چه کنیم تا بچه‌مان کار اشتباهش را به ما بگوید؟
پربازدید شدن نامه عذرخواهی یک دانش‌آموز بابت خسارتی که به مدرسه‌‌اش زده از اهمیت تربیت کودکی شجاع و صادق خبر می‌دهد.
چند روزی است تصویر نامه عذرخواهی یک دانش‌آموز بابت خسارتی که ناخواسته به اموال مدرسه وارد کرده، مورد توجه قرار گرفته و به یکی از پربازدیدترین پست‌های شبکه‌های اجتماعی تبدیل شده است.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از خراسان، به همین بهانه و در این مطلب قصد داریم درباره چگونگی تربیت کودکی صادق و شجاع، صحبت کنیم. این‌که کودکی بتواند صادقانه به اشتباه خود اعتراف کند و بابت آن عذرخواه باشد و درصدد جبران خسارت برآید، نیازمند شجاعت است. شجاعتی که بسیاری از بزرگ سالان هم آن را ندارند اما چگونه می‌توان کودکان را به داشتن صداقت تشویق کرد؟
صداقت برای خودتان ارزشمند باشد
صداقت و شجاعت جزو ارزش‌ها و فضایل محسوب می‌شوند. اولین قدم برای این‌که فرزندتان از این ارزش‌ها پیروی کند، این است که خود شما در راستای این ارزش‌ها گام بردارید. در واقع هر چیزی را که بخواهیم در فرزندمان ایجاد و تقویت کنیم، ابتدا باید در خودمان ایجاد و تقویت کرده باشیم. پس اگر می‌خواهید فرزندتان صداقت داشته باشد، ابتدا نگاهی به رفتارهای خودتان بیندازید. آیا صداقت برای شما ارزش است؟ آیا خودتان رفتار صادقانه‌ای دارید؟
رابطه‌تان را با کودک‌تان بهبود ببخشید
دومین مرحله، انتقال ارزش به کودک‌تان است. به این معنا که فرض می‌کنیم شما به عنوان والد، فرد صادقی هستید و راست گویی جزو ارزش‌هایتان است؛ حالا می‌خواهید این ارزش را به فرزندتان هم منتقل کنید. خبر خوب این‌که هرقدر رابطه بهتر و قوی‌تری با فرزندتان داشته باشید، احتمال این که کودک‌تان از ارزش های‌شما پیروی کند، بیشتر می‌شود. پس برای تشویق کودک‌تان به راست گویی، اول خودتان راست گو باشید و بعد برای بهبود رابطه با کودک‌تان وقت بگذارید.
واکنش‌تان به اشتباه کودک، قاطعانه و مهربانانه باشد
سومین مرحله در تشویق کودک به راست گویی، نوع واکنش شما در قبال اعتراف او به اشتباهش است. برخورد شما باید منصفانه، قاطعانه و مهربانانه باشد. او را به خاطر شجاعتش در بیان اشتباهش تشویق کنید، پیامدی منصفانه متناسب با اشتباهش برایش در نظر بگیرید و در تمام مدت به او نشان دهید که محبت شما به او بی قید و شرط است. در نهایت به یاد داشته باشید هر انسانی با خلق مخصوص به خود به دنیا می‌آید.
بعضی کودکان ذاتا شجاع‌ترند و بعضی ترسوتر. کودک‌تان را با هیچ کودک دیگری مقایسه نکنید. همواره اعمال و رفتار او را با خودش بسنجید و تلاش‌های او را برای بهتر رفتار کردن و جلب رضایت خودتان ببینید.
