رد پای استرس در چهره
همه ما در طول زندگی کم و بیش با استرس دست و پنجه نرم می‌کنیم. ویژگی قابل توجه استرس این است که خودش را در راه رفتن، صحبت کردن و بدتر از همه در چهره ما نشان می‌دهد.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از خراسان، درواقع استرس بدترین دشمن پوست و ظاهرماست و می‌تواند عامل مشکلات پوستی بسیاری مثل بثورات مزمن و تیرگی پوست باشد. موارد زیر پنج مورد از تاثیرات استرس بر پوست است که می توان آن ها را ازعلایم استرس هم دانست.
آکنه و منافذ بسته
درگیری ذهن و جسم همراه با استرس باعث واکنش شیمیایی در بدن می‌شود که افزایش هورمون کورتیزول یا هورمون استرس را به دنبال دارد. این شرایط موجب افزایش ترشح چربی ازغدد زیر پوست
می شود و مشکلاتی مانند پوست چرب، آکنه و منافذ بسته پوست را ایجاد می‌کند.
حلقه‌های سیاه زیرچشم
بی‌خوابی یکی از پیامدهای معمول استرس است که خودش را در حلقه های سیاه زیر چشم یا چشمان پف کرده نشان می‌دهد. استرس باعث به هم خوردن تعادل نمک در بدن می‌شود. درنتیجه چشم ها، آب را در خود نگه می‌دارند و حالت پف کرده به خود می‌گیرند. استرس همچنین باعث نشت خون از مویرگ‌های ظریف اطراف چشم و انتشار این خون در زیر چشم می شود. اکسیده شدن این خون، آن را به رنگ ارغوانی درمی آورد و بی‌خوابی را در چهره شما نمایان می‌کند.
چین و چروک و خطوط ریز
استرس مزمن می‌تواند با افزایش تولید کورتیزول، چین و چروک و خطوط ظریفی روی پوست ایجاد کند. کورتیزول، کلاژن را تجزیه می‌کند و توانایی پوست را در تولید طبیعی کلاژن و الاستین در بلندمدت کاهش می‌دهد. چین و چروک، نتیجه مستقیم از بین رفتن کلاژن- که در جلوگیری از پیری زودرس پوست نقش دارد- است.
تاخیر در بهبود زخم‌های پوستی
استرس با تضعیف اپیدرم بر توانایی پوست به عنوان یک مانع، تاثیر منفی می‌گذارد. ازدست رفتن آب در پوست بدن که بر اثر این شرایط ایجاد می‌شود، توانایی پوست در التیام زخم‌ها را کاهش می‌دهد. تحقیقات نشان داده است در دوره‌های زمانی پر استرس، حتی کوچک ترین زخم‌ها نیز در مدت‌زمان طولانی‌تری بهبود می‌یابند. سیستم ایمنی ارتباط مستقیم با بهبود زخم‌ها دارد و استرس مانع عملکرد طبیعی این سیستم می‌شود. کورتیزول به استرس، حساس است. سطح بالاتر این هورمون در فعالیت‌های بهبود دهنده زخم، اختلال ایجاد می‌کند.
پوست نازک‌تر و حساس‌تر
افزایش غیرطبیعی کورتیزول یا هورمون استرس، باعث نازک شدن پوست می‌شود. این هورمون، پروتئین‌های پوستی را تجزیه می‌کند و باعث می‌شود پوست مانند کاغذ نازک و به راحتی کبود یا پاره شود. البته این علایم ممکن است به دلایل دیگری ازجمله سندروم کوشینگ نیز ایجاد شوند. در این صورت حتما باید با پزشک مشورت کنید.
