بهترین پدران جهان +تصاویر

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از فرادید، در قبیله آکا – ساکن در جمهوری مرکزی آفریقا – مادران برای شکار به خارج از خانه می‌روند و پدران از کودکان در خانه مراقبت می‌کنند.
پدران کودکان را آرام می‌کنند، جایشان را تمیز می‌کنند، و با آن‌ها بازی می‌کنند. پدران این قبیله بیشتر از هر جامعه دیگری با کودکان خود وقت می‌گذرانند.
اینکه آن‌ها خود را وقف کودکانشان کرده‌اند باعث شده کاربران اینترنت طی یک نظرسنجی آنلاین به آن‌ها لقب «بهترین پدران جهان» را بدهند؛ این‌درحالیست که قبیله آکا بسیار مساوات‌طلب است و از رتبه‌بندی‌های این‌چنینی اجتناب می‌کند.

اما؛ آنچه از این نظرسنجی برمی‌آید تغییر نگرش گسترده‌ایست که جهان نسبت به ویژگی‌های «پدر خوب» پیدا کرده است.
امروز، پدرانی که حساس، مراقب و تسلیم هستند، مورد توجه و تقدیر قرار می‌گیرند. 

این تحقیقات بسیار شایان توجه است؛ زیرا تا دهه ۱۹۷۰ نقش پدران در رشد کودکان آنچنان در پژوهش‌ها مورد توجه قرار نمی‌گرفت. مهمترین نقش پدران تامین و حمایت مالی مادران بود که مسئول تامین نیاز‌های عاطفی کودکان بودند.
مایکل لمب، روانشناس دانشگاه کمبریج، که از دهه ۱۹۷۰ مشغول مطالعه نقش پدران است، می‌گوید: «تمرکز پژوهش‌ها روی نقش رابطه مادر و کودک و اهمیت آن بود و سایر روابط اجتماعی چندان مورد توجه قرار نمی‌گرفت.

«نقش کیفیت پدر و فرزند با بزرگتر شدن کودک اهمیت می‌یافت، اما باز هم نسبت به نقش کیفیت رابطه مادر و فرزند در درجه دوم اهمیت قرار داشت.»
به قول ماریان باکرمانس-کرانبرگ از دانشگاه آمستردام، که تحقیقات زیادی درباره روابط پدر و خانواده انجام داده است، «نیمی از والدین را پدران تشکیل می‌دهند، اما ۹۹ درصد از پژوهش‌های مربوط به نقش والدین، بر نقش مادران تمرکز کرده‌اند.»
اکنون، پژوهش جدید نشان می‌دهد که دنیای اجتماعی کودک پربارتر، و پیچیده‌تر از آن است که در گذشته تصور می‌شد.

فقط پدران نیستند که نقششان بیشتر مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. نقش پدربزرگ و مادربزرگ‌ها، والدین ناتنی، و والدین تنها نیز در پژوهش‌ها پررنگ‌تر شده است. پژوهشگران با بررسی نقش مراقبین کودک می‌خواهند بفهمند چه عواملی باعث رشد و شکوفایی کودک می‌شود.
لمب می‌گوید: «بخشی از استدلال‌های من که طی ۴۵ سال اخیر به آن‌ها دست یافته‌ام، این است که فقط یک نوع رابطه نیست که در رشد کودک تاثیر دارد؛ بلکه چندین عامل و چندین رابطه مهم است که رشد او را شکل می‌دهد.»
پژوهش‌های اخیر نشان می‌دهند که والد بودن بسیار انعطاف‌پذیر است.

روت فلدمن از دانشگاه بار-ایلان دریافت که پدران هم مانند مادران در هنگام مراقبت از کودکان تقویت هورمونی را تجربه می‌کنند که به تقویت پیوند‌ها کمک می‌کند. وقتی کودکان نقش مراقبین اصلی کودک را ایفا می‌کنند، مغزشان خود را با وظایف مربوط وقف می‌دهد
کودکانی که با پدرانشان رابطه عاطفی بهتری دارند، در مقایسه با کودکانی که پدر نقش کمتری در مراقبت از آن‌ها ایفا می‌کند، رشد ذهنی بهتری را در دوران خردسالی نشان می‌دهند و کمتر احتمال دارد که در بزرگسالی مشکلات رفتاری از خود بروز دهند.
کودکان بزرگتر نیز از مراقبت پدران منفعت می‌برند. کودکانی که پدرشان به لحاظ عاطفی حمایت‌کننده‌های قوی‌تری هستند؛ از زندگی رضایت بیشتری دارند و روابط بهتری با معلمان و سایر کودکان برقرار می‌کنند.
لمب می‌گوید: «عواملی که به شکل‌گیری رابطه می‌انجامد در پدر و مادر یکی است. رابطه با در دسترس بودن عاطفی، تشخیص نیاز‌های کودک، پاسخگویی به این نیازها، فراهم کردن راحتی کودک و حمایت از نیاز‌های کودک شکل می‌گیرد.»
پژوهش‌های گذشته نشان داده بود که مادران و پدران به شکل‌های متفاوتی با کودکان خردسال تعامل برقرار می‌کنند: مادر‌ها از طریق مراقبت‌های ملایم‌تر و پدر‌ها از طریق بازی کردن.
اما، آنچه لمب می‌گوید، ارتباط چندانی به جنسیت ندارد.

پژوهش‌هایی که روی پدرانی که در خانه می‌مانند و از کودکان مراقبت می‌کنند نشان می‌دهد که جنسیت چندان ارتباطی به بازی‌های خشن با کودک ندارد. اغلب والدی که خارج از خانه کار می‌کند و عصر‌ها به خانه می‌آید است که با کودک بازی‌های فیزیکی و پرجنب و جوش مثل بلند کردن کودک و چرخاندنش انجام می‌دهد.

والدی که کل روز را در خانه با کودک سپری می‌کند، فارغ از جنسیت، تمایل بیشتری به مراقبت در آرامش دارد.

در برخی از کشور‌ها پدران ترجیح می‌دهند که مراقبان اولیه کودک در خانه باشند و مادران کار‌های خارج از خانه را انجام دهند. این گرایش دلایل مختلفی از جمله تفاوت دستمزد‌های پدر و مادر دارد.