چرا دولت آمریکا پنچر شد؟

به گزارش گروه بررسی مطبوعات اقتصاد آنلاین روزنامه "بهار" در گزارشی علت اختلاف این روزهای جمهوری خواهان و دموکرات ها در امریکا را بررسی کرده است :

از زمانی که ایالات متحده آمریکا تصمیم گرفت سیستم اداره دولت را تغییر بدهد، در نظر کشورهای خارجی همچون یک دلقک نمایش‌های میدانی به نظر رسید. تصمیم کاخ سفید و مجلس سنا در نیمه‌شب سی‌ام سپتامبر مبنی بر توقف تامین وجه برای مخارج پیش‌بینی نشده و مخالفت با لایحه بودجه و برنامه خدمات درمانی اوباما، دولت فدرال را با یکی از تعطیلی‌های ادواری خود مواجه خواهد کرد. از سال 1981 و از زمان تصویب اولین قوانین مرتبط با بودجه جاری، این دهمین باری است که آمریکا با چنین وضعیتی روبه‌رو می‌شود؛ وضعیتی ترسناک که در پی آن همه خدمات حیاتی دولت به حالت تعلیق درخواهد آمد. در نتیجه این امر، بخش اعظم خدمات غیرضروری متوقف می‌شود و مردم آمریکا از بسیاری خدمات درمانی موردنیاز خود محروم خواهند شد. به علاوه کارمندان دولت فدرال نیز از دریافت حقوق خود بی‌نصیب خواهند ماند. بله، در آمریکا هم اتفاق می‌افتد؛ دعوای احزاب، دولت را به تعطیلی کشاند. اختلاف دموکرات‌ها (دولت و سنا) با جمهوری‌خواهان (مجلس نمایندگان) باعث شد با پایان یافتن فرصت تصویب لایحه جدید بودجه ایالات متحده آمریکا و عدم موافقت کنگره این کشور با تامین اعتبارات مالی، بامداد روز سه‌شنبه باراک اوباما رسما دستور توقف بسیاری از فعالیت‌های دولتی را صادر کند. برای اولین‌بار در 17 سال اخیر، بیش از ۸۰۰‌هزار نفر از کارکنان غیرضروری دولت آمریکا باید به مرخصی بدون حقوق بروند تا وضعیت روشن شود. پیامدهای تعطیلی دولت برای اقتصاد آمریکا هزینه سنگینی (روزانه 300 میلیون دلار ضرر مالی) دربر خواهد داشت. باراک اوباما، رییس‌جمهوری ایالات متحده آمریکا در یک پیام تلویزیونی به کارکنان بخش دولتی گفت: «می‌دانم شما همین مرخصی‌های اجباری را در دوران تابستان نیز پذیرفتید و اکنون شک و تردیدهایی درباره آینده دارید. شما و خانواده‌های شما لایق شرایط بهتری هستید و این اختلال‌ها در عملکرد کنگره نباید پیش می‌آمد. من برای بازگشایی دولت و برگشت هرچه سریع‌تر شما به کار، به همکاری با کنگره و تلاش خود ادامه خواهم داد.» به این ترتیب از روز سه‌شنبه، کارکنان بسیاری از ادارات و سازمان‌های دولتی مانند موزه‌ها، پارک‌ها و باغ‌وحش‌ها و دیگر مراکز عمومی بر سر کار خود حاضر نمی‌شوند و اگر هم شوند، دستمزدی دریافت نخواهند کرد. البته، مجلس نمایندگان آمریکا با اکثریت نمایندگان جمهوری‌خواه، در روزهای اخیر قانون مالی جدیدی را تصویب کرد که درنهایت با مخالفت مجلس سنا با اکثریت دموکرات مواجه شد. جان بونر، رییس‌جمهوری‌خواه مجلس نمایندگان آمریکا گفت: «سنا به رد پیشنهادهای ما ادامه داد. اما طبق قانون اساسی هنوز امکان حل‌وفصل این مساله وجود دارد. باید جلساتی تشکیل دهیم و درباره اختلاف‌نظرها گفت‌وگو کنیم. امیدوارم مجلس سنا پیشنهاد ما را برای گفت‌وگوهای بیشتر بپذیرد تا بتوانیم کاری برای مردم آمریکا انجام دهیم.» جان کسیدی، نویسنده نشریه نیویورکر در قالب هفت سوال به بررسی ابعاد مختلف این بحران پرداخته است که در زیر می‌آید: سوال اول: این همه هیاهو برای چیست؟ دو مقوله که در عین متمایز بودن به هم مرتبطند؛ بودجه فدرال و سقف بدهی‌های فدرال. همان‌طور که حتما متوجه شده‌اید کنگره دیگر زیر بار بودجه نمی‌رود و آن را تصویب نمی‌کند زیرا این مقوله بیش از حد دردسرساز است. کنگره آمریکا به جای تصویب بودجه، دولت فدرال را از طریق تصویب لایحه‌های تامین مالی کوتاه‌مدت کنترل می‌کند. موعد آخرین لایحه نیز در 30 سپتامبر به‌اتمام رسید و با تصویب نشدن لایحه بودجه جدید، مشکلات زیادی برای دولت فدرال به وجود می‌آید از جمله آن‌که پارک‌های ملی و موزه‌ها و ادارات واشنگتن باید تا زمان تصویب بودجه جدید تعطیل شوند! اما مشکل دوم به‌زودی و در چند هفته آینده نمایان خواهد شد؛ زمانی‌که وزارت خزانه‌داری آمریکا که با به بارآوردن بدهی‌های چند‌میلیارد دلاری در هر ماه، اقدام به تامین مالی سازمان‌های دولتی می‌کند، به حداکثر سقف مجاز بدهی خود برسد. (دلیل این‌که دولت مجبور به استقراض شده آن است که مالیات‌ها کمتر از میزان هزینه‌ها در سال مالی 2013 بوده‌اند و هم‌اکنون کسری بودجه به 750‌میلیارد دلار رسیده است.) اگر کنگره سقف مجاز بدهی دولت را هرچه سریع‌تر افزایش ندهد، وزارت خزانه‌داری مجبور به ایجاد تغییرات جدی در نظام وام‌‌دهی خواهد شد و این موضوع نیز تاثیرات منفی زیادی بر بازار خواهد گذاشت. سوال دوم: جمهوری‌خواهان دو هفته پیش چه کردند؟ مخالفت ریشه‌دار جمهوری‌خواهان آمریکا با برنامه بیمه درمانی رییس‌جمهوری دموکرات این کشور باعث شده است بار دیگر ‏‏‏رویارویی دو حزب اصلی بر تصویب افزایش سقف بدهی‌های آمریکا در کنگره بالا بگیرد. روز جمعه مجلس نمایندگان آمریکا با اکثریت جمهوری‌خواه، یک لایحه بودجه‌ای تصویب کرد که تا 15 دسامبر بودجه بیشتر بخش‌های دولت فدرال را تا سطوح موافقت شده در لوایح قبلی تامین می‌سازد اما از اختصاص بودجه به برنامه قانون خدمات درمانی اوباما معروف به ObamaCare که بخش عمده‌ای از آن در چند ماه آینده به مرحله اجرا در می‌آید و مطابق آن از سال 2014، بیمه خدمات درمانی در آمریکا اجباری می‌شود، امتناع می‌ورزند. قبل و بعد از تصویب لایحه در مجلس، اوباما به وضوح اعلام کرد از امضای هر قانونی که اصلاحات خدمات درمانی (شاخص‌ترین دستاورد او) را مورد حمله قرار دهد و خدشه‌دار سازد، امتناع خواهد کرد. بنابراین صحنه برای مبارزه بیشتر در ضرب‌الاجل 30 سپتامبر یا حتی بعد از آن آماده شد. سوال سوم: چه اتفاقی خواهد افتاد؟ این لایحه بودجه به مجلس سنا با اکثریت دموکرات‌ رفت و دوباره مساله بودجه برای قانون بیمه درمانی اوباما پیش از برگرداندن آن به مجلس تا قبل از ضرب‌الاجل 30 سپتامبر مطرح شد. بعضی جمهوری‌خواهان محافظه‌کار در سنا به کمک قوانین مناظره‌ای عجیب و غریب این مجلس، برای به تاخیر انداختن تصویب لایحه تلاش کردند که البته نتوانستند این موضوع را بیش از چند روز ادامه دهند. پافشاری برعدم تخصیص بودجه به قانون خدمات درمانی اوباما منجر به این شد که دولت تنها خدمات ضروری را ارائه دهد و ارائه سایر خدمات را متوقف سازد (که اصطلاحا به آن تعطیلی دولت گفته می‌شود) نتیجه‌ای که برای جمهوری خواهان از نظر سیاسی فاجعه‌آمیز است. (یک نظرسنجی اخیر درباره حزب جمهوری‌خواه نشان داد حتی اکثریت رای‌دهندگان جمهوری‌خواه نیز مخالف تعطیلی دولت که در بالا توضیح داده شد به منظور اجتناب از تخصیص بودجه به قانون خدمات درمانی اوباما، هستند.) سوال چهارم: آیا جمهوری‌خواهان دیوانه شده‌اند؟ این چیزی است که بسیاری از منتقدان لیبرال و محافظه‌کار فکر می‌کنند. بهتر است نگاهی به عناوین سه مقاله و ستون که اخیرا درباره این موضوع منتشر شده است، بیندازیم. مقالاتی که این تفکر را تایید می‌کند: پل کروگمن: «حزب دیوانه». واندن هوول: «دیوانگی حزب جمهوری‌خواه در حال نمایش». دانا میلبنک: «جمهوری‌خواهان در حال آزمون حدود دیوانگی جنون با استفاده از برنامه خدمات درمانی اوباما». در چند روز گذشته، حتی بعضی از دشمنان و مخالفان سرسخت دولت اوباما از جمهوری خواهان قطع امید کرده‌اند. در صفحه اول وال‌استریت‌ژورنال، «کارل رو» (Karl Rove) اخطار داد تعطیلی دولت باعث از بین رفتن استقلال و به خطر افتادن شانس حزب جمهوری‌خواه در انتخابات میان‌دوره‌ای سال آینده خواهد شد. کارل رو در مقاله مذکور به جمهوری‌خواهان (تی پارتی) هشدار داد که برنامه آنان برای مقابله با اوباما در این مورد جواب نخواهد داد، آن‌ها نمی‌توانند هزینه‌های خدمات درمانی را از بودجه دولت آینده کسر کنند چون هم سنا با آن مخالف است و اگر هم تازه بتوانند رییس‌جمهوری چنین طرحی را «وتو» می‌کند و اگر هم دولت تعطیل شود، ضرر آن را جمهوری خواهان می‌بینند که در انتخابات کنگره سال 2014 باید پیروز شوند تا امیدوار باشند کاخ سفید را در سال 2016 به دست آورند. سرمقاله این مجله حتی بیشتر از این انتقادی است: این مقاله تلاش برای عدم تخصیص بودجه به برنامه اوباما را مانند «ماموریت خلبانان ازجان‌گذشته ژاپنی» توصیف می‌کند که می‌توانند رییس‌جمهوری اوباما را قادر سازند «دو سال آخر، دولتش را از میان شعله لیبرال‌ها سربلند بیرون بیاورد.» سوال پنجم: آیا حزب جمهوری‌خواه مهره‌هایش را از دست داده است؟ در واقع، موضوع از این جدی‌تر است؛ جمهوری‌خواهان صرفا دیوانه نیستند، مساله امکان سقوط و تهدید به آن است. از اواخر دهه 60، یک اتحاد نامتداوم و پریشان‌کننده بین ناراضیان، طبقه ممتازان و فرصت‌طلبان وجود داشته است. با ظهور جنبش تی‌پارتی و نسخه آمریکایی poujadism، جناح پوپولیست به دنبال اعمال کنترل بیشتری بوده است و در مخالفت با قانون خدمات درمانی آخرین شعار خود را نیز به خوبی پیدا کرده‌ است. بونر و سایر رهبران جمهوری‌خواه که با مخالفت و قیام جناح راست روبه‌رو هستند در تلاشند راهی پیدا کنند که صورت ظاهر وحدت حزب را حفظ کند. آن‌ها به خوبی می‌دانند فشار برای تعطیلی دولت فاجعه‌بار است، درست مانند بعضی از متحدان تی‌پارتی در کنگره که به این امر واقف هستند. ماه پیش، رند پاول، سناتور جمهوری‌خواه از کنتاکی، به عنوان یک ایده احمقانه یاد کرد. (البته، این تفرقه در حزب جمهوری‌خواه تنها موضع‌گیری وطن‌پرستان پیراهن شطرنجی در برابر تبلیغاتچیان K-Street نیست؛ این یک مورد ایدئولوژیکی نیز هست. بعضی از سرمایه‌گذاری‌ها برای برنامه «فرصت نسل‌ها» در برابر عدم سرمایه‌گذاری برای برنامه اوباما قرار می‌گیرد و تبلیغات تلویزیونی ترسناکش توسط خیرین ثروتمند جناح راست تامین می‌شود مانند برادران کوچ Koch Brothers.) سوال ششم: آیا دولت تعطیل می‌شود؟ به نظر می‌رسید بونر و رهبران جمهوری‌خواه مجبور شوند بین عصبانی کردن جنبش تی‌پارتی و خودکشی سیاسی، راه اول را انتخاب کنند و در تاریخ 30 سپتامبر یا قبل از آن با تصویب این لایحه بودجه موافقت کنند و به عنوان یک موقعیت مجدد، آن‌ها از اوباما بخواهند تغییراتی در برنامه خدمات درمانی‌اش اعمال کند، مانند تاخیر در حکم فردی و نادیده گرفتن اعضای کنگره. اما چنین نشد و شاهد تعطیلی دولت شدیم. سوال هفتم: آیا همه‌چیز به پایان رسید؟ اگر شما در کاخ سفید نشسته بودید، حتی اگر به صورت عمومی این موضوع را تایید نکنید، احتمالا بی‌علاقه نبودید تا به‌طور موقت دولت را تعطیل کنید، دقیقا همانند همان اتفاقی که در سال‌های 1996-1995 میلادی رخ داد. اما آیا حاضر هستید برای این امر اعتبار مالی دولت آمریکا را خدشه‌دار کنید و نتایج منفی آن را قبول کنید؟ اوباما اصرار دارد سفت و محکم روی حرف خود بایستد. او گفته است حتی درباره افزایش سقف دریافت قرض مذاکره هم نخواهد کرد. اما این سخنان چقدر محکم هستند؟