دامپروری صنعتی جنگل‌های جهان را می‌خورد!
آتش‌سوزی در جنگل‌های آمازون و برخی مناطق جنگلی داخل کشور یکی از مهم‌ترین خبرهای محیط‌زیستی در هفته گذشته بود؛ خبری که واکنش‌های بسیاری را به همراه داشت و باعث ایجاد حساسیت عمومی نسبت به این مسئله شد.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از شرق، بی‌عملی دولت برزیل و میزان فاجعه به حدی بود که به خبر اول در سطح جهان تبدیل شد. جنگل‌های آمازون که 20 درصد از اکسیژن جهان را تأمین می‌کنند یک میراث طبیعی جهانی‌اند، اما دولت راست‌گرای برزیل که چندماهی است بر سر کار آمده نگاهی کاملا منفعت‌طلبانه و ناپایدار به این جنگل‌ها دارد و آن را به مثابه ثروتی ملی در جهت منافع داخلی این کشور می‌داند.
گفته می‌شود یکی از دلایل بی‌تفاوتی دولت برزیل نسبت به آتش‌سوزی آمازون و رد کمک‌های بین‌المللی این است که قرار است در زمین جنگل‌های سوخته فعالیت‌های کشاورزی و دامپروری انجام شود. اما این آتش‌سوزی نیست که سبب نابودی جنگل‌های آمازون شده، بلکه کشاورزی و دامپروری در صدر دلایل ویرانی آمازون و بسیاری از جنگل‌های دنیا قرار دارد. برزیل با تولید سالانه 9 میلیون تن گوشت، دومین تولیدکننده این محصول در جهان است. این کشور دومین تولیدکننده سویا در جهان است و به تنهایی 30 درصد سویای مورد نیاز جهان را تولید می‌کند. همچنین این کشور سومین تولیدکننده ذرت در جهان است. سویا و ذرت غذای اصلی دام و طیور در سراسر جهان است.
از سال 1970 بیش از 91 درصد جنگل‌های آمازون برای تبدیل‌شدن به مزارع تولید خوراک دام پاک‌تراشی شده‌اند. بانک جهانی اعلام کرد که صنعت دامداری مسئول تخریب بیش از 91 درصد از جنگل‌های آمازون و حدود ۸۰ درصد از جنگل‌های سطح کره زمین است. طبق نظر کنوانسیون مبارزه با بیابان‌زایی سازمان ملل متحد در آمریکا 56 میلیون هکتار برای تولید خوراک دام اختصاص یافته و این در حالی است که سهم زمین محصولات گیاهی خوراک انسان تنها چهار میلیون هکتار است. رشد صنعت دامپروری سبب شده یک‌سوم زمین‌های کشاورزی جهان به تولید خوراک دام اختصاص یابد. همین تخریب زیستگاه‌ها باعث میزان بی‌سابقه‌ای از انقراض گونه‌ها شده است. بر اساس گزارش اخیر سازمان ملل، کاهش زیستگاه، بهره‌برداری از منابع طبیعی، تغییرات آب‌وهوایی و آلودگی، عامل اصلی ازدست‌دادن گونه‌ها هستند و بیش از 40 درصد از دوزیستان، 33 درصد از صخره‌های مرجانی و بیش از یک‌سوم از پستانداران دریایی در معرض تهدید انقراض هستند. محصولات دامی تأثیرات زیادی بر محیط زیست می‌گذارند و تقریبا در اکثر بخش‌های تغییرات اقلیمی، مانند کم‌آبی، آلودگی‌های هوا و منابع آبی، فرسایش خاک، کاهش تنوع زیستی و تولید گازهای گلخانه‌ای و گرمایش زمین ردپایی از خود به‌جای گذاشته‌اند. فارغ از آمارهای جهانی، ردپای دامپروری در نابودی جنگل‌های داخلی نیز کاملا مشخص است. تبدیل کاربری و تبدیل جنگل‌ها به مزارع کشاورزی و نقش چرای بی‌رویه دام در نابودی جنگل‌ها و مراتع کشور از بدیهیاتی است که بارها به آن اشاره شده است.
