این دوراندیشی‌ها نیست.
* سوپرجام: این یکی به اندازه دو تای دیگر بنیادین و استراتژیک نیست، اما واقعا برای ما سوال است چطور تمام تشکیلات اداری فوتبال ایران از برگزاری یک مسابقه، فقط یک مسابقه ساده این‌طور عاجز است و هر سال یک داستان عجیب و غریب در این مورد داریم.
در تمام 19 دوره گذشته لیگ برتر فقط سه بار بازی سوپرجام بین قهرمانان لیگ و حذفی برگزار شد. در بقیه موارد دوستان به نحوی این مساله را از سر باز کرده‌اند؛ مثل پارسال که ناگهان قانون خلق‌الساعه‌ای تصویب شد که براساس آن در صورت مشترک بودن قهرمان لیگ و حذفی، سوپرکاپ هم بدون برگزاری بازی به همان تیم اعطا می‌شد. بر اساس همین قانون جام را به پرسپولیس دادند، درحالی‌که هیچ‌جای جهان چنین قانونی وجود ندارد و در این شرایط غالبا تیم دوم لیگ جایگزین می‌شود.
سوپرکاپ آنقدر جذاب است که اخیرا در اسپانیا با حضور چهار تیم برگزار می‌شود، اما در ایران همه دنبال راهی برای فرار از آن می‌گردند. امسال هم قرار بود سوپرکاپ بین پرسپولیس و تراکتور ابتدای فصل برگزار شود، بعد به تعطیلات نیم‌فصل موکول شد و تا لحظه تنظیم این مطلب خبری از تاریخ جدید آن نیست.
