استاندارد آلایندگی خودروهای سواری چیست؟

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایسنا، سازمان حفاظت محیط زیست کشورهای جهان میزان یا نرخ خروجی آلاینده‌های گوناگون از اگزوز خودروها را بر حسب گرم بر ثانیه (gr/sec) یا گرم بر کیلومتر پیموده شده (gr/km) و در شرایط موتور گرم و موتور سرد تعریف کرده‌اند. در بسیاری از موارد این استانداردها برای خودروهای گوناگون در شرایط « روی جک و در کارگاه» تعیین شده است. تحقیقات اخیر در اروپا و استرالیا میزان نرخ خروجی آلاینده از اگزوز یا (Emission Rate) در شرایط رانندگی و در چهار حالت ایستا، آغاز حرکت (شتاب گیری)، در حرکت با سرعت ثابت، در توقف (شتاب کاهی) تعریف و تعیین شده است.

نخستین استانداردها برای آلاینده‌های HC (هیدروکربن‌ها) و CO (مونواکسیدکربن) از سال ۱۹۶۶ در ایالت کالیفرنیا در ایالات متحده آمریکا و به ترتیب ۵/۹ و ۵۱ گرم بر کیلومتر معرفی شد. در آن سال‌ها هیچ‌گونه استانداردی برای سایر آلاینده‌ها وجود نداشت. نخستین استاندارد آلاینده‌های خانواده NOx (ناکس) نیز در سال ۱۹۷۱ و در کالیفرنیا با ۲/۶ گرم بر کیلومتر معرفی شد.

از آن سال‌ها تاکنون تغییرات و کاهش‌ قابل توجه‌ای در آلاینده‌های خودوریی ایجاد شده است. برای مثال در آمریکا در سال ۱۹۸۳، استانداردهای HC ،CO و NOx به ترتیب ۰/۴۱، ۳/۴ و ۱ تعریف و نسبت به استانداردهای قبلی تقلیل یافته است.

بر اساس گزارش شرکت کنترل کیفیت هوای تهران، طی همین سال‌ها کشورهای ژاپن، استرالیا و کشورهای اروپایی نیز در زمینه سختگیرانه‌تر کردن استانداردهای خروجی اگزوز اتومبیل‌ها اقدامات مهمی انجام داده‌اند. با معرفی استانداردهای یورو ۱ (سال ۱۹۹۲)، یورو ۲ (سال ۱۹۹۶)، یورو ۳ (سال ۲۰۰۰)، یورو ۴ (سال ۲۰۰۵) و یورو ۵ (سال ۲۰۰۸) کاهش عمده‌ای در استاندارد ذرات معلق (PM) و خانواده NOx پدید آمده به‌طوری‌که که مقادیر PM و NOx در استاندارد یورو ۴ به ترتیب ۰/۱ و ۰/۰۶ گرم بر کیلومتر و در یورو ۵ به کمتر از ۰/۱ و ۰/۰۲ گرم بر کیلومتر رسید.