آهنگ «دونه دونه دونه» و 90دقیقه انتظار

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از شهروند، محسن ابراهیم‌زاده دیروز در آخرین اجرای پاپ جشنواره ‌موسیقی فجر در برج میلاد کنسرت داشت. خواننده‌ای که در بهترین حالت، مخاطبانش تنها سه قطعه او را ‌می‌شناسند و می‌توانند با او زمزمه کنند و تنها ترانه‌ای که با آن شناخته شده ترانه‌ای است با این مضمون:  ‌‌«دونه دونه دونه دونه- یه ستاره تو آسمونه» همین و بس. این را می‌شد از فضای کنسرتش در برج میلاد ‌فهمید. از ثانیه‌های ابتدایی کنسرت تمام مخاطبان حاضر در برج میلاد درخواست خواندن این ترانه را ‌داشتند. هر بار که می‌گفت قرار است ترانه بعدی را بخواند همه یکصدا فریاد می‌زدند «دونه دونه» و آقای ‌خواننده که نه شناخت درستی از مخاطبانش داشت و نه استراتژی مناسبی، هر بار خواندن این ترانه را به ‌بعدتر موکول می‌کرد. بخشی از این تقصیر و اشتباه می‌تواند متوجه تهیه‌کننده یا مدیر برنامه‌های محسن ‌ابراهیم‌زاده باشد. این وظیفه هماهنگ‌کننده یک خواننده است که تصویر درستی از مخاطبان داشته باشد، ‌حداقل تصمیمی که می‌شد اتخاذ کرد این بود که این تنها ترانه محبوب خواننده دوبار خوانده شود یک‌بار در ‌میانه کنسرت و یک بار در پایان. این تصمیم می‌توانست فضای کنسرت را مقبول نگه دارد. اما از نیمه‌های ‌کنسرت دوستداران ابراهیم‌زاده دیگر حس و حال نداشتند، بسیاری سالن را ترک کردند و سعادت شنیدن ‌‌«دونه دونه» نصیب‌‌شان نشد. ‌نکته دیگر این‌که ابراهیم‌زاده هم مانند بسیاری از خوانندگان موسیقی که آداب برگزاری کنسرت را نمی‌دانند ‌تا می‌توانست سخنرانی کرد. گاهی فراموش می‌کردی در سالن کنسرت هستی، فضا بیشتر شبیه همایش بود. ‌آقای خواننده از همه‌چیز گفت، خاطره تعریف کرد، نصیحت کرد، متلک انداخت و به‌زعم خودش برای ‌مخاطبانش دلبری کرد.‌او خطاب به آنها که عقیده داشتند ابراهیم‌زاده پارتی کلفتی داشته که در استادیوم آزادی در میان صدهزار ‌نفر خوانده، گفت بله من پارتی کلفتی دارم که نام او خداست. ‌وی اعلام کرد تخصصش این است که انرژی‌ها را بیرون بکشد و از خدا می‌خواهد همان محسنی باشد که مخاطب ‌می‌خواهد‎.‎محسن ابراهیم‌زاده خیلی چیزهای دیگر هم گفت که از حوصله این نوشته خارج است. ‌