۱۰کشور جهان در محاصره بحران

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از همشهری، کمیته بین‌المللی نجات (IRC) در جدیدترین گزارش خود از یمن، افغانستان، سوریه، جمهوری دمکراتیک کنگو، اتیوپی، بورکینافاسو، سودان جنوبی، نیجریه، ونزوئلا و موزامبیک به‌عنوان 10کشور بحرانی جهان نام برده و خواستار توجه جهانی به وضعیت آنها شده است. طبق اعلام این نهاد، کشورهای یادشده با بیشترین بحران‌های انسانی و سیاسی در سال2021 روبه‌رو خواهند بود. مثلث جنگ، کرونا و تغییرات آب‌وهوایی، مردم این کشورهای ضعیف آسیایی و آفریقایی را محاصره کرده و برخی از آنها را در آستانه قحطی قرار داده است.
کمیته بین‌المللی نجات، یک نهاد بین‌المللی غیردولتی مستقر در نیویورک است و در زمینه کمک‌های بشردوستانه به آوارگان جنگ و بلایای طبیعی فعالیت دارد. این سازمان اعلام کرده که فهرست 2021 درواقع هشداری برای سیاستگذاران، دولتمردان و شهروندان سراسر جهان درباره عواقب غفلت از کمک به آسیب‌دیدگان بحران‌های بین‌المللی است. نهادهای بشردوستانه باید قبل از اینکه نتیجه دهه‌ها تلاش برای فقرزدایی در جهان از بین برود، هرچه سریع‌تر برای مقابله با این بحران‌ها دست به‌کار شوند. دیوید میلیبند، رئیس و مدیرعامل کمیته بین‌المللی نجات، در این رابطه گفته است: «سال2020 به‌عنوان یکی از آشفته‌ترین سال‌ها رو به پایان است، اما کمک‌های ما به کسانی که بیشترین رنج را از این بحران‌ها می‌برند، در تاریخ فراموش نخواهد شد.»

یمن:یمن برای سومین سال پیاپی در فهرست بحرانی‌ترین کشورهای کمیته بین‌المللی نجات، رتبه نخست را دارد. این کشور 29.8میلیون نفر جمعیت دارد که 24.3میلیون نفر آن‌ یعنی 80درصدشان نیاز به کمک‌های بشردوستانه دارند. 5سال جنگ، فقر شدید و حالا بحران کرونا، میزان کمک‌های بشردوستانه را در یمن به پایین‌ترین حد خود رسانده است. ‌ماه گذشته سازمان ملل متحد اعلام کرد که کمک‌های مالی که این کشور در سال‌جاری میلادی دریافت کرده فقط نیمی از نیازهای آن را پوشش می‌دهد. سیاستمداران این کشور نیز زیر بار مسئولیت حفاظت از شهروندان و تسهیل دسترسی کمک‌های انسان‌دوستانه نمی‌روند.
مردم یمن به نمایندگان کمیته بین‌المللی نجات گفته‌اند، آنها بیشتر از کرونا، نگران گرسنگی و قحطی هستند. گزارش کمیته بین‌المللی نجات پیش‌بینی می‌کند به‌دلیل موفق نبودن تلاش‌ها برای ایجاد صلح و ادامه کشمکش‌ها، خطر بالا گرفتن بحران یمن در سال2021 وجود دارد.

افغانستان:افغانستان با 38.9میلیون نفر جمعیت که 18.4میلیون نفر آنها نیاز به کمک فوری دارند، در جایگاه دوم این فهرست قرار دارد. این کشور نیز همزمان با 3بحران کرونا، تغییرات آب‌وهوایی و کشمکش بین دولت و گروه طالبان روبه‌روست. طبق اعلام نهادهای بین‌المللی نیاز به کمک‌های انسان‌دوستانه در افغاستان با وجود گسترش کرونا، نبود ثبات سیاسی و خشونت بی‌امان، در سال آینده نسبت به امسال حدود دوبرابر خواهد شد و زندگی مردم عادی و گروه‌های امدادرسانی را تحت‌تأثیر قرار خواهد داد. همه‌گیری، مردم افغانستان را در داخل و خارج از این کشور در فقر قرار داده و بحران دسترسی به غذا احتمالا در ماه‌های آینده بیشتر هم می‌شود. بلایای طبیعی که عمدتا به تغییرات آب‌وهوایی برمی‌گردد، منجر شده خیلی از خانواده‌ها محل زندگی خود را ترک کنند. مشکلات اجتماعی ازجمله بالا رفتن آمار ازدواج زودهنگام و خشونت علیه زنان نیز بیشتر شده است.

سوریه :کشور سوریه که در جایگاه سوم فهرست کمیته بین‌المللی نجات قرار دارد، 17.5میلیون نفر جمعیت دارد که از این تعداد 13میلیون نفر نیازمند کمک هستند. این کشور یک‌دهه است که درگیر جنگ است. با ادامه خشونت و تبعید، نیاز به کمک‌های بشردوستانه در ماه‌های آینده نیز ادامه خواهد داشت. خیلی از خانواده‌ها بارها مجبور شده‌اند به جای جدید نقل مکان کنند. سوریه، مرگبارترین کشور برای گروه‌های بشردوستانه است؛ جایی که حمله به نیروهای امدادی، شهروندان، خانه‌ها و بیمارستان‌ها امری کاملا طبیعی است. از سوی دیگر، نظام سلامت سوریه در سال‌های گذشته تضعیف شده و همین توانایی رویارویی با شیوع کرونا را تحت‌تأثیر قرار داده است.
براساس این گزارش، در سال2021، جنگ در شمال‌غربی سوریه و ادامه همه‌گیری، به بی‌ثباتی این کشور دامن خواهد زد. مشکل دیگر محدودیت دسترسی نهادهای بشردوستانه از کشورهای همسایه به مردم نیازمند سوریه‌ است که پیش‌بینی می‌شود در سال جدید تشدید شود.

جمهوری دمکراتیک کنگو :کنگو با 89.6میلیون نفر جمعیت، 19.6میلیون نفر نیازمند دارد که این کشور را در رده چهارم فهرست قرار می‌دهد. آمار افرادی که در این کشور از بحران گرسنگی رنج می‌برند در جهان بی‌سابقه است. این کشور برای سومین سال پیاپی جزو 5کشور نخست فهرست کشورهای بحرانی کمیته بین‌المللی نجات قرار گرفته است. بحران انسانی ناشی از درگیری‌های داخلی و شیوع بیماری‌های عفونی مانند ابولا، این کشور را 4دهه در تنگنا قرار داده و امسال ویروس کرونا نیز به فهرست مشکلات اضافه شده است.
براساس گزارش کمیته بین‌المللی نجات، پیش‌بینی می‌شود، رقابت گروه‌های نظامی محلی در شرق کنگو برای در دست گرفتن کنترل منابع طبیعی این کشور، سال آینده نیز ادامه یابد و این کشور را در زمره خطرناک‌ترین مناطق برای شهروندان و امدادگران قرار دهد. جنگ، بحران اقتصادی و کرونا می‌تواند به قحطی بینجامد. به‌دلیل زیرساخت‌های ضعیف سیستم بهداشت و درمان مانند پوشش ناچیز واکسیناسیون، شیوع بیماری‌های مختلف ادامه خواهد داشت. همه اینها در حالی است که میزان کمک‌های بشردوستانه در این منطقه رو به کاهش است.

اتیوپی:پنجمین کشور، اتیوپی است که 115میلیون نفر جمعیت و 21.3میلیون نفر نیازمند کمک دارد. این کشور در حالی وارد سال2021 می‌شود که درگیری در منطقه تیگرای بین دولت فدرال و جبهه آزادی‌بخش خلق تیگرای(TPLF) در جریان است. همزمان، تغییرات آب‌وهوایی، هجوم بی‌سابقه ملخ‌ها و شیوع کرونا تعداد افراد نیازمند کمک در اتیوپی را افزایش خواهد داد؛ به‌طوری‌که پیش‌بینی می‌شود این کشور از نظر تعداد نیازمندان در سال2021 بعد از یمن در جایگاه دوم قرار بگیرد. اتیوپی، دهه‌هاست کانون ملخ‌های مهاجم است که کشاورزی این منطقه را در معرض خطر جدی قرار داده؛ بحرانی که احتمالا سال آینده نیز ادامه خواهد داشت. کشمکش‌ها در منطقه تیگرای و خشونت علیه شهروندان، دامنه بی‌ثباتی و ناامنی را به دیگر مناطق اتیوپی نیز رسانده و موج مهاجرت پناهجویان به سودان را افزایش داده است.

بورکینافاسو:کشور بورکینافاسو با 20.9میلیون نفر جمعیت و 2.5میلیون نفر نیازمند کمک بشردوستانه در رتبه ششم فهرست قرار دارد. تا 2سال پیش بورکینافاسو با بحران جدی روبه‌رو نبود. این کشور برای نخستین‌بار سال گذشته وارد فهرست کشورهای بحرانی کمیته بین‌المللی نجات شد. افزایش درگیری‌ها در بورکینافاسو همزمان با شیوع کرونا خطر قحطی را در این منطقه افزایش داده است. هم‌اکنون بیش از یک‌میلیون نفر در این کشور آواره شده‌اند که نسبت به ابتدای سال2020 افزایش دوبرابری دارد.
پیش‌بینی‌ها حاکی است در ماه‌های آینده درگیری‌ها بین نیروهای دولتی و گروه‌های شبه‌نظامی و جنگ‌طلب محلی بیشتر می‌شود که نه‌تنها به زیرساخت‌های آموزش و سلامت آسیب می‌زند، بلکه تعداد بیشتری از جمعیت را در معرض خطر مرگ قرار می‌دهد. شیوع کرونا نیز به این وضعیت دامن خواهد زد.

سودان جنوبی:کشور سودان جنوبی در رتبه هفتم کشورهای نیازمند کمک فوری قرار دارد. از جمعیت 11.2میلیون نفری این کشور، 7.5میلیون نفر در وضعیت بحرانی به‌سرمی‌برند. با اینکه صلح موقتی در این کشور برقرار شده، چالش‌ نجات کشور از جنگ‌های داخلی و خشونت و بحران اقتصادی ادامه دارد. شیوع کرونا نیز در کشوری که یکی از ضعیف‌ترین نظام‌های بهداشت و درمان را دارد، به مشکلات دامن زده است.
به‌نظرمی‌رسد قرارداد صلح سال2018 دولت سودان جنوبی و گروه‌های مخالف، دوام چندانی نداشته باشد و حتی اگر همچنان برقرار باشد، درگیری‌های محلی ادامه خواهد داشت. سیل، حمله ملخ‌ها و شیوع کرونا ازجمله دلایلی است که خطر قحطی را در این کشور در سال آینده افزایش می‌دهد. پیش‌بینی می‌شود شهروندان، نیروهای امدادی و نظام سلامت نیز همچنان در معرض آسیب جدی باشند.

نیجریه:کشور نیجریه با 206.1میلیون نفر جمعیت در جایگاه هشتم کشورهای بحرانی قرار دارد و 8.9میلیون نفر در این کشور نیازمند امداد فوری هستند. بعد از یک دهه کشمکش سیاسی که منجر به بی‌خانمانی 3میلیون نفر و گرسنگی میلیون‌ها نفر شده، هنوز خشونت در شمال‌شرقی نیجریه ادامه دارد. این کشور جزو مرگبارترین مناطق برای شهروندان و نیروهای امدادی است.
کمیته بین‌المللی نجات در گزارش خود پیش‌بینی می‌کند با شدت گرفتن درگیری‌ها به‌ویژه بین نیروهای محلی و گروه‌های جنایی در شمال‌شرقی نیجریه، نیاز به کمک‌های بشردوستانه در این کشور افزایش یابد. مانند دیگر کشورها، شیوع کرونا نیز می‌تواند بحران قحطی را در این کشور جدی‌تر کند.

ونزوئلا:کشور ونزوئلا با 28.7میلیون نفر جمعیت و 7میلیون نیازمند، در رتبه نهم فهرست کشورهای بحرانی قرار دارد. فروپاشی صنعت نفت ونزوئلا در اثر تحریم‌های آمریکاعامل مهمی در عمیق‌تر شدن بحران اقتصادی و زمینگیر شدن نظام درمان این کشور بوده و درنهایت گرسنگی و بی‌خانمانی گسترده را رقم زده است. محدودیت‌های کرونا مردم ونزوئلا را در برزخ قرار داده و امکان دسترسی به امنیت و خدمات درمانی در دیگر کشورها را هم از آنها سلب کرده است.
ازآنجاکه محدودیت‌های تردد و قرنطینه بسیاری از افراد را در معرض بیکاری قرار داده، بحران اقتصادی و قحطی در سال2021 اجتناب‌ناپذیر است. کمبود و گرانی غذا و سوخت، ناآرامی‌های اجتماعی و جنایت از مشکلات دیگری است که احتمالا در ماه‌های آینده افراد بیشتری را در زمره گروه‌های نیازمند کمک قرار می‌دهد.

موزامبیک:موزابیک، آخرین کشور در فهرست مناطق بحرانی کمیته بین‌المللی نجات است و 1.3میلیون نفر از 31.3میلیون جمعیت این کشور به کمک فوری نیاز دارند. تعداد نیازمندان موزامبیک بعد از وقوع 2توفان شدید در سال2019 تقریبا دوبرابر شده است. افزایش تنش‌ها در استان کابو دلگادو، نه‌تنها این کشور را برای نخستین‌بار در این فهرست قرار داده، بلکه جزو یکی از کشورهایی است که نهادهای بشردوستانه بیشترین نگرانی را درباره آن دارند. ارزیابی کمیته بین‌المللی نجات نشان می‌دهد که حمله گروه‌های شبه‌نظامی به غیرنظامیان و اجبار آنها به ترک خانه‌هایشان در سال آینده نیز ادامه خواهد داشت. این موضوع در کنار کرونا و تغییرات آب‌وهوایی به معیشت مردم آسیب می‌زند و بحران گرسنگی را به‌دنبال خواهد داشت. همچنین جاده‌های نامناسب و محدودیت‌های وضع شده از سوی نیروهای امنیتی، دسترسی نهادهای امدادی به مردم نیازمند موزامبیک را با مشکل روبه‌رو می‌کند.