آینده شهرنشینان جهان در سال ۲۰۵۰

به گزارش اقتصاد آنلاین، انجمن علمی اقتصاد شهری ایران در گزارشی در خصوص چشم انداز شهرنشینی جهان آورده است: جمعیت جهان در سال۱۹۵۰، عمدتاً روستایی بودند. به‌طوری که بیش از دو سوم جمعیت دنیا در سکونتگاه‌های روستایی، زندگی می کردند. اما در سال ۲۰۱۶، ۵۴ درصد از جمعیت جهان، شهرنشین شده و پیش‌بینی می شود که در سال ۲۰۵۰، دوسوم جمعیت جهان، شهرنشین و تنها یک سوم آنها، در روستاها، ساکن شوند. 

بر اساس این گزارش جمعیت شهری جهان از۰.۷ میلیارد نفر در سال ۱۹۵۰، به ۴ میلیارد نفر در سال ۲۰۱۶ رسید و طبق پیش بینی سازمان ملل تا سال ۲۰۵۰، به ۶.۳ میلیارد نفر، خواهد رسید. در سال ۱۹۵۰ از بین ۲۳۳ کشور، تنها ۱۵ درصد آنها، جمعیت شهرنشین بالای ۶۰ درصد  و تنها ۶ درصد آنها، شهرنشینی بالای ۸۰ درصد داشته اند؛ اما در سال ۲۰۱۶، نیمی از کشورهای جهان، بالای ۶۰ درصد، جمعیت شهرنشین داشته اند و ۲۵ درصد کشورهای جهان، شهرنشینی بالای ۸۰ درصد را دارا بوده اند. این ارقام، برای سال ۲۰۵۰ به این صورت خواهد بود که، نزدیک به ۷۰ درصد کشورهای جهان، جمعیت شهری بالای ۶۰ درصد را تجربه خواهند کرد و ۳۸ درصد آنها، شهرنشینی بالای ۸۰ درصد را خواهند داشت. 

در بخش دیگری از این گزارش آمده است: در سال ۲۰۵۰، تنها ۲۷ کشور وجود خواهند داشت که جمعیت شهری آنها، پایین تر از ۴۰ درصد خواهد بود. در بین مناطق مختلف جهان نیز آمریکای شمالی، آمریکای لاتین و حوزه کارائیب، بیشترین میزان شهرنشینی را دارند و بیش از ۸۰ درصد جمعیت آنها در سال ۲۰۱۶، شهرنشین هستند. ۷۰ درصد جمعیت اروپا، شهرنشین بوده و انتظار می‎رود تا سال ۲۰۵۰ به بیش از ۸۰ درصد برسد. جمعیت شهرنشین در سال ۲۰۱۴، در قاره های آفریقا و آسیا به ترتیب ۴۰ و ۴۸ درصد بود. نواحی شهری آسیا و آفریقا، تقریباً، تمامی افزایش جمعیت جهان بین سال های ۲۰۱۴ تا ۲۰۵۰ را پوشش خواهند داد. از ۲.۵  میلیارد نفری که پیش بینی می شود در این دوره به جمعیت جهان افزوده شود،۹۰ درصد آنها در آسیا و آفریقا، زندگی خواهند کرد؛ به طوری که تنها سه کشور چین، هند و نیجریه، یک سوم این جمعیت را در خود جا خواهند داد.

کمیته اسکان بشر سازمان ملل متحد (UN-HABITAT) در آخرین گزارش خود در سال ۲۰۱۶ با عنوان"شهرنشینی و توسعه، آینده های پیش رو" اشاره می کند که شهرنشینی شتابان از نیمه دوم قرن گذشته آغاز شده است اما مشخصاً پس از دهه۱۹۹۰ جهان شاهد رشد فزاینده جمعیت شهرها بوده است.

به اعتقاد کارشناسان انجمن علمی اقتصاد شهری ایران این افزایش جمعیت شهری بطور یکنواخت در پهنه جهان توزیع نشده است اما هیچ کاهشی در شهرنشینی در هیچ نقطه ای از جهان گزارش نشده است. همچنین قسمت عمده این افزایش جمعیت در شهرهای جهان در حال توسعه اتفاق افتاده است. جمعیت شهری کشورهای در حال توسعه در سال ۱۹۵۰ حدود ۳۰۰ میلیون نفر بود که در سال ۲۰۱۰ به ۲.۶ میلیارد نفر رسید و با روند فعلی در سال ۲۰۲۵ به بیش از ۴ میلیارد نفر خواهد رسید.