بازنشسته‌های جوان این روزها چه می‌کنند؟

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از همشهری، یکی از حسرت‌های همیشگی اکثر کارمندان و کارگران رسیدن به سن بازنشستگی است تا بتوانند با فراغ‌بال بیشتری به کارهای مورد علاقه خود بپردازند و نگران وضع معشیتی خود نباشند. به تازگی طرحی با عنوان «بازنشستگی پیش از موعد» در دستور کار مجلس شورای اسلامی قرار گرفته که درصورت تصویب نهایی آن، حداقل 25سال سابقه پرداخت حق بیمه برای کارمندان مرد و حداقل 20 سال سابقه پرداخت حق بیمه برای کارمندان زن لحاظ خواهد شد و بیمه 30روزه دریافت خواهند کرد. در این طرح شرط سنی از بازنشستگی حذف خواهد شد.

با اجرای چنین طرحی و تسهیلاتی که قرار است داده شود پیش‌بینی می‌شود که تقاضا برای درخواست بازنشستگی پیش از موعد بالا برود و عده زیادی از کارمندان و کارگران از آن استقبال کنند، درحالی‌که پیش از این، درخواست بازنشستگی پیش از موعد از سوی برخی ارگان‌ها و سازمان‌ها بنا به درخواست متقاضی با سختی‌های فراوان و در شرایط خاص انجام می‌شد. در ادامه با برخی از افراد که به خواست خود و در سنین جوانی بازنشستگی پیش از موعد گرفتند گفت‌وگو کردیم تا از حال و هوای این روزهای بازنشستگی‌شان و اینکه چه کارهایی در این دوران انجام می‌دهند بگویند.

وقتم را صرف خرید می‌کنم

فهیمه زین‌الدین ـ معلم بازنشسته

از زمانی که دانشجوی تربیت‌معلم بودم، یعنی از سن 18سالگی بیمه شدم. در آموزش و پرورش برای خانم‌ها با 25سال سابقه می‌توان بازنشستگی پیش از موعد گرفت. البته در گذشته این کار را راحت‌تر انجام می‌دادند اما الان سختگیری می‌کنند. با بازنشستگی من نیز به این خاطر که سرپرست خانوار شده بودم، موافقت کردند و من در 43سالگی توانستم بازنشستگی پیش از موعد بگیرم. الان 3سال از بازنشستگی‌ام می‌گذرد. برعکس تمام کسانی که احساس خوبی از بازنشستگی‌شان ندارند، من از این موضوع خیلی خوشحالم و دیگر دلم نمی‌خواهد دوباره آن روزها برگردد.

در دوران تدریسم در آموزش و پرورش به‌خاطر فشارهای زیادی که از جانب کادر آموزشی به من وارد می‌شد، آرزو داشتم هرچه زودتر بازنشسته شوم تا بتوانم فارغ از دغدغه‌های مداوم، کمی آرام بگیرم. این فشار روانی گریبانگیر سایر همکارانم در سیستم آموزشی هم هست؛ چرا‌که نظام آموزشی ما قدر معلم را آنچنان که باید و شاید نمی‌داند و او را درگیر حاشیه می‌کند، درحالی‌که شاید اگر فقط دغدغه معلم تدریس باشد، حس وابستگی و علاقه به محیط کارش بیشتر باشد و بعد از بازنشستگی تا مدت‌ها حال روحی خوبی نداشته باشد نه اینکه بخواهد از این محیط فرار کند.

گرچه در دوران ابتدایی بازنشستگی کمی به آرامش رسیدم اما بعد از مدتی یک نوع پوچی عجیبی به سراغم آمد؛ چرا که در تمام این سال‌ها فعال و پویا بودم و اکنون به اجبار باید خانه‌نشین می‌شدم. بنابراین تصمیم گرفتم کار دیگری را شروع کنم. در ابتدا به بافندگی پرداختم اما یک جا‌نشستن طولانی مدت خسته‌ام می‌کرد. در ادامه به تولید صنایع‌دستی در منزل پرداختم که درآمد خاصی برایم نداشت و سرگرم‌ام می‌کرد اما در ادامه کار زیاد در این رشته هم موجب شد تا دست درد و گردن درد بگیرم و به اجبار از حجم کار کم کردم. اما هم‌اکنون بیشتر اوقاتم صرف خرید مایحتاج منزل خودم و گاهی کمک به دیگران می‌شود. دوست دارم فارغ از بحث مالی هر کاری از دستم بر می‌آید برای سرگرم‌شدن خودم انجام دهم که برای دیگران نیز مفید فایده باشد. اما انگار باید کسی باشد که به من انرژی و انگیزه شروع کار را بدهد. خودم شروع‌کننده نیستم.

راننده تاکسی آنلاین هستم

علی سلیمی ـ کارگر بازنشسته

از سن 18سالگی در صنعت چاپ مشغول به‌کار و از همان سال بیمه شدم و در سن 43سالگی به‌خاطر شرایط محل کار و مشکل جسمی که برایم به‌وجود آمد در خواست بازنشستگی پیش از موعد دادم و خوشبختانه پذیرفته شد. اکنون آرامش بیشتری دارم و می‌توانم با فراغ‌بال بیشتری برنامه‌های کاری‌ام را دنبال کنم؛ گرچه پایه حقوقم کمتر از آنچه باید، شد اما همین‌که تحت فشار نیستم برایم رضایت‌بخش است. مدتی است به‌عنوان راننده تاکسی آنلاین فعالیت می‌کنم و کارهای ویزیتوری انجام می‌دهم. وقت زیادی از من می‌گیرد و گاهی 8تا 10ساعت از روز را درگیرم می‌کند اما همین‌که اجباری در انجام کارها ندارم و از سر لذت خودم است نه اجبار، برایم رضایت‌بخش است.

تصمیم دارم کمی که به لحاظ مالی به ثبات رسیدم به خارج از تهران مهاجرت کنم تا بتوانم بدون دغدغه زندگی آرام‌تری را برای خود و خانواده‌ام فراهم کنم. گاهی دلم برای روزهای پرکاری که کنار همکارانم داشتم تنگ می‌شود اما همین‌که خانه‌نشین نشدم و شغل دیگری برای خودم دست و پا کردم برایم احساس رضایت به‌دنبال دارد. در این مدت بیشتر توانسته‌ام در کنار فرزندانم و همسرم باشم و به نیازها و خواسته‌هایشان بیشتر توجه کنم. خوبی بازنشستگی در سنین جوانی این است که بدون فشار کاری و روحی می‌توان در آرامش‌خاطر فعالیت و تمام استرس‌ها و دغدغه‌ها را مدیریت کرد؛ به‌ویژه در شرایط کنونی کرونا که بیش از قبل به آرامش نیاز داریم بازنشستگی پیش از موعد برایم یک موهبت است.

پر از روزمرگی

حامد نجاتی ـ جوشکار بازنشسته

4سال قبل، سازمانی که در آن فعال بودم به‌دلیل تعدیل نیروی کار و روی‌آوردن به بستن قراردادهای پیمانی به برخی از کارگران باسابقه پیشنهاد بازنشستگی پیش از موعد داد و من نیز پذیرفتم اما اکنون از این تصمیم پشیمانم. درست است که بازنشستگی پیش از موعد با هدف چابک‌سازی‌ و ساماندهی کیفی نیروها انجام می‌شود اما تجربه نشان داده که به جای خروج نیروهای مازاد فقط نیروهای ماهر و زبده خارج می‌شوند درحالی‌که سازمان‌ها و شرکت‌ها، سال‌ها هزینه صرف کرده‌اند تا این نیروها زبده شوند و بتوانند از مهارت‌شان استفاده کنند اما با بازنشستگی پیش از موعد، مدت زمان بهره‌وری از آنها را به حداقل می‌رساند.

من یکی از جوشکاران حرفه‌ای بودم که حضورم در مجموعه بسیار سودمند بود اما تا جایی که شنیدم نفرات بعدی تازه‌وارد به‌دلیل نداشتن تجربه، هزینه‌تراشی‌های زیادی برای مجموعه کرده‌اند، درحالی‌که می‌شد جلوی بسیاری از آنها گرفته شود. زودتر از موعد بازنشسته‌شدن روحیه‌ام را ضعیف کرده و احساس می‌کنم مانند گذشته به درد بخور و کارا نیستم. کار من تخصصی بود و خیلی بازار کاری برایش در بیرون، آن هم در چهار فصل سال نیست.

 اگر در موعد مقرر بازنشسته می‌شدم و همچنان حضور مؤثرتری در همان محیط کار داشتم، وضعیتم بهتر بود و خوشحال‌تر بودم. روزمرگی‌هایم پر شده از گشت‌زنی در فضای مجازی، گاهی دیدارهای دوستانه و دیدن فیلم. گاهی آنچنان غرق در فضای مجازی می‌شوم که گویی پرکارترین بیکار روی کره زمینم (باخنده). مدتی است که کار و فعالیت در فضای مجازی را شروع کرده‌ام و در این فضا، بیزینس می‌کنم؛ هم سرگرم‌ام می‌کند و هم اندک درآمدزایی برایم ایجاد می‌کند. باعث شده دعواهای گاه و بی‌گاهی که قبلا به‌خاطر بیکاری وجود داشت هم کم‌رنگ شود.