همه چیز درباره عفونت دستگاه ادراری کودکان

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از عصرایران، عفونت های دستگاه ادراری در کودکان بسیار شایع هستند. به طور معمول، این عفونت ها در نتیجه ورود باکتری ها به دستگاه ادراری،  مثانه ، و/یا کلیه ها شکل می گیرند. مراجعه به پزشک و آغاز درمان در کوتاه‌ترین زمان ممکن پس از بروز علائم اهمیت بسیار زیادی دارد.

عفونت های دستگاه ادراری در کودکان

همانگونه که پیشتر اشاره شد، عفونت های دستگاه ادراری به واسطه وجود یا تکثیر میکروارگانیسم ها در اندام های ادراری شکل می گیرند. با این وجود، یک عفونت دستگاه ادراری بدون علائم نوع دیگری از عفونت است که به نام «باکتریوری بدون علامت» شناخته می شود.

به طور کلی، عفونت های دستگاه ادراری با توجه به مکانی که عفونت در آن شکل گرفته است از یکدیگر متمایز می شوند.

از شایع‌ترین باکتری هایی که موجب عفونت های دستگاه ادراری در کودکان می شوند می توان به پروتئوس، کلبسیلا، انتروباکتر، استرپتوکوک، و استافیلوکوک اشاره کرد. در نوزادان، عفونت های دستگاه ادراری بیشتر به واسطه لیستریا مونوسیتوژنز و انتروکوک رخ می دهند.

متاسفانه، عفونت های دستگاه ادراری در کودکان به طور مکرر رخ داده و می توانند حالتی عود کننده داشته باشند. این عفونت ها ممکن است به عوارض بلند مدت منجر شوند. از این رو، مراجعه به پزشک و آغاز درمان در کوتاه‌ترین زمان ممکن برای پیشگیری از پیشرفت عفونت دستگاه ادراری و تبدیل شدن آن به مساله ای جدی‌تر یا بلند مدت از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

علائم عفونت دستگاه ادراری

به طور معمول، علائم عفونت دستگاه ادراری به سن کودک وابسته است. تشخیص علائم در نوزادان یا کودکانی که کمتر از شش ماه سن دارند، دشوارتر است. با این وجود، علائم شایع این شرایط شامل تب (معمولا بیشتر از 37 درجه سانتیگراد) و دفع ادرار دردناک می شوند.

به طور کلی، از علائم شایع عفونت دستگاه ادراری می توان به موارد زیر اشاره کرد:

- درد، خارش یا سوزش هنگام دفع ادرار

-  تب

- درد در قسمت مثانه

- ادرار بدبو و کدر که ممکن است حتی حاوی خون باشد

- بی قراری و استفراغ

- ناراحتی عمومی و لرز

- نیاز مداوم به دفع ادرار حتی زمانی که مقدار کمی ادرار وجود دارد

با این وجود، در مورد پیلونفریت حاد - زمانی که عفونت به کلیه ها می رسد - علائم معمولا شدیدتر هستند. به عنوان مثال، کودک ممکن است با تب شدید، خستگی شدید، ناتوانی در غذا خوردن و استفراغ مواجه شود.

عوارض

عفونت های دستگاه ادراری می توانند خطراتی را به همراه داشته و موجب برخی عوارض شوند که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

- مشکلات دستگاه ادراری (به عنوان مثال، انسداد دستگاه یا مجرای ادرار)

- ناهنجاری ها یا عوارض کلیوی

- برگشت ادرار که این اختلال موجب بازگشت ادرار به سمت کلیه ها و حالب ها می شود

پزشک چگونه عفونت دستگاه ادراری را در کودکان تشخیص می دهد؟

پزشک معاینه بدنی را انجام خواهد داد و همچنین آزمایش ادرار یا کشت ادرار را تجویز خواهد کرد. به طور کلی، آزمایش و تجزیه و تحلیل شرایط امکان تشخیص نوع عفونت و انتخاب بهترین روش درمان را برای پزشک ممکن می سازد.

چگونگی دریافت نمونه ادرار برای انجام آزمایش به سن کودک بستگی دارد. در کودکان بزرگ‌تر، از وی درخواست می شود تا در یک ظرف استریل ادرار کند. در مورد کودکان کوچک‌تر، از پوشک وی برای جمع آوری نمونه استفاده می شود.

درمان عفونت دستگاه ادراری در کودکان چگونه انجام می شود؟

عفونت های دستگاه ادراری با آنتی بیوتیک ها درمان می شوند. گاهی اوقات، پزشک ممکن است انجام آزمایش ادرار جدید پس از تکمیل درمان را برای تایید از بین رفتن کامل عفونت تجویز کند. با این اقدام از عدم عود یا گسترش عفونت به بخش های دیگر بدن اطمینان حاصل می شود.

در موارد شدید عفونت های دستگاه ادراری، کودک ممکن است برای درمان در بیمارستان بستری شود. این اقدام، به ویژه اگر وی کمتر از شش ماه سن داشته باشد، اگر کلیه ها تحت تاثیر عفونت قرار گرفته باشند یا کودک با کم آبی بدن مواجه باشد، انجام می شود.

توصیه هایی برای والدین

زمانی که نخستین علائم عفونت دستگاه ادراری ظاهر می شود، کودک باید بلافاصله برای بررسی دقیق شرایط به نزد پزشک برده شود.

پس از تشخیص، دستورات و توصیه های پزشک باید به دقت دنبال شوند و آنتی بیوتیک ها بر اساس دوز تجویزی به کودک داده شوند.

میزان تکرر ادرار در کودک بررسی شود. اگر کودک به اندازه ای بزرگ است که می تواند صحبت کند، از وی درباره احساسی که هنگام دفع ادرار دارد، پرسش شود.

کودک باید به میزان فراوان آب مصرف کند. از مصرف نوشابه، چای، یا موارد این چنینی پرهیز شود. بدن کودکان باید برای کمک به دفع عفونت هیدارته نگه داشته شود.

برای کودکانی که همچنان از پوشک استفاده می کنند، تعویض مرتب پوشک برای کمک به رعایت بهداشت و پاکیزگی اهمیت دارد. در کودکان بزرگ‌تر که توانایی استفاده از توالت را دارند، آموزش صحیح قوانین و عادات بهداشتی اهمیت دارد.  

همچنین، زیرپوش های نخی را انتخاب کرده و از مواد مصنوعی که تعریق را دشوار می سازند، پرهیز کنید.

عفونت های دستگاه ادراری معمولا خفیف هستند و به راحتی با مصرف آنتی بیوتیک درمان می شوند. با این وجود، اگر پرسشی دارید باید با پزشک کودک خود درباره بهترین گزینه یا توصیه صحبت کنید. همچنین، عادات و قوانین بهداشتی خوب را از سنین پایین به کودک خود آموزش دهید.