مقایسه حقوق کارگران چین و ایران

برآوردها نشان می دهد کارگران ایرانی کمترین میزان حقوق را در میان کشورهای در حال توسعه دریافت می کنند. البته کشورهای افغانستان، پاکستان و سوریه دستمزد کمتری به کارگران خود می دهند ولی طی سال های گذشته کارگران ایرانی به سمت کشورهایی مانند عراق جذب شده اند. در کردستان عراق حقوق دلاری به کارگران ایرانی پرداخت می شود و حداقل با تبدیل دلار به ریال بخشی از مشکلات مالی کارگران جبران می شود. مجادلات در مورد حداقل دستمزد در ایران همچنان ادامه دارد. با این حال برآوردها نشان می دهد کارگران ایرانی حتی از چینی ها که ارزان ترین کارگران جهان هستند، هم دریافتی ماهیانه کمتری دارند. هر کارگر چینی سالیانه 21 میلیون و 600 هزار تومان درآمد دارد، درحالی که میزان درآمد کارگران ایرانی براساس حداقل حقوق سالیانه 6 میلیون تومان است. برای سال ها، ارزان بودن دستمزد کارگران بخش تولید به مزیتی برای اقتصاد چین محسوب می‏شد و باعث شده بود که بسیاری از کارخانه ها بخش های تولیدی خود را به کشور چین منتقل کنند اما روند رو به رشد دستمزدها طی سال های اخیر باعث کمرنگ شدن این مزیت چینی ها شده است. اقتصاد چین سال گذشته کندترین میزان رشد اقتصادی از سال 1999 تاکنون را تجربه کرد و اکنون به نظر می‏رسد که دوران رشد دو رقمی اقتصاد چین به پایان رسیده باشد. دولتمردان چینی نیز تلاش می‏کنند تا توازن تازه ای را در اقتصاد این کشور شکل دهند به گونه ای که اقتصاد چین از یک اقتصاد صادرات محور به اقتصادی تبدیل شود که تقاضای داخلی موتور محرک رشد آن محسوب شود. به همین خاطر اگرچه افزایش دستمزدها از مزیت رقابتی بخش تولید چین در مقابل دیگر اقتصادهای نوظهور می‏کاهد اما به تقویت تقاضای داخلی در چین کمک می‏کند. در همین حال شاید طی سال های آینده اقتصادهای دیگری در منطقه آسه آن (انجمن کشورهای جنوب شرقی آسیا) رشدهای صادرات محور را تجربه کنند؛ اقتصادهایی مانند اندونزی، ویتنام، کامبوج و حتی لائوس. نمودار زیر میانگین دستمزد ماهانه در بخش تولید در کشورهای مختلف منطقه آسه آن را نشان می‏دهد. همانطور که می‏توان در نمودار مشاهده کرد، یک کارگر بخش تولید در چین در سال 1995 به طور میانگین ماهانه حدود 60 دلار درآمد داشته است اما اکنون درآمد او به حدود 600 دلار در ماه رسیده است. هرچند که دستمزدها در دیگر کشورهای منطقه آسه آن نیز طی این مدت رشد داشته اند اما رشد دستمزد در چین به مراتب چشمگیرتر بوده است.