چرا اندونزی پیشرفت کرد؟
یک استاد علوم سیاسی دانشگاه شهید بهشتی با اشاره به اینکه کشورهایی پیشرفت خواهند کرد که مدیران آن‌ها، به حداقل سی سال آینده فکر کنند، گفت: اندونزی توانسته است با اتخاذ سیاست‌های منطقی، با یادگیری از محیط بین‌المللی و از همه مهمتر با دستیابی به اجماع میان دست اندرکاران حزبی، سیاسی، نظامی، امنیتی و آکادمیک جامعه، به کشوری آرام و در حال پیشرفت تدریجی و مورد احترام در آسیا و خارج از آسیا تبدیل شود.
به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از ایسنا، یادداشت محمود سریع‌القلم با عنوان«آینده اندونزی» به شرح زیر است:مطالعه وضعیت تعدادی از کشورهای در حال توسعه نشان می‌دهد که کشورهایی پیشرفت خواهند کرد که مدیران آن‌ها به حداقل سی سال آینده فکر کرده و فعالیت‌های فعلی آنان برای دهه‌های بعدی باشد. اندونزی از جمله این کشورهاست.
مهمترین اجماع کلان هیات حاکمه اندونزی این است که باید تا می‌توان از محیط اقتصادی و فرصت‌های سرمایه‌گذاری موجود جهانی بهره‌برداری کرد. علاوه بر این، آن‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که بدون مزیت نسبی در اقتصاد منطقه‌ای و بین‌المللی، نمی‌توان عموم شاخص‌های اقتصادی را بهبود بخشید. این تفکر از سه دهه پیش باعث شده است که اندونزی در صنعت نساجی پتروشیمی، صنعت حمل و نقل، لوازم منزل، مواد ساختمانی، سیمان و مواد غذایی حدود ۱۷۰ میلیارد دلار در سال صادرات داشته باشد. برای تحقق این امر ۳۷۵۷ شرکت اندونزیایی با شرکت های ژاپنی، چینی، اروپایی و آمریکایی همکاری سازمانی و فن آوری دارند و به نوعی قراردادها را تنظیم کرده‌اند که به نفع شرکت‌ها و کشور اندونزی باشد. اندونزی آگاهانه مهمترین شریک تجاری خود را ژاپن انتخاب کرده که هیچ امیال سیاسی‌ای در این کشور ندارد.
اندونزی ۲۵۹ میلیون نفر جمعیت دارد و ۱۲۵ میلیون نفر در آن کار می‌کنند. ۱۱۲۰۰۰ نفر متخصص خارجی در این کشور مشغول هستند. ۵۰ میلیون بنگاه کوچک، حدود ۴۸ درصد اقتصاد اندونزی را در دست دارند. این کشور یک تریلیون دلار تولید ناخالص داخلی دارد و شانزدهیمن اقتصاد جهانی است. علی رغم جمعیت بالا، درآمد سرانه آن ۳۸۴۶ دلار است و نرخ رشد اقتصادی آن ۵ درصد و نرخ بیکاری در این کشور که از ۱۳۰۰۰ جزیره و ۶۰۰۰ جزیره ساکن تشکیل شده است، حدود ۴ درصد است. نرخ تورم در اندونزی نیز حدود ۳٫۵ درصد است. دولت از شرکت ها ۲۵ درصد و از شهروندان ۳۰ درصد مالیات بر درآمد اخذ می کند. ۶ میلیون اندونزیایی بیرون از کشور کار می کنند و ۷ میلیارد دلار در سال به کشور خود منتقل می کنند. دولت آقای Joko Widodo ، سرمایه‌گذاری وسیعی برای آموزش و حمل و نقل جهت سی سال آینده اندونزی انجام داده است.
این آمار، دلیل بر این نیست که اندونزی مشکلات و نارسایی ندارد، بلکه کشوری است که در حال بهبود و تکامل است و وضع آن روز به روز بهتر می شود. با اتخاذ سیاست‌های منطقی، با یادگیری از محیط بین‌المللی و از همه مهمتر با دستیابی به اجماع میان دست اندرکاران حزبی، سیاسی، نظامی، امنیتی و آکادمیک جامعه، اندونزی توانسته است به کشوری آرام و در حال پیشرفت تدریجی و مورد احترام در آسیا و خارج از آسیا تبدیل شود، اما عموم این مباحث محتاج یک چارچوب فکری خاص است. این چارچوب فکری باعث شده است تا شخصیت اندونزیایی نیز آرام، ملایم، پرکار و علاقمند به یادگیری باشد. هنگامی که افکار اصلاح شوند، شخصیت هم اصلاح می شود.
رئیس جمهور قبلی اندونزی وقتی سمت خود را ترک کرد گفت که من خوشحالم که اندونزی حتی یک دشمن ندارد، بلکه همه جا میلیون ها دوست دارد. اندونزی آنقدر در قالب آسه آن (ASEAN) تلاش کرده تا تمامی مسائل خود را با همسایگان حل کند و به همین دلیل با ۲۵۹ میلیون نفر جمعیت، هزینه‌های نظامی آن فقط ۸ میلیارد دلار است. اندونزی که از بنیانگذاران نهضت عدم تعهد است، همچنان بی طرفی خود را در بسیاری از مسائل و اختلافات حفظ کرده است. چین که در قرابت جغرافیایی اندونزی قرار دارد نه خیلی به این کشور نزدیک است و نه از آن دور است. اندونزی اندیشه حفظ فاصله از قدرت‌های بزرگ را یک اصل مسلم سیاست خارجی خود قرار داده است.
خانم Marsudi، وزیر خارجه اندونزی با همکاری یک تیم حرفه‌ای، با آرامش کلامی و به دور از نمایش‌های روزانه رسانه‌ای، طی پنج سال گذشته تلاش کرده است چهره‌ای مثبت با روحیه تعامل و با ادبیات مستحکم حقوقی از اندونزی به جای بگذارد. اندونزی تیتر اول رسانه‌های جهان نیست زیرا مدیران آن افکار متمرکز بر پیشرفت داخل را دارند. با افکار متمایل به پیشرفت و شخصیت آرام و کم هیاهو، اندونزی به طرف آینده ای پیشرفته‌تر حرکت می‌کند.
