چرا باید زن و شوهر‌ها مرز بین‌شان را حفظ کنند

به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از تبیان، جمله ی ” هیچ رازی بین ما نیست” بیشتر شعار و خیالبافی است تا واقعیت. ترنس رآل روانشناس اعتقاد دارد ، ” هیچ زوجی همه چیز را باهم درمیان نمی گذارند ، و نباید هم بگذارند. هر انسانی نیاز به مرز و محدوده دارد و در یک ازدواج دو طرف باید اینقدر انعطاف پذیر باشند که اجازه دهند طرف مقابلشان مرز و محدوده ای برای خود تعیین کند. کلید آن تعادل است : اگر این مرزها خیلی ثابت و محکم باشند ، احتمال بسیاری وجود دارد که دوطرف از هم دور شده و جدا شوند. و اگر هم هیچ مرز و حدودی برای خود تعیین نکنید ، دوطرف بیش از حد با هم قاطی خواهند شد که به این هم رابطه ی سالم نمی توان اطلاق کرد.”

در خوش بینانه ترین و بهترین شکل، زوجین روزانه چند ساعت را به گفت و گو به یکدیگر می پردازند. صحبت کردن درباره وقایع و اتفاقاتی که در طول روز برایشان پیش آمده، سخن گفتن از آرزوها و فکرهایشان، اقوام و خویشان و... اما اگر ندانند مرز بین این سخن گفتن با نگفتن چیست، دچار مشکلاتی می شوند که نتیجه خوبی را به همراه ندارد.

همسران باید بدانند که هیچ الزامی به سخن گفتن در ارتباط با موضوعاتی که امکان جدل و بحث را ایجاد می کند، وجود ندارد.

1- موضوعات زبان‌‌یار

برخی از موضوعاتی که برای گفتگوی زوجین، زیان بار اند، عبارتنداز:

- غیبت کردن؛ هر آنچه که درباره دیگران گفته می شود در حالی که اگر آنان بشنوند ناراحت می شوند، این نقص رفتاری- گفتاری و رذیله اخلاقی نکوهیده حرام می باشد.

- سخن چینی کردن؛

- صحبت‌هایی که از حسادت، غرور، تکبر و تحقیر کردن حکایت دارند؛

- سخنانی که باعث چشم و هم چشمی و مسابقه در امور مالی می شود.

آنچه مسلم است، این گونه سخنان گناه و معصیت است و افزون بر این، باعث تخریب بنیان خانواده می‌شود.

2- گذشته‌های تلخ و اختلافات از یاد رفته

گاه در گذشته زندگی زوجین، مشکلات و تلخ کامی هایی اتفاق افتاده است که یادآوری آن ها سبب تلخی و ناراحتی می شود، صحبت کردن درباره این نوع موضوعات مناسبت ندارد؛ زیرا هدف از مهارت گفت‌وگو کردن، نزدیک شدن روحی - عاطفی همسران به یکدیگر است، در حالی که بیان این موضوعات معمولاً بر مشکلات افزوده و سردی عاطفی به بار می آورد.

3- موضوعات بیهوده و لغو

گاه برخی سخنان لغو و بیهوده است که هیچ اثری بر آن مترتب نمی شود، این گونه موضوعات برای گفت وگو مناسب نیستند؛ زیرا از ویژگی های مومنان دوری کردن از کارهای لغو و سخنان بیهوده است، (سوره مومنون / آیه 3)؛ مومنان کسانی هستند که از کارهای لغو [از جمله سخنان لغو] دوری می گزینند.

مردان و زنان در کنایه زدن با هم تفاوت دارند. ممکن است زنی بارها بارها با کنایه به همسرش اعلام کند که «گل ها چقدر زیبا هستند!» و هنگامی که همسرش متوجه منظور او نمی شود، سعی کنید هنگام صحبت کردن با مردان کنایه نزنید. زن در این مواقع صبر می کند و پس از مدت ها که دسته گلی از شوهرش دریافت نمی کند، به او می گوید:«می دانی دوست دارم برایم چه کار کنی؟»

مرد مدتی هاج و واج به زنش نگاه می کند و اولین جمله ای که از دهانش خارج می شود «چه کاری؟» است.زن در پاسخ می گوید:«دوست دارم یک روز دسته گلی برایم بخری. روزی که اصلا انتظارش را نمی کشم؛ مثلا روز تولدم!»حالا مرد متوجه موضوع شده است و زن روز تولدش دسته گلی بزرگ و زیبا هدیه می گیرد.

مشکل وقتی به وجود می آید که زن همسایه می گوید:«باید حتما به او می گفتی؟ فکر نمی کنم این کارش نشان از عشق و علاقه داشته باشد. او خودش باید این کار را می کرد». «درست است، اما این گل ها زیبا و دوست داشتنی اند» مهم نیست که به او گفتی یا نه! حالا یک دسته گل زیبا و دوست داشتنی هدیه گرفته ای که می توانی به خاطرش خوشحال باشی. در این صورت ممکن است زن رو به همسرش کند و بگوید:«وقتی دو سال تمام به تو می گفتم که گل ها زیبا هستند، پیش خودت چه فکری می کردی؟» مرد در پاسخ می گوید:«فکر می کردم واقعاً گل ها را دوست داری و شاید بهتر باشد مقداری گل در باغچه بکاریم.» مردان به دنبال پیام های پنهانی در آنچه می شنوند، نیستند.رابطه عاشقانه برای مردان و زنان متفاوت است. رابطه عاشقانه برای زنان یعنی «همسرم ذهن مرا می خواند. او پیش از آنکه چیزی را به زبان بیاورم، آن را برایم فراهم می کند.» مردان درباره رابطه عاشقانه این گونه فکر می کنند:«همسر مورد علاقه ام هر چیزی را که می خواهد به من می گوید و من آن را برایش فراهم می کنم. سپس در پاسخ او از من سپاسگزاری می کند». برای مردان معنای عشق چیزی شبیه به این است.

قوانین گفت و گوی تأثیرگذار

چنانچه زن و شوهر، زمانی را برای گفت وگو، اختصاص دهند و شرایط گفت وگویی فعال و نتیجه بخش را رعایت کنند، ثمره گفت وگو و بیان چهره به چهره آنان به عشق و رشد معنوی ختم خواهد شد؛ ولی اگر همسران این قوانین را رعایت نکنند و هر کدام به تعبیری عامیانه «ساز خود را کوک کند» در نتیجه گفت‌ و گوی آنان، زیان آفرین و یا دست کم بی فایده خواهد بود.