توتال در توسعه فاز ۱۱پارس جنوبی چقدر جدی است؟
حدود هفت ماه از امضای قرارداد بزرگ توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی بین ایران و کنسرسیوم متشکل از توتال، CNPCI و شرکت پتروپارس گذشته است؛ قراردادی که نحوه اجرای آن با تغییر سیاست آمریکا با شک و شبهههایی مواجه شده و گاهی زمزمه های خروج توتال از این قرارداد به گوش میرسد، هرچند طرف ایرانی این زمزمهها را جدی نمی پندارد و بر این باور است که توتال در مذاکرات جدی است.
به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از ایسنا، بیژن زنگنه وزیر نفت در آخرین نشست خبری بر اینکه قرارداد توتال طبق برنامه جلو میرود تاکید کرد و گفت: به نظر من توتال در مذاکرات جدی است، امیدوارم توتال به تعهد خود عمل کند. فکر میکنم ظرف مدت کوتاهی کار را به پیمانکارها واگذار کند.
به گفته وی، ترامپ تلاش میکند شرایط را برای افرادی که میخواهند در ایران کار کنند بیثبات کند. همین که چهار ماه به چهار ماه برجام را تعلیق میکند باعث بیثباتی میشود. نمیتوان گفت تصمیمات ترامپ در تصمیم توتال و دیگر شرکتها بیتاثیر است، اما ما کار خود را انجام میدهیم.
اظهارات زنگنه درحالی مطرح شد که مدیرعامل شرکت نفتی فرانسوی توتال در مصاحبه با روزنامه فایننشال تایمز اعلام کرده توتال در صورت بازگشت مجدد تحریمها علیه تهران، راههای مختلفی برای خروج از این توافق دارد. اگر مقررات بازی تغییر کند مسلما ما باید وضعیت را مجددا ارزیابی کنیم. این پروژه پیش میرود، اما توتال تاکنون تنها حدود ۵۰ میلیون دلار هزینه کرده که به این شرکت امکان میدهد در صورت تغییر شرایط سیاسی، بدون ضرر بزرگی خارج شود. توتال امیدوار است خروج ضروری نباشد.
پاتریک پویانه در دیدار با ترامپ در ضیافت شام از رییس جمهور آمریکا درخواست کرده به برجام پایبند بماند و توتال را به عنوان اصلیترین شرکت طرفدار تعامل اقتصادی با ایران برجسته کرده است.
وی گفته است که "زمانی که من فرصت صرف شام با رییس جمهور آمریکا را داشتم، این پرسش را درباره ایران را مطرح کردم. من این استدلال را بیان کردم اما پرسش این است که چه میزان به ایران فرصت میدهیم. آیا به آنها فرصت کافی برای انجام اصلاحات ضروری دادهایم. "
ترامپ تهدید کرده از توافق هستهای که مورد حمایت باراک اوباما، رییس جمهور سابق آمریکا، قرار داشته است خارج خواهد شد. مدیرعامل توتال گفت: خروج آمریکا از برجام، ایران را به گذشته باز خواهد گرداند که فعالیت شرکتهای اروپایی در این کشور امکانپذیر نبود به خصوص اگر تحریمهای ثانویه که نهادهای بینالمللی فعال در ایران را هدف میگیرند دوباره برقرار شوند. فروش به سی ان پی سی یک احتمال است. گزینه دیگر توقف این پروژه خواهد بود، اما توتال امیدوار است خروج ضروری نباشد.
این قرارداد در ۱۲تیرماه ۱۳۹۶ با هدف تولید حداکثری و پایدار روزانه دو میلیارد فوت مکعب (برابر با حدود ۵۶ میلیون مترمکعب) گاز غنی ترش از منابع بخش فراساحل فاز ۱۱ میدان گازی مشترک پارس جنوبی و انتقال آن به خشکی امضا شد.
برآورد شده با اجرای این طرح در طول ۲۰ سال دوره قرارداد ۳۳۵ میلیارد مترمکعب گاز طبیعی غنی و ترش از این میدان مشترک تولید شود که از این گاز غنی ترش میتوان حدود ۲۹۰ میلیون بشکه میعانات گازی، ۱۴ میلیون تن گاز مایع، ۱۲ میلیون تن اتان و دو میلیون تن گوگرد به همراه ۳۱۵ میلیارد مترمکعب گاز سبک شیرین تولید کرد.
درآمدهای طرح
با فرض قیمت حدود ۵۰ دلار برای هر بشکه نفت خام بدون احتساب ارزش گاز سبک شیرین ارزش سایر محصولات قابل استحصال در طول دوره قرارداد بالغ بر ۲۳ میلیارد دلار میشود. ارزش گاز سبک شیرین تولیدی نیز با فرض هر مترمکعب ۱۰ سنت دلار بالغ بر ۳۱ میلیارد دلار میشود و در مجموع بر اساس قیمتهای فعلی حاملهای انرژی در بازار بین المللی ارزش محصولات این طرح در طول دوره قرارداد برابر با ۵۴ میلیارد دلار آمریکا است.
البته درآمد دولت از اجرای این طرح منحصر به دوران قرارداد نبوده و برآورد میشود که ارزش تولیدات این میدان پس از پایان قرارداد بالغ بر ۳۰ میلیارد دلار میشود که در نتیجه درآمد کشور از اجرای این طرح جمعا از مبلغ ۸۴ میلیارد دلار با قیمتهای فعلی نفت خام فراتر خواهد رفت.
برآورد میزان سرمایه گذاری و نحوه تامین منابع مالی
برآورد هزینه سرمایه گذاری مستقیم این طرح ۴۸۷۹ میلیون دلار است. در این قرارداد طرف دوم موظف به تامین کلیه منابع مالی مورد نیاز برای اجرای پروژه بوده و شرکت نفت تا پیش از آغاز تولید از میدان هیچ مبلغی به طرف دوم پرداخت نخواهد کرد.
نحوه بازپرداخت
بازپرداخت اصل هزینه سرمایهای مستقیم طرف دوم ۱۰ ساله خواهد بود که در مقایسه با قراردادهای پیشین بیع متقابل (با دوره بازپرداخت چهار تا شش ساله) یک دستاورد مهم خواهد بود. میزان پرداخت دستمزد به پیمانکار در هر سال وابسته به مقدار تولید از میدان است. پرداخت هزینه بهره برداری، هزینه سرمایهای غیرمستقیم به صورت جاری و براساس هزینههای واقعی خواهد بود.
شرکت توتال ۵۰.۰۱ درصد در پروژه پارس جنوبی سهم دارد، در حالی که شرکت سی ان پی سی چین ۳۰ درصد سهم دارد و باقی سهم این پروژه متعلق به پتروپارس ایران است.