عقبگرد بانکرینگ، روی دور تند/ دلایل واگذاری سهم بانکرینگ به رقبا، روی میز مجلسی‌ها رفت
اخیراً نمایندگان عضو کمیسیون انرژی مجلس طرح تحقیق و تفحص از شرکت ملی پخش فرآورده های نفتی ایران را تصویب نمودند و در صورت تصویب در صحن علنی، کمیته تحقیق و تفحص از شرکت مذکور تشکیل خواهد شد. یکی از محورهای این طرح بررسی دلایل کاهش سوخترسانی به کشتی ها در دریا (بانکرینگ) است.
اقتصادآنلاین- محمد کرملو؛ به دلیل فناوری قدیمی پالایشگاه ها داخلی و همچنین کاهش مصرف این فرآورده در صنایع مختلف طی سال‌های اخیر، نه تنها ایران به بزرگترین تولید کننده نفتکوره جهان تبدیل شده است بلکه مشکلات عدیده ای را برای پالایشگاه‌ها از جمله کمبود مخازن ذخیره سازی، صف طولانی تانکرهای بارگیری و تخلیه، اقتصاد ضعیف پالایشگاه و... ایجاد کرده و با تشدید تحریم های آمریکا از 13 آبان ماه سال جاری این شرایط وخیم تر شده است.
یکی از راه های بهینه جهت خلاص شدن از این حجم تولید نفتکوره، توسعه صنعت سوخترسانی به کشتی ها (بانکرینگ) می باشد. لیکن علت عدم توفیق صنعت بانکرینگ در ایران را باید در دیدگاه و عملکرد مدیران ارشد وزارت نفت جویا شد زیرا از سال 1389 تا سال 1394 توسعه صنعت بانکرینگ در بنادر جنوبی کشور توسط شرکت ملی پخش فرآورده های نفتی در قالب ماده (31) قانون برنامه پنجم توسعه دنبال و از روندی خوبی برخوردار بود بگونه ای که فروش نفتکوره بانکرینگ در سال 94 به عدد 4/4 میلیون تن رسید که در نوع خود بی نظیر بود. لیکن با تغییراتی که در مدیریت بین الملل شرکت ملی نفت ایران ایجاد شد و ارائه گزارش های غیرکارشناسی و جهت دار توسط آن مدیریت، وزیر نفت در اوایل سال 95 مدیریت فروش محموله های بانکرینگ را از شرکت ملی پخش فرآورده های نفتی به مدیریت بین الملل شرکت ملی نفت منتقل نمود که این تصمیم اشتباه عملا فروش بانکرینگ را بشدت کاهش و شرکت های فعال در این حوزه را زمین گیر و به نوعی به ورشکستکی کشاند. زیرا در شرکت ملی نفت ایران هیچ اعتقادی به بانکرینگ وجود ندارد و بر صادرات مستقیم این فرآورده تاکید دارند. سیاستی غلطی که باعث شده بندر فجیره نفتکوره را از ما بخرد و بعنوان یک رقیب نه تنها سالانه میلیاردها دلار درآمد کسب کند بلکه مانع از توسعه بنادر جنوبی کشور شود.
نمودار: روند فروش نفتکوره بانکرینگ در طی سال های 89 تا 96
بنابراین مصوبه مذکور کمیسیون انرژی مجلس را باید به فال نیک گرفت و ضروری است اعضای این کمیسیون تلاش کنند تا این طرح در صحن مجلس نیز رای بیاورد. زیرا باید مشخص شود:
1- اقدامات وزارت نفت در تحقق اهداف بند”ب” ماده ۴۸ برنامه ششم توسعه کشور به منظور انجام حمایت های لازم از فعالیت بخش غیردولتی در صنعت بانکرینگ، چه بوده و چرا در عمل موفقیت چندانی در اجرایی شدن این قانون وجود نداشته است.
2- چرا مدیریت بانکرینگ از شرکت ملی پخش به مدیریت بین الملل شرکت ملی نفت منتقل شد و این انتقال چه مزایا و معایبی را در برداشته و به نفع یا به ضرر منافع ملی و بخش خصوصی بوده است.
3- چرا مدیریت بین الملل نفت اعتقادی به توسعه بانکرینگ ندارد و دلایل فنی این اعتقاد چیست؟
در پایان متذکر می شود که گزارش تحقیق و تفحص نباید مانند برخی گزارشات در مجلس ابتر بماند و اعضای کمیته تحقیق و تفحص مجلس باید نتیجه اقدامات خود را در قالب یک گزارش نه تنها در صحن علنی مجلس قرائت کنند بلکه بر پیگیری مفاد آن کوشا باشند.
