سخنرانی وزیر خارجه سوئیس در صدسالگی روابط دیپلماتیک با ایران
ایگناتسیو کاسیس وزیر امور خارجه سوئیس به مناسبت یکصدمین سالگرد حضور دیپلماتیک سوئیس در ایران در محل این سفارت سخنرانی کرد.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایسنا، متن کامل این سخنان به شرح زیر است:
باعث خوشنودی من است که یکصدمین سالگرد حضور دیپلماتیک سوئیس در ایران را همراه شمایان بزرگ می‌دارم، در حالی‌که گردادگردمان عکس‌هایی به تاریخ دوستی میان دو کشور گواهی می دهند. محلی متناسب تر از اینجا نمی‌شد برای این گردهمآیی یافت: نگارستان یعنی "مکانی سرشار از نگاره". این تصاویر فقط آثاری هنری یا تاریخچه‌ای از زمان یا مکانی ویژه نیستند خاطره‌اند. دوستیِ میان ایران و سوئیس گنجینه ای از تصاویری دلکش طی یکصد سال پدید آورده. بزرگداشتِ دوستی ما در حلقۀ گنجینه‌های فرهنگی در موزه نگارستان نه تنها تأکیدی است بر ارزش والای این شراکت دیرین، بلکه بر عشق مشترک مان به هنر.
روابط دوستانه بین سوئیس و ایران به سال ۱۸۷۳ باز می‌گردد، زمانی که دو کشور با هم پیمان دوستی و بازرگانی به امضا رساندند. سوئیس یکی از نخستین کشورهای اروپایی بود که روابط تجاری خود را با ایران (پــِرشیا) آغاز کرد؛ در حالی که مردم و دولت‌های دو کشور از پیش‌تر ارج بسیاری برای یکدگر قائل بودند. اما چند دهه طول کشید تا روابط دیپلماتیک رسمی بین دو کشور برقرار گردد.
ایران در سال ۱۹۱۹ با گسیل داشتن فرستادۀ دیپلماتیک به سوئیس نخستین گام را برداشت. چند ماه بعد، سوئیس، در پاسخ به دست دوستی ایران، در ۲۸ ژوئن ۱۹۲۰ کنسولگری خود در تهران را گشود. مردی که در مرکز این تصویرِ ثبت شده در آیین گشایش کنسولگری ایستاده، هاینریش هیلدِبراند، نخستین نماینده دیپلماتیک سوئیس در ایران است. هیلدِبراند، مدیر شرکت تجاری سوئیس برای ایران (پرشیا)، فردی بسیار آشنا با کشور و راه و رسم بازرگانی و تحولات آن به شمار می‌آمد. وی چند سال در کشور زندگی و کار کرده، با اقلیم آن سازگار شده و به زبان و فرهنگ‌اش آگاه بود.
کوتاه سخن: او ایران و مردم آن را می‌شناخت. برای یک دیپلمات مهمّ است که با کشورمحل خدمت خود ارتباط برقرار کند و به تاریخ، فرهنگ و، فراتر از همه، مردم آن علاقمند باشد. دیپلماسی یعنی نشان دادن توجه به آن کسی که سوی دیگر میز نشسته‌است. همانند هنر، دیپلماسی هم هماهنگی می‌طلبد. دیپلمات‌ها از این هماهنگی بهره برده و پل‌هایی برای اعتماد و مفاهمه می‌سازند؛ خاصیتی که طی یکصد سال گذشته در روابط دیپلماتیک بین ایران و سوئیس مدام تکرار شده‌است. هدف ما همیشه این بوده که منافع هر دو طرف را تقویت کنیم. ایران و سوئیس با هم تفاوت دارند و این خوب است. دیپلماسی در جست‌وجوی یکنواختی و همسانی نیست، بلکه به تفاوت‌ها علاقه دارد و مشتاق است تا آنها را دربربگیرد. دیپلماسی به دو کشور ما اجازه داده تا نزدیک تر شویم و طی صد سال گذشته، همراه هم پیشرفت کنیم. می‌توانم نمونه‌های بسیاری از موضوعات پرشماری که همراه هم به آنها پرداخته‌ایم را، ذکر کنم.
به عنوان مثال آموزش: باغی که امروز در آن گرد آمده‌ایم نه تنها یک موزه، بلکه زمانی یکی از مراکز آموزشی دانشگاه تهران بوده‌است. سوئیس و ایران ده‌ها سال است که پیوندهای آموزشی و تحصیلی خود را حفظ کرده‌اند. تبادل دانش نقشی مهم در روابط بین دو کشور ما ایفا می‌کند. دانشجویان ایرانی بسیاری که برای تحصیل به سوئیس سفر می‌کنند و دانشجوهای سوئیسی که به ایران می‌آیند گواه این واقعیت هستند. نمونه دیگری از این انتقال دانش، همکاری بین سازمان زمین‌شناسی کشور و اداره فدرال توپوگرافی سوئیس است. دانشمندان سوئیسی همراه همکاران ایرانی‌شان به مطالعه و نقشه‌برداری از سوات‌های ایران پرداخته و آموزش‌هایی در زمینه نقشه‌نگاری برای زمین‌شناسان ایرانی برگزار کردند. مکانی که ما در آن گرد هم آمده‌ایم همچنین نمادی برای هنر است: طی سالیان بسیار، باغ نگارستان مأوا و جایگاه مدرسه هنری کمال‌الملک بود. نقاشی‌های او را می‌توان در بخش ویژه‌ای از باغ موزه نگارستان دید و ستایش کرد. ایران و سوئیس تبادلات فرهنگی نزدیکی با هم دارند. برای مثال، پرشیا (ایران) طی دهه‌ها منبع الهام‌بخش بی‌رقیبی در صحنه هنر سوئیـس به شمار می‌آمد. به عنوان نمونه، آنه ماری شوارتزنباخ به ایران سفر کرد تا در زمینه کاوش‌های علمی کار کند: او از مناظر مسحورکننده و زیبای ایران عکس گرفت و رُخ‌نگاشت‌هایی برداشت که از زمانی دیگر حکایت می‌کنند. برخی از عکس‌های او در این موزه به نمایش درآمده‌اند. گئورگ گستر، دیگر عکاس سوئیسی بود که در ایران به کار پرداخت. در دهه ۱۹۷۰، این پیشرویِ عکاسیِ هوایی، با انجام بیش از ۱۰۰ پرواز به ثبت چشم اندازهای ایران همت گماشت. این آثار را نیز می‌توان در همین موزه دید و ستایش کرد.
هنرمندان ایرانی و سوئیسی نه تنها با زبان بصری که با زبان صدا نیز با هم ارتباط برقرار کرده‌اند. دو هنرمندِ کنار من تجسم زندۀ هم‌گرایی موزون دو فرهنگ هستند. ساز ایرانی سنتور و سنتور مضرابی سوئیسی از ادوات موسیقی بسیار مرتبط هستند. منشاء سنتور سوئیسی به سنتور ایران باستان نسبت داده می‌شود. سنتور مضرابی در موسیقی فولکلوریک سنتی سوئیس جایگاهی رفیع دارد؛ با این‌همه، افراد کم‌شماری از ریشه‌های آن با خبر هستند.
اما هماهنگی تنها هدف تبادلات و تعاملاتِ موسیقی‌دانان نیست. همزیستی مسالمت‌آمیز نیز از اهداف روابط بین دولت‌هاست. هدف، ایجاد یکسانی و یکنواختی نیست، بلکه احترام به تفاوت‌ها و فردیت یکدیگر، متبلور در روحی از دوستی‌ست. ایران و سوئیس احترام متقابل را طی یکصد سال پرورش داده‌اند. مساعی جمیلۀ فراهم آمده از سوی سوئیس، که نیازمند اعتماد بسیار از سوی همه طرف‌هاست، نقشی مهم و کلیدی در تبادلات ما دارد. ایران به سوئیس اعتماد می‌کند تا از منافع این کشور در مصر، عربستان سعودی و کانادا حفاظت کند و به سوئیس اجازه می‌دهد حافظ منافع ایالات متحده و عربستان سعودی باشد. طی ۴۰ سال، ما خدمات کنسولی را حفظ کرده و پیام‌ها را به سرعت و به طور قابل اعتماد منتقل نموده‌ایم. مایلم سپاس صمیمانه خود را به خاطر اعتمادتان به سوئیس ابراز نمایم.
این اعتماد به ما توانایی می‌دهد تا بتوانیم در شرایط بحرانی به هم تکیه کنیم. واحد کمک‌های انسان دوستانه سوئیس، که پیش از این نیروهای سوئیسی امداد در بلایا و حوادث خوانده‌می‌شد، به دنبال زلزله منجیل و رودبار در سال ۱۹۹۰ به آن منطقه اعزام شده و ضمن تأمین ذخایر لازم برای امداد اضطراری و ارائه مشاورۀ همه‌گیری‌شناختی (اپیدمیولوژیک)، به ایجاد زیرساخت‌های ذخیره آب یاری رساند.
سوئیس، همچنین، امداد اضطراری و دیگر کمک‌ها را به دنبال زمین‌لرزه بم در ۲۰۰۳ و سیل‌های ۲۰۱۹ به ایران ارسال نمود. امکان تکیه بر شریک خود در شرایط اضطراری نکته‌ای مهم در هر رابطۀ قدرتمند و بلند مدت است.
این رابطه همچنین به میزان بسیاری بر درک مشترک از منشور حقوق بشر دلالت دارد. به عنوان شرکایی برابر، ما دست اندرکار گفتمان دوجانبه‌ای در زمینه حقوق بشر بر اساس پیوستگی و اعتماد هستیم. هر دو علاقه و توجه مشترکی به قانون مجازات نوجوانان و مجازات‌های جایگزین داریم. برای من بسیار مهم است که دو کشور در آینده به همکاری‌های هر چه نزدیک‌تر در این موضوعات دست یابند.
آموزش، فرهنگ، مساعی جمیله، امداد در بلایا و حقوق بشر: این پنج ستون روابط صد ساله ما، نمی‌توانند بدون گفتمان مستمر به حیات خود ادامه دهند. ایران و سوئیس دو ملت متفاوت‌اند و هریک علائق و منافع خود را دارند. با این همه، دو ملت ما، همچنان در داشتن روحی سخاوتمند و فکری کنجکاو با هم شریکند. عکس‌های به نمایش درآمده در این موزه نشان‌دهنده اشتیاقی هستند که مردم ایران و سوئیس رابطه خود طی یکصد سال گذشته را بر آن استوار کرده‌اند.
بگذارید تصاویری هر چه فراتر با هم بسازیم. بگذارید خاطراتی هر چه بیشتر با هم پدید آوریم.
